Propagandowa lewatywa

Specjalistów od obróbki ludzkich umysłów od jakiegoś czasu jest coraz więcej. Twórca behawioryzmu John Watsoni chełpił się: „Dajcie mi 12 niemowląt, a zrobię z nich, kogo chcecie”. Dr Trojan wyjaśnił, że według dzisiejszej wiedzy Watson był w tym względzie zbyt optymistyczny, ale wówczas mu uwierzono. W niezbyt etycznym, jak na dzisiejsze standardy, doświadczeniu ów naukowiec u 11-miesięcznego chłopczyka, Alberta, chciał uwarunkować strach.

Początkowo dawał mu do zabawy szczura, a także inne pokryte futrem lub sierścią obiekty. Maluch nie bał się ich. Następnie, kiedy chłopcu podawano gryzonia, za plecami dziecka uderzano w gong, co wywoływało u niego lęk. Po kilku takich próbach Mały Albert zaczął reagować płaczem nie tylko na widok szczura, ale także innych obiektów pokrytych futrem. W ten sposób amerykański psycholog chciał pokazać, że wszystko jest wyuczalne. Niestety, Watson nie oduczył już Alberta tego strachu. Dopiero inni psycholodzy pokazali, że lęk można również wygasić 1.

Nie jest wykluczone, że jesteśmy traktowani całkiem podobnie jak ten chłopiec. Tylko kto uderza w ten gong w Polsce?

Kto planował i planuje tę propagandę? Tego do końca nikt nie wie, bo to są sprawy objęte ścisłą tajemnicą. Domyślać się można, że stoją za nią zespoły zdolnych, wykształconych ludzi, mających do dyspozycji biegłych realizatorów (między innymi w mediach) i odpowiednio duże środki finansowe. Zapewne obrabiali i w dalszym ciągu obrabiają nasze umysły propagandziści Tuska, Putina, a być może jeszcze inni.

Propaganda współgrała z rozmaitymi oddziaływaniami socjotechnicznymi realizowanymi w warunkach polowych (ii):

1. Zaliczyć można do takich działań wszystko, co działo się w Smoleńsku z ciałami ofiar, rodzinami i politykami. Wrakiem samolotu. W tym obściskiwanie się Putina z Tuskiem. To była pedagogika pogardy, pranie mózgu i tresura w jednym.

2. Opresyjne traktowanie członków rodzin smoleńskich i Komisji Antoniego Macierewicza przez Tuska i przedstawicieli jego administracji.

3. Ostentacyjne demonstrowanie bezkarności wszystkich osób, które potencjalnie mogły być winne, poprzez zaniedbanie czy działanie z premedytacją, zdarzeń z 10.04.10 r.

4. Wydarzenia na Krakowskim Przedmieściu zwane obroną Krzyża i to, co zrobiono z jego obrońcami w realu, i w przestrzeni medialnej. To był pokaz, jak ze społeczeństwa zrobić tłum. Omówimy jeszcze to zagadnienie.

5. Warto zaznaczyć, że PiS, Komisja Macierewicza i opozycja, jakkolwiek ją rozumieć, nie umiała (i nie umie) na te działania odpowiedzieć w sposób spójny, czytelny i konsekwentny. Nie potrafi dotrzeć ze swoim przekazem do młodzieży czy grup indyferentnych na sprawy państwa i narodu. Oczywiście środowiska te były poddane (i są dalej) niezwykłej presji, ale nie sprostały sytuacji.

6. Niechętna postawa znaczącej części hierarchów Kościoła wobec wydarzeń na Krakowskim Przedmieściu, miesięcznic i innych tego typu wydarzeń zwieńczona kuriozalnym porozumieniem: (17.08.2012) Cyryl I wraz z arcybiskupem, przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski, abp Józefem Michalikiem, podpisali porozumienie, w którym obaj hierarchowie apelują o wybaczenie krzywd, niesprawiedliwości i wszelkiego zła wyrządzonego sobie nawzajem. To odgórne, rozpoczęte z wielką pompą, pojednanie z Rosją było popierane przez róż-ne siły polityczne. Wszyscy, łącznie ze Zbigniewem Brzezińskim, dostrzegali optymistyczne perspektywy. Przecież były doradca prezydenta Cartera mówił w 2010 r.: „Katastrofa stworzyła szansę, że do niego dojdzie. Pojednanie wymaga jednak czasu i wzajemnych wysiłków. Obecnie są one podejmowane – zwłaszcza po stronie Rosjan następuje wyraźne przewartościowanie historii stosunków z Polską”2. Podobnego zdania wówczas było wielu celebrytów i polityków, w tym i marszałek Senatu Bogdan Borusewicz: „Ta katastrofa – Katyń nr 2 – wprost przeciwnie, połączyła Rosjan i Polaków”3. Nawet następująca dwa lata później – jak ogłaszały mass media – „historyczna” wizyta Cyryla I w Polsce, zakończona 17.08 podpisaniem, w obecności prezydenta Komorowskiego, wspólnie z przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski, arcybiskupem Józefem Michalikiem, na Zamku Królewskim w Warszawie przesłania Kościołów prawosławnego i katolickiego wzywającego do pojednania polsko-rosyjskiego, nie na wiele się zdała. Można zaryzykować spostrzeżenie, że przesłanie przez ogół wiernych zostało przyjęte co najmniej z rezerwą, ale może w tym przypadku to „vox populi, vox dei”? Wszak – jak wskazuje p. K. Jarzyńska (Ośrodek Studiów Wschodnich) – w ubiegłym roku patriarcha wezwał światową opinię publiczną, aby nie postrzegała Rosji jako agresora: „Daj Boże, aby Rosję zrozumieli dzisiaj ci, którzy jeszcze jej nie rozumieją. Daj Boże, aby wszyscy zrozumieli, że z Rosji nie wywodzi się ani zagrożenie wojskowe, ani jakiekolwiek inne niebezpieczeństwo dla ludzkości”.

Ponadto Cyryl podziękował Putinowi za to, że Czytaj dalej..