Program dla Polski – społeczna gospodarka rynkowa

1. Skuteczne zaangażowanie państwa w utrzymanie trwałego, wysokiego wzrostu gospodarczego, łagodzącego wahania koniunkturalne, z bezpośrednim udziałem państwa w działalności inwestycyjnej. Długoterminowe, strategiczne programowanie rozwoju kraju i konsekwentne działania realizacyjne.

2. Przywrócenie dominującej własności państwowej w krajowych bankach i instytucjach finansowych oraz przestrzeganie państwowego monopolu emisji pieniądza i kreowania kredytu. Koncentracja polskiego kapitału i jego zaangażowanie inwestycyjne w obiektach priorytetowych.

3. Zachowanie i przywrócenie własności państwowej przedsiębiorstw w dziedzinach o znaczeniu strategicznym oraz w podstawowej infrastrukturze gospodarczej. Zarządzanie nimi w systemie menedżerskim, na warunkach komercyjnych.

4. Zachowanie państwowej własności zasobów naturalnych, wód otwartych i lasów. Ochrona własności polskiej ziemi, ochrona środowiska przyrodniczego i urody krajobrazu.

5. Zapewnienie na terenie kraju właściwego standardu połączeń komunikacyjnych, zaopatrzenia energetycznego i łączności.

6. Skuteczna działalność antymonopolowa państwa i dbałość o uczciwą konkurencję. Obrona praw konsumentów i usługobiorców oraz strategiczna ochrona rynku krajowego.

7. Ulgi podatkowe i zwolnienia dla przedsiębiorstw inwestujących w kraju w preferowanych dziedzinach i zwiększających zatrudnienie.

8. Wspieranie organizacyjne i finansowe programu dużego budownictwa mieszkaniowego.

9. Wspieranie, wieloma sposobami, zakładania i rozwoju: spółdzielczości, drobnej i średniej przedsiębiorczości, pracy na własny rachunek,  rodzinnych gospodarstw rolnych i lokalnych przetwórni oraz przedsiębiorstw rodzinnych.

10. Ochrona i rozwój dziedzictwa narodowego, polskiej kultury i nauki.

 

                                     II.  Praca i aktywność obywatelska

1. Wprowadzenie nowoczesnego ustawodawstwa pracy (dotyczącego ochrony i bezpieczeństwa pracy, czasu pracy i minimalnego wynagrodzenia, prawa do dokształcania, akcji socjalnej i innych), dostosowanego także do elastycznych form zatrudnienia, pracy w niepełnym wymiarze czasu, pracy sezonowej, pracy woluntariuszy i tp. Skuteczne egzekwowanie tego prawa.

2. Trwały i efektywny system ubezpieczeń społecznych, rentowych i emerytalnych, dostosowany do różnych form zatrudnienia.

3. Propagowanie poszerzonej partycypacji pracowników w zarządzaniu, wynagrodzeniach i własności przedsiębiorstw.

4. Ustawowe określenie menedżersko-pracowniczego charakteru nowoczesnego przedsiębiorstwa, z poszerzonym udziałem pracowników w zarządzaniu i podziale dywidendy (typy partycypacji, statusu rady pracowniczej, związków zawodowych i inne).

5. Organizowanie  możliwie pełnego zatrudnienia w kraju (jak podano w części I ) oraz dodatkowo uruchamianie robót publicznych, zatrudnienia socjalnego i nowych miejsc pracy na wsi, wolontariatu, hufców pracy itp.

6. Wspieranie zakładów pracy chronionej i spółdzielni inwalidzkich.

7. Rozwój ośrodków szkolenia zawodowego, dokształcania i przekwalifikowania oraz aktywnego pośrednictwa pracy i zatrudniania, a również wspierania bezrobotnych.

