Prokurator Okręgowy w Jeleniej Górze Ewa Węglarowicz-Makowska popełnia przestępstwo

Prokurator Okręgowy w Jeleniej Górze Ewa Węglarowicz-Makowska popełnia przestępstwo i bezczelnie kłamie. Dostarczyłem organom ścigania ekspertyzę biegłego sądowego w zakresie informatyki z dnia 13 kwietnia 2015r., która podważa całkowicie prywatny akt oskarżenia i wyrok II K 467/07, a PO mówi że nie jest to okoliczność nowa. Nie było faktu czynu zarzucanego (zniesławienia na blogu), zadeklarowałem przekazanie nissana Note prokuratorowi jeśli mi udowodni taki fakt, a oni mówią tylko nie bo nie. K. 8 akt sprawy to ewidentny fałsz materialny, a wyrok z dnia 6 maja 2008r. to fałsz intelektualny i nie jest to zależne od pieczątek tylko faktu.

Jeżeli Prokurator Okręgowy Ewa Węglarowicz-Makowska udowodni mi, że dysponowała taką ekspertyzą jak ta z 13 kwietnia 2015r. lub odmienną, świadczącą że k. 8 akt sprawy II K 467/07 jest wydrukiem ze strony internetowej http://grzegorz-niedzwiecki.blog.onet.pl/ to dam jej nissana Note wartego 50 tys. zł.

*

Prok. Mirosław Chłopik z Prokuratury Generalnej i metoda tuszowania przestępstw

Metoda tuszowania przestępstw jest prosta. Robi się to metodą niestwierdzenia czynu zabronionego. Krotko mówiąc nie wykrywa sie przestępstw, by ich nie tuszować. Prokurator nie stwierdza przestępstwa a sąd to przyklepuje odrzucając zażalenie na odmowę wszczęcia dochodzenia…

http://www.tokfm.pl/blogi/polskiezoo/2014/10/prok_miroslaw_chlopik_z_prokuratury_generalnej_i_metoda_tuszowania_przestepstw/1

Propter nova

Prokurator Okręgowy w Jeleniej Górze Ewa Węglarowicz-Makowska popełnia przestępstwo (art. 239 § 1 k.k. w zb. z art. 231 § 1 k.k.) i bezczelnie kłamie. Dostarczyłem organom ścigania ekspertyzę biegłego sądowego w zakresie informatyki z dnia 13 kwietnia 2015r., która podważa całkowicie prywatny akt oskarżenia i wyrok II K 467/07, a PO mówi że nie jest to okoliczność nowa. Nie było faktu czynu zarzucanego (zniesławienia na blogu), zadeklarowałem przekazanie nissana Note prokuratorowi jeśli mi udowodni taki fakt, a oni mówią tylko nie bo nie. K. 8 akt sprawy to ewidentny fałsz materialny, a wyrok z dnia 6 maja 2008r. to fałsz intelektualny i nie jest to zależne od pieczątek tylko faktu. Ja to wiem i świat to widzi. Za nic nie można karać. Skazanie na 30 tys. zł i 180 dni aresztu za nic i akceptowanie tego to zbrodnie pokroju Fajgi Mindla i Marii Gurowskiej Sand. Na stosowanych, stalinowskich argumentach, równie dobrze można mi przypisać wysadzenie Rotundy w Warszawie. Ciężar dowodowy udowodnienia winy oskarżonemu ciąży na oskarżycielu, którego nie wykazał i nie wykaże, bo z próżni nie ulepi ciasta. Pani Ewa Węglarowicz-Makowska jest zbrodniarzem, bo jej zaniechanie skutkować będzie bezpodstawnym aresztowaniem mojej osoby, brakiem opieki nad rodzicami i głodem moich dzieci. Jak mam ich zmusić do uszanowania prawdy i człowieczeństwa? Złożę pozew przeciwko Skarbowi Państwa, ale nie mam wzorca.

