Prezydent Reagan i jego osobista krucjata przeciwko komunizmowi

Prezydent Ronald Reagan: „Wiedziałem, iż Ameryka nigdy nie stanęła wobec bardziej szkodliwego lub diabelskiego zagrożenia niż to, jakie jest stwarzane przez komunizm.”

100 lecie urodzin prezydenta USA Ronalda Reagana

Ronald Reagan, 6 lutego 1911 – 5 czerwca 2004

Ronald Reagan poznał osobiście i bezpośrednio zagrożenia dla życia jakie stwarza działalność komunistów w praktyce. Bowiem w połowie lat czterdziestych XX wieku komuniści z Hollywood grozili śmiercią lub kalectwem Reaganowi i jego rodzinie.

Często się zastanawiam jak daleko mógłbym zajść, jeśli bym kontynuował studia.

Ronald Reagan, przemówienie do studentów w Eureka College[i]

Jednemu z autorów przydarzyło się kiedyś napisać, że "Otwarty dostęp do sowieckich archiwów zapewne naruszyłby też pomnikowy wizerunek, jaki ma u nas Ronald Reagan". Dla kogoś, kto zna działalność Ronalda Reagana jest to zarzut typowo bolszewicki, a więc co najmniej nieuczciwy. Chociaż, teczka prezydenta Reagana niewątpliwie w Moskwie istnieje, tak samo jak istnieją teczki wszystkich innych przywódców państwowych, czy liczących się polityków z innych krajów.

Przed wyborem Reagana na prezydenta USA sowieccy przywódcy z Moskwy poprzez ludzi ze swojej siatki wpływów w USA — usiłowali manipulować oraz wywierać naciski na rezultat wyborów.

Warto więc, chociażby w dużym skrócie, przypomnieć osobiste doświadczenia 40. prezydenta USA oraz 33. gubernatora Kalifornii Ronalda Wilsona Reagana — z wręcz bandycką działalnością komunistów w USA. Prezydent Reagan przez wielu amerykańskich autorów jest określany jako jedyny z prezydentów USA prowadzący przez całe swoje życie zdecydowaną krucjatę przeciwko komunizmowi szybko rozprzestrzeniającemu się na całym świecie od drugiej połowy XX wieku. 

Ojcem Ronalda Reagana był sprzedawca butów, a matka zajmowała się domem. Z uwagi na nadużywanie alkocholu przez ojca — jego rodzina musiała się często przeprowadzać, ostatecznie zamieszkując wIllinois. Reagan ukończył studia wyższe z socjologii, jednak został radiowym sprawozdawcą sportowym z meczów bejsbolowych zespołu Chicago Cub’s. W czasie wycieczki do Kalifornii Reagan rozpoczął swoją karierę aktorską w epizodycznej roli w filmie wytwórni Warner Brother’s.[ii]

Reagan a filozofia władzy państwowej

Warto tu podkreślić, że prezydent Reagan wierzył w siłę idei rozumianych jako polityczne oraz ekonomiczne teorie, a także rozumiał olbrzymie znaczenie roli jaką ma określona filozofia władzy państwowej w społeczeństwie demokratycznym — co może być także określane jako ideologia. Reagan świetnie zdawał sobie sprawę z zagrożeń jakie stwarza dla wolności osobistej wkraczanie władzy państwowej oraz podejmowanie przez tę władzę regulacji coraz to nowszych obszarów działania.

Prezydent Reagan wierzył też, iż jako prezydent USA może dokonać koniecznych zmian w społeczeństwie amerykańskim tylko w przypadku wywarcia decydującego wpływu na istniejące w tym okresie przeważające idee dotyczące roli władzy państwowej w kraju.

Hollywood jako amerykańskie centrum propagandy komunistycznej

Zdecydowaną walkę z szybko rozprzestrzeniającym się w filmowym Hollywood sowieckim komunizmem Reagan stoczył już w  połowie lat czterdziestych ubiegłego wieku. W Hollywood w tym okresie wpływy szpiegów sowieckich oraz rola opanowanych przez komunistów związków zawodowych była olbrzymia. Komuniści zaczęli mieć duże wpływy w Hollywood, zwłaszcza od 1936 roku — po zorganizowaniu tzw. Popular Front, w którym działali wspólnie z nimi amerykańscy liberałowie, czyli lewica. 