8. Propagowanie i wspieranie spółdzielczości mieszkaniowej,  produkcyjno-handlowej,   akcjonariatu rolniczego i plantatorskiego, spółdzielczych kas oszczędnościowo-pożyczkowych, towarzystw ubezpieczeń i poręczeń wzajemnych,społecznych organizacji konsumenckich oraz stowarzyszeń charytatywnych, kulturalnych, artystycznych, regionalnych i t.p.

9. Propagowanie i wspieranie uwłaszczenia obywateli, w wyniku korzystnego wykupu mieszkań, gruntów, akcji przedsiębiorstw, szczególnie tych w których się pracuje i innych.

10. Angażowanie się społeczne obywateli w ramach związków i korporacji zawodowych, poszerzonych form demokracji i aktywności samorządów terenowych oraz organizacji społecznych i politycznych.

 

                                          III. Polityka rodzinna i społeczna

1. Wprowadzenie szerokiej polityki rodzinnej: dłuższych urlopów macierzyńskich i opiekuńczych, wyższych dodatków rodzinnych, mieszkaniowych, wychowawczych i szkolnych.

2.  Rozwój rodzin zastępczych, gniazd wychowawczych i małych ośrodków opiekuńczych.

3. Rozbudowa publicznych służb socjalnych i ich efektywnej działalności oraz wspieranie organizacyjne, prawne, lokalowe i finansowe organizacji i placówek społecznych i kościelnych, służących szeroko rozumianej pomocy społecznej, wychowawczej, oświatowej i kulturalnej

4. Rozbudowa publicznych oraz wspieranych przez państwo społecznych, kościelnych i prywatnych domów opieki i hospicjów dla osób schorowanych, bezdomnych, samotnych i starszych.

5. Dalsze utrzymanie małych szkół i świetlic wiejskich i miejskich oraz rozbudowa sieci szkół wszystkich typów o wysokim standardzie nauczania i wychowania.

6. Dożywianie ubogich dzieci w szkołach oraz przywrócenie, zlikwidowanej w okresie transformacji, szkolnej profilaktyki leczniczej.

7. Bezpłatne szkolnictwo publiczne na wszystkich poziomach (ze zobowiązaniem absolwentów szkół wyższych do odpracowania w kraju lub pokrycia części kosztów kształcenia).

8. Rozwinięty system stypendialny w szkolnictwie średnim i wyższym, łatwiej dostępny dla młodzieży wiejskiej i z uboższych środowisk.

9. Rozwój ogólnodostępnej publicznej służba zdrowia; w tym objazdowych ambulansów profilaktyczno-leczniczych na wsi oraz ogólnodostępnych ośrodków leczniczo-rehabilitacyjnych i sanatoriów. Zapewnienie wysokich standardów usług leczniczych.

10. Rozbudowa i utrzymanie publicznych parków, ośrodków rekreacyjno-sportowych, bibliotek, czytelni, domów kultury, zespołów artystycznych itp.

            Wskazana jest szersza realizacja powyższych zadań w formie partnerstwa publiczno-prywatnego, przy zapewnieniu właściwego nadzoru państwowego i refundacji kosztów.

 

                                                  IV. Zdrowe zasady opodatkowania

1. Wyraźnie progresywne opodatkowanie dochodów indywidualnych i rodzinnych, łagodzące dysproporcje dochodowe w społeczeństwie oraz nierówność szans życiowych i wolności.

2. Progresywne podatki: spadkowy i katastralny (z wysokim progiem wolnym od opodatkowania),   łagodzące narastanie rozwarstwienia majątkowego w społeczeństwie .

3. Podwyższone opodatkowanie papierosów, alkoholi, używek oraz innych wyrobów i usług szkodliwych indywidualnie i społecznie (które powodują wyższe koszty społeczne utrzymania porządku, bezpieczeństwa i leczenia).

4. Wprowadzenie podatku Tobina od spekulacyjnych transakcji finansowych i walutowych; powstrzymujący ucieczkę środków finansowych z gospodarki realnej, a obciążający jedynie najbogatszych.