Grzegorz Niedźwiecki

http://grzegorz-niedzwiecki.blog.onet.pl/wymiar-niesprawiedliwosci/

*

Ekspert BDW Consulting Mariusz Czarnecki nie był powołany do spekulowania na temat możliwości zamieszczenia czegokolwiek na moim blogu i tego (w odróżnieniu od sądu) nie czynił.

Był powołany do:

1. Wyjaśnienia czy dostarczony skan dokumentu o tytule: „Nie kupujcie auta u Ligęzy” z dnia 23 lutego 2007 r. (k. 8 akt sprawy) jest niepodważalnym dowodem pochodzenia jego treści ze strony http://grzegorz-niedzwiecki.blog.onet.pl/? Czy posiada atrybuty świadczące o tym, że treść w nim wskazana została opublikowana na stronie http://grzegorz-niedzwiecki.blog.onet.pl/?

W ocenie eksperta zaprezentowany dokument nie posiada żadnych, niepodważalnych cech mogących stanowić, że zaprezentowana w nim treść pochodzi ze strony internetowej i została na niej opublikowana.

2. W ocenie eksperta przedmiotowy skan dokumentu nie daje podstaw aby uznać go za:

• pochodzący ze strony internetowej (jakiejkolwiek)
• świadczący i wskazujący autora treści oraz ewentualnej publikacji internetowej
• wskazujący konkretną stronę (adres internetowy), z której została zaczerpnięta jego treść

Ekspert był powołany do analizy faktów, konkretu, czego prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Marzanna Siemaszko przewidując wyżej wskazany, niekorzystny dla prawniczej braci efekt zaniechała, a PPO Michał Korczycki to tuszował. Uwiarygodniona przez sąd kopia dowodu załączonego do aktu oskarżenia z dnia 31 maja 2007r. przez Mieczysława Ligęzę jest fałszem materialnym, czyli przestępstwem z art. 235 kk. Nie przypadkiem nie figuruje on już nawet jako członek Rotary Club Jelenia Góra. Nie przypadkiem SSR Jarosław Staszkiewicz przeciągał postępowanie II K 467/07 i szukał dowodu winy Grzegorza Niedźwieckiego (którego notabene nie znalazł), bo widział że do aktu oskarżenia dołączony jest fałszywie stworzony dowód. Nie przypadkiem próbowano wmówić Grzegorzowi Niedźwieckiemu, że postanowienie 1 Ds. 496/14 było dwukrotnie nieodebrane przez niego, aby nie dać mu szansy złożenia zażalenia. Niestety Grzegorz Niedźwiecki był akurat cały czas w Jeleniej Górze i dziękuje za „przywrócenie terminu”. Merytoryczna ekspertyza to jest ta nowa, nieznana wcześniej prokuraturze okoliczność, fakt, będący podstawą do wznowienia próżnego postępowania 1 Ds. 496/14 i wniesienia aktu oskarżenia. W aktach sprawy II K 467/07 nie ma żadnego wiarygodnego, dopuszczalnego dowodu w przedmiocie art. 212 § 2 kk; zawiadomienie o przestępstwie z dnia 20 marca 2014r. nie dotyczyło filozofii. Jeżeli Prokurator Okręgowy Ewa Węglarowicz-Makowska udowodni mi, że dysponowała taką ekspertyzą jak ta z 13 kwietnia 2015r. lub odmienną, świadczącą że k. 8 akt sprawy II K 467/07 jest wydrukiem ze strony internetowej http://grzegorz-niedzwiecki.blog.onet.pl/ to dam jej nissana Note wartego 50 tys. zł. Jeżeli nie, to żądam wznowienia postępowania 1 Ds. 496/14, bo tego wymaga prawo. Proszę nie robić uników i nie martwić się co zrobi sąd. Prokurator Jako funkcjonariusz prokuratury strzeże praworządności oraz czuwa nad ściganiem przestępstw. Ewa Węglarowicz-Makowska powtórzyła niedoróbki Prokuratora Prokuratury Okręgowej w Jeleniej Górze Michała Korczyckiego. Zgodnie z art. 227 k.p.c. Przedmiotem dowodu są fakty mające dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie. Zgodnie zaś z art. 75 § 1 k.p.a. Jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. W szczególności dowodem mogą być dokumenty, zeznania świadków, opinie biegłych oraz oględziny. Prokuratorzy ignorują wiążące ich uregulowania prawne k.p.k., k.c. i innych aktów (art. 167 k.p.k., art. 169 § 1 k.p.k., art. 540 § 1 pkt 1) k.p.k., art. 77 § 1 k.p.a., art. 78 k.p.a., 126 k.p.c. w zw. z 227 k.p.c., art. 232 k.p.c., art. 6 k.c. – iuris cogentis, art. 471 k.c., art. 32 Konstytucji RP). Onus probandi i in dubio pro reo się kłania. Żądam realnej sprawiedliwości (art. 10 § 1 i 2 kpk) a nie stalinizmu.