Praktycznie, w pewnym okresie, bez zgody komunistycznych związków zawodowych w Hollywood — nikt nie mógł być przyjęty do pracy przy obsłudze produkcji filmowej.

W 1948 roku na spotkaniu z Ronaldem Reaganem i gwiazdami Hollywood: Henrykiem Fondą i Jamesem Cagneyem — Artur Koestler, znany autor powiesci "Ciemność w południe" — tak okreslił amerykanskich liberałów z Hollywood: To nie lewica. To jest Wschód. Kinematografia od zawsze była jednym z głównych narzędzi czerwonej propagandy.[iii]

Po ataku hitlerowskich Niemiec na Związek Sowiecki w czerwcu 1941 roku — jakakolwiek krytyka prawa komunistów w Hollywood do władania związkami zawodowymi pracowników obsługi filmów stała się praktycznie niemożliwa. Zbolszewizowani komuniści twierdzili także, iż aktorzy muszą opuścić ich wieże z kości słoniowej i zacząć działalność polityczną na rzecz komunistów.[iv] Powstawało coraz więcej filmów prosowieckich oraz popularyzujących głoszone przez sowieckich propagandzistów w USA komunistyczne hasła.

Komunistyczny przywódca w Los Angeles County wręcz stwierdził, że "partia komunistyczna jest bardzo zainteresowana osiągnięciem sukcesu przez The Conference of Studio Union (CSU)" a także "zorganizowaniu postępowego centrum w Hollywood zamiast IATSE”. 

Opłacana przez stalinowskie władze sowieckie — partia komunistyczna w USA była więc zainteresowana utworzeniem nowego ośrodka infiltracji sowieckiej pozostającego pod jej wpływem oraz w znacznie większym stopniu niż dotychczas — popularyzowaniem komunistycznej propagandy za pomocą filmów. Z tego wynikało, że pomiędzy związkiem Alliance of Theatrical Stage Employees (IATSE) liczącym 16.000 członków, a liczącym 10.000 członków The Conference of Studio Union (CSU) — musi w pewnym momencie dojść do zaciętej walki o wpływy.[v]

Ta walka o władzę nad związkowcami pomiędzy IATSE a CSU — związku kierowanego przez członka partii komunistycznej w USA i sowieckiego szpiega w Hollywood, Herberta Sorrela[vi] — rozpoczęła się już w marcu 1945 roku. Walka ta doprowadziła do wydarzeń nazwanych Czarnym Piątkiem Hollywood. Trwający ponad pół roku strajk doprowadził do tego, że w październiku tego roku około 300 zdesperowanych strakujących zaatakowało idących do pracy pracowników przy bramach wytwórni Warner Brother’s. W walkach przy bramach tej wytwórni zraniono 40 osób.

Reagan nie pozwolił się zastraszyć komunistom

W tym okresie rada  Screen Actors Guild (SAG) poprosiła członka tej rady Reagana o mediację sporu pomiędzy tymi dwoma związkami. Jednak komunista Sorrell uważał, że SAG powinno także zastrajkować, czemu sprzeciwiał się Reagan. W końcu Reagan i inni przywódcy SAG zadeklarowali strajk zorganizowany przez Sorrela z CSU za nielegalny i stwierdzili, że aktorzy powinni pracować. Zezłościło to Sorrela, który zaczął wzywać do bojkotu filmów z Reaganem.

I choć inni aktorzy wchodzili do wytwórni jakimś tylnym wejściem, to Reagan nie pozwolił się zastraszyć i wjeżdżał samochodem przez bramę obstawioną przez pikiety strajkujących ze związku opanowanego przez komunistów. W 1947 roku Reagan został wybrany na prezydenta SAG.

