Nawet gdyby nieelektorski Prezydent Jan Zbigniew Potocki był Prezydentem II RP na uchodźstwie, to po pierwsze, może sobie ten urząd pełnić na uchodźstwie, a po drugie, w kraju musiałby przeprowadzić referendum czy Naród sobie tego życzy, ponieważ władza należy do Narodu a nie do wskazanych palcem. Mamy demokrację i Naród ma prawo do wolnego wyboru a nie dyktatury.
Powrót do II RP jest niemożliwy
II Rzeczpospolita (II RP; nazwa oficjalna: Rzeczpospolita Polska[1]) – historyczne państwo polskie istniejące w latach 1918–1945, tj. od odzyskania suwerenności (1918) do wycofania uznania międzynarodowego dla rządu Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie (1945), które było konsekwencją wykonania porozumień zawartych na konferencji jałtańskiej (1945) między mocarstwami wielkiej trójki[10][11].
Nazwa podkreśla ciągłość z I Rzecząpospolitą (1569–1795), zlikwidowaną traktatami rozbiorowymi zawartymi pomiędzy Austrią, Prusami i Rosją w drugiej połowie XVIII wieku (1772–1795).
Podstawowy akt ustrojowy stanowiła Konstytucja marcowa, a następnie (od 1935) Konstytucja kwietniowa. Językiem urzędowym II Rzeczypospolitej był język polski, zaś walutą najpierw marka polska, a dopiero od 1924 złoty polski.
https://pl.wikipedia.org/wiki/II_Rzeczpospolita
Lp. | Zdjęcie | Imię i nazwisko | Okres sprawowania urzędu |
1. | Gabriel Narutowicz | 11 grudnia 1922 – 16 grudnia 1922 | |
Maciej Rataj[f] | 16 grudnia 1922 – 22 grudnia 1922 | ||
2. | Stanisław Wojciechowski | 22 grudnia 1922 – 14 maja 1926 | |
Maciej Rataj[g] | 15 maja 1926 – 4 czerwca 1926 | ||
Józef Piłsudski[h] | Nie objął urzędu | ||
3. | Ignacy Mościcki | 4 czerwca 1926 – 30 września 1939 | |
4. | Władysław Raczkiewicz | 30 września 1939 – 6 czerwca 1947 (powszechne uznanie międzynarodowe do 5 lipca 1945) |
Lp. | Zdjęcie | Imię i nazwisko | Objął urząd | Złożył urząd | |
1. | Władysław Raczkiewicz | 30 września 1939[145] | 5 lipca 1945 | 6 czerwca 1947[146] | |
2. | August Zaleski – sprawował swój urząd, nie licząc się z upływem kadencji, której koniec, zgodnie z art. 20 ust. 1 w zw. z art. 24 ust. 1 Konstytucji kwietniowej, przypadał na dzień 9 czerwca 1954 roku[112]. | 9 czerwca 1947[147] | 7 kwietnia 1972[148] | ||
– | Rada Trzech – organ powstały po odmowie przez Zaleskiego ustąpienia z urzędu Prezydenta RP na uchodźstwie po zakończeniu kadencji. Działając w sprzeczności z zapisami konstytucyjnymi ogłosiła się ona za kolegialną głowę państwa polskiego. Uznawana za legalną przez większą część emigracji polskiej. W skład Rady wchodzili[111]:
|
8 sierpnia 1954[149] | 9 kwietnia 1972[123] | ||
3. | Stanisław Ostrowski | 9 kwietnia 1972[122] | 8 kwietnia 1979[128] | ||
4. | Edward Raczyński | 8 kwietnia 1979[128] | 8 kwietnia 1986[131] | ||
5. | Kazimierz Sabbat | 8 kwietnia 1986[131] | 19 lipca 1989[133] | ||
6. | Ryszard Kaczorowski – po zaprzysiężeniu Lecha Wałęsy przekazał mu insygnia prezydenckie, a rząd emigracyjny utworzył komisję likwidacyjną, która do 31 grudnia 1991 zakończyła działalność wszelkich emigracyjnych struktur władzy. | 19 lipca 1989[133] | 22 grudnia 1990[8] |
Głównym celem Rządu RP na uchodźstwie było zapewnienie prawno-międzynarodowej ciągłości państwa polskiego. Funkcję Prezydenta RP obejmowało w latach 1939-1990 kolejno sześciu mężczyzn: Władysław Raczkiewicz, August Zaleski, Stanisław Ostrowski, Edward Raczyński, Kazimierz Sabbat i Ryszard Kaczorowski.
Juliusz Nowina-Sokolnicki nie był Prezydentem Wolnej Polski na Wychodźstwie
Juliusz Nowina-Sokolnicki (ur. 16 grudnia 1925 w Pińsku[1], zm. 17 sierpnia 2009 w Colchesterze[2]) – polski polityk emigracyjny, obywatel brytyjski[3], w latach 1972–1990 tytułujący się „Prezydentem Wolnej Polski na Wychodźstwie” – uważany przez rząd RP na uchodźstwie i część środowisk emigracyjnych za samozwańczego.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Juliusz_Nowina-Sokolnicki
https://www.radiopik.pl/3,105068,pogrzeb-trzech-prezydentow-ii-rp-na-uchodzstwie-
* * *
Wydaje własne dowody osobiste, przedstawia się jako prezydent II RP na uchodźstwie i reklamuje „odtrutki na szczepionki”. Zbigniew Jan Potocki kilkukrotnie ubiegał się o różne urzędy w Polsce. Zawsze bez powodzenia