http://www.prawo24.pl/a/udowodnienie-i-uprawdopodobnienie-w-procedurze-karnej

Sformułowanie przez ustawodawcę zasady swobodnej oceny dowodów nie jest tożsame z dowolnością tej oceny. Grzegorz Niedźwiecki żądał w zawiadomieniu o przestępstwie z dnia 20 marca 2014r. zbadania dowodu (k. 8 akt sprawy II K 467/07). Prokurator Rejonowy w Jeleniej Górze nie dysponował przed dniem wydania postanowienia odmienną ekspertyzą od tej z 13 kwietnia 2015r. i umorzenie dochodzenia 1 Ds. 496/14 (czy 1 Ds. 469/14) było niezasadne. Prokurator Okręgowy w Jeleniej Górze również nie dysponuje do dnia dzisiejszego taką samą lub odmienną ekspertyzą uzasadniającą odmowę wznowienia postępowania.

Zasadność – słuszność czegoś dowiedziona odpowiednimi argumentami. Bezczynność nie jest czynnością.

Umorzenie postępowania 1 Ds. 496/14 było niezasadne, bo takimi samymi stronniczymi kryteriami jak tu, kierowano się w postępowaniu II K 467/07, co dołączoną ekspertyzą niezbicie wykazałem. Wznowienie postępowania jest niezbędne, bo rzetelność i uczciwość tego wymaga, a przede wszystkim człowieczeństwo. Będę was męczył aż do emerytury, albo staniecie na straży prawa szybciej. Godność ludzka jest najważniejsza. Patrz art. 2 § 1 pkt 1), 2 § 1 pkt 3), 2 § 2, 4, 6, 7, 10 § 1, 167 i 193 kpk. Patrz również:

Zbiór Zasad Etycznych Prokuratora

ZASADY WYKONYWANIA ZAWODU

* Prokurator powinien wykonywać zawód rzetelnie, konsekwentnie i sprawnie. Przestrzegać i chronić praw człowieka. Unikać dyskryminacji zarówno podejrzanych, jak i ofiar przestępstw, ze względów politycznych, społecznych, religijnych, narodowościowych, rasowych, kulturowych, płciowych i wieku.
* Wypełniać swe zadania bezstronnie i obiektywnie, uwzględniając istotne okoliczności sprawy, szczególnie dotyczące ofiary i podejrzanego.
* Poświęcać należytą uwagę ściganiu przestępstw popełnionych przez funkcjonariuszy publicznych, w szczególności korupcji, nadużyć władzy, poważnych naruszeń praw człowieka oraz innych czynów uznanych przez prawo międzynarodowe za poważne przestępstwa.