Do Reagana dzwoniono także z pogróżkami, że albo poprze  strajk, albo jakieś osoby zajmą się tym, by jego twarz nigdy więcej nie była widziana w filmach. Co mogło oznaczać zamach na jego życie, albo też oblanie twarzy kwasem solnym.[vii] Po tym telefonie Reagan zaczął nosić pistolet, był także pod protekcją policji.

Zaangażowanie Reagana w działalność związkową doprowadziło do rozwodu z jego pierwszą żoną, która nie wytrzymywała napięcia oraz zagrożeń tworzonych przez komunistycznych bandytów związkowych dla jej rodziny — i w 1948 roku wystąpiła o rozwód.

Reagan pomagał wyzwalaniu się spod wpływów partii komunistycznej

Reagan pomagał ludziom w wyzwalaniu się spod wpływów partii komunistycznej. Napisał w on tym celu list, jaki został opublikowany w najbardziej znaczących hollywoodzkich dziennikach. List ten był zatytułowany "I ty możesz być wolny". W taki sposób uwolnił się od czerwonej pajęczyny działającej w Hollywood kanadyjski reżyser Edward Dmytryk. Dmytryk swoimi opowieściami o strukturze partii komunistycznej w USA utwierdził Reagana w przekonaniu o tym, jak bardzo zwyrodniała i oszukańcza jest ideologia marksistowska.[viii]

Edward Dmytryk, autor m.in. "Młodych lwów", w 1947 roku odmówił zeznań przed Komisją do Badania Działalności Antyamerykańskiej Kongresu USA i dlatego spędził w więzieniu 6 miesięcy. Jednak w roku 1951, w drugiej turze przesłuchań, zaczął zeznawać. "Pracowaliśmy dla Kominternu, otrzymywaliśmy stamtąd instrukcje. Partia Komunistyczna USA realizowała wytyczne. Była zagrożeniem" — powiedział po latach.[ix]

W 1947 roku 24 "przyjaznych świadków", w tym m.in. Gary Cooper, Ronald Reagan, Ayn Rand oraz Walt Disney zeznało przed Komisją do Badania Działalności Antyamerykańskiej, że w Hollywood działa wielu komunistów. Niektórzy z tych zeznających wymienili także nazwiska osób, które ich zdaniem były działającymi na szkodę USA komunistami.

23 pażdzienika 1947 roku, zeznając przez przed Komisją do Badania Działalności Antyamerykańskiej, Ronald Reagan powiedział o swoim stosunku do działalności komunistów:

"Nienawidzę ich, wstrętna jest także dla mnie ich filozofia, a jeszcze bardziej nienawidzę ich metod, jakie są metodami piątej kolumny, metod nieuczciwych. Jednocześnie, jako obywatel nie chcę, żeby nasz kraj znalazł się pod presją zastraszenia lub niechęci spowodowanych przez tę grupę lub żebyśmy z powodu zastraszenia przez nich sprzeniewierzyli się jakimkolwiek naszym demokratycznym zasadom."[x]

O tych swoich doświadczeniach z walki z komunistami Reagan później napisał:

"Teraz wiem z własnego doświadczenia, w jaki sposób komuniści używają kłamstw, oszustw, przemocy oraz każdej innej odpowiadającej im taktyki w celu zwiększenia sowieckiej ekspansji."

Reagan stwierdził także: "Wiedziałem, iż Ameryka nigdy nie stanęła wobec bardziej szkodliwego lub diabelskiego zagrożenia niż to, jakie jest stwarzane przez komunizm."

* * * * * * *

W uznaniu zasług prezydenta Reagana dla USA — jego imieniem zostały m.in. nazwane jedno z lotnisk krajowych w Waszyngtonie, jeden z lotniskowców marynarki amerykańskiej (US Navy), autostrada oraz budynek administracji federalnej w Waszyngtonie.

W 2010 roku zaproponowano, by podobiznę Reagana umieścić na banknotach o nominale 50 dolarów — zamiast portretu prezydenta Ulyssesa S. Granta.