Powrot do kraju lat dziecinnych.

Przez prawie tydzien objezdzalem w ramach autobusowej wycieczki z przewodnikiem kraje baltyckie:

ziemie trocka ( Troki, Kowno ), wilenska ( Wilno ), zmudzka ( Szawle ), inflandzka ( Ryga ), Inflanty Szwedzkie ( Rewal, bardziej znany teraz jako Tallin czyli Miasto Dunskie ), a nawet zalozone przez Gustawa I Salaterke ( czy tez Waze ) Helsinki.

O ile te ostatnie zaliczylem-odhaczylem, o tyle dwudniowy pobyt w Wilnie zaostrzyl jedynie apetyt, by tam powrocic, juz to szlakiem Mickiewicza, juz to sladami wielkich rodow, o kindziuku, sloninie i nalewkach nie wspominajac.

Musze poczekac na dyskietke ze zdjeciami, a tymczasem dla zanecenia:

Na glownym placu Wilna, obok katedry ss.Piotra i Pawla, stoi piekny pomnik zalozyciela miasta, Giedymina.

 

( zdjecie za litauen-netz.de )

Z opisu podroznika ( link ):

 

Pomnik opowiada znaną chyba każdemu Litwinowi opowieść o żelaznym wilku – jak to kiedyś, wielki książę litewski Giedymin polował i zmęczony uganianiem się po lasach za zwierzyną, zasnął zapewne pod drzewem – i miał sen, w którym widział żelaznego wilka, który głośno wył, stojąc na wzgórzu. Wezwany kapłan – oczywiście pogański -wytłumaczył sen, określając żelaznego wilka jako symbol miasta, które książę powinien w tym miejscu zbudować, o którym będzie głośno na całym świecie, co wynika z głośnego wycia wilka. Książę w tę wykładnię snu uwierzył i kazał na brzegu rzeki zbudować zamek, który dał początek miastu Wilno. ( … )

Pomnik Giedymina postawiono w najważniejszym miejscu Wilna, na placu Katedralnym, stoi on blisko zamku. Przedstawia wielkiego księcia Giedymina, stojącego z wyciągniętymi przed siebie ramionami i wskazującego miejsce powstania miasta, które przyśniło się księciu, po polowaniu, trochę niżej przedstawiono wyjącego wilka. Za postacią księcia stoi koń. Książę na pomniku przedstawiony jest w pełnej zbroi rycerskiej z mieczem, który trzyma w lewej ręce.

 

Ciekawe, ze u zarania Rzymu tez jest wilk ( wilczyca ).

A tak o tej historii pisze nasz Wieszcz w ksiedze IV “Pana Tadeusza” ( Dyplomatyka i lowy ):

 

Rówienniki litewskich wielkich kniaziów, drzewa
Białowieży, Świtezi, Ponar, Kuszelewa!
Których cień spadał niegdyś na koronne głowy
Groźnego Witenesa, wielkiego Mindowy
I Giedymina, kiedy na Ponarskiej górze,
Przy ognisku myśliwskim, na niedźwiedziej skórze
Leżał, słuchając pieśni mądrego Lizdejki,
A Wiliji widokiem i szumem Wilejki
Ukołysany, marzył o wilku żelaznym;
I zbudzony, za bogów rozkazem wyraźnym
Zbudował miasto Wilno, które w lasach siedzi
Jak wilk pośrodku żubrów, dzików i niedźwiedzi.
Z tego to miasta Wilna, jak z rzymskiej wilczycy,
Wyszedł Kiejstut i Olgierd, i Olgierdowicy,
Równie myśliwi wielcy jak sławni rycerze,
Czyli wroga ścigali, czyli dzikie źwierzę.
Sen myśliwski nam odkrył tajnie przyszłych czasów,
Że Litwie trzeba zawsze żelaza i lasów.