ZASADY RELACJI DO STRON

* Prokurator w stosunku do pokrzywdzonego powinien przyjmować jako zasadę, by prowadzone postępowanie karne nie potęgowało przykrych wrażeń wywołanych przestępstwem. Wytworzyć u pokrzywdzonego przekonanie, iż w dochodzeniu krzywd prokurator jest jego sprzymierzeńcem. Okazać współczucie, troskę o perspektywy życiowe osoby dotkniętej przestępstwem. Wykazać dbałość o interesy pokrzywdzonych pozostających w ubóstwie, ułomnych i niezdolnych do dochodzenia swoich roszczeń.
* W stosunku do podejrzanego wykazać takt i stanowczość. Prokurator nie powinien wszczynać postępowania karnego ani usilnie starać się o jego kontynuowanie , gdy zgromadzone dowody wskazują, że oskarżenie było pozbawione podstaw. W postępowaniu przygotowawczym powinien skutecznie dążyć do dokonania wszelkich niezbędnych ustaleń, niezależnie czy przemawiają na korzyść czy niekorzyść podejrzanego.
* Prawa nie należy interpretować i stosować z przesadną surowością.

Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej

Art. 2.

Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.

Art. 30.

Przyrodzona i niezbywalna godność człowieka stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jest ona nienaruszalna, a jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych.          

Art. 42.

1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto dopuścił się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Zasada ta nie stoi na przeszkodzie ukaraniu za czyn, który w czasie jego popełnienia stanowił przestępstwo w myśl prawa międzynarodowego.

2. Każdy, przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, ma prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Może on w szczególności wybrać obrońcę lub na zasadach określonych w ustawie korzystać z obrońcy z urzędu.

W zdaniu pierwszym ust. 1 art. 42 wyraża fundamentalną dla odpowiedzialności karnej zasadę, będącą podstawową regułą prawa karnego: nullum crimen (nulla poena) sine lege anteriori. Zasada ta jest wyrazem ochrony jednostki przed samowolą państwa. Wyprowadza się z niej kilka postulatów, adresowanych zarówno do ustawodawcy, jak i do wymiaru sprawiedliwości, w tym: zakaz stosowania niekorzystnej dla sprawcy analogii i stosowania wykładni rozszerzającej (nullum crimen sine lege stricta), zakaz tworzenia typów przestępstw na innej drodze niż ustawowa, szczególnie poprzez doktrynę czy orzecznictwo (nullum crimen sine lege scripta), zakaz wstecznego działania przepisów karnych ustanawiających lub zaostrzających odpowiedzialność karną, czyli zakaz działania prawa wstecz (nullum crimen sine lege praevia) i nakaz określoności, czyli zakaz tworzenia niedookreślonych i nieostrych typów przestępstw.

Z zasady nullum crimen (nulla poena) sine lege anteriori wynika także zakaz działania prawa represyjnego wstecz. Oznacza ona zakaz retroaktywności przepisów niekorzystnych, co nie stoi na przeszkodzie dopuszczeniu retroaktywnego działania przepisów korzystniejszych dla sprawców (lex severior retro non agit). Można więc stosować ustawę, która weszła w życie po dokonaniu czynu, a traktuje sprawcę łagodniej. Tym bardziej można stosować ustawę późniejszą, jeśli w ogóle depenalizuje ona określone zachowanie. Obowiązywanie tej zasady gwarantuje więc jednostce, że negatywne skutki prawne jej zachowania, stanowiące represję, obowiązujące w czasie gdy dopuściła się czynu, nie ulegną później zmianie na gorsze.

Każdemu przeciw komu prowadzone jest postępowanie karne, przysługuje prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania. Prawo to jest fundamentalną zasadą procesu karnego w demokratycznym państwie prawnym. Prawo do obrony, podobnie jak zasady wynikające z art. 42 ust. 1, ma szeroki zakres i dotyczy wszelkich postępowań o charakterze represyjnym oraz wszelkich ich etapów: począwszy od wszczęcia (przedstawienia zarzutów), aż do jego prawomocnego zakończenia, a także postępowań po uprawomocnieniu się wyroku, w tym postępowania wykonawczego.

http://www.annarakowska.pl/post/komentarz-do-art-42-konstytucji-rp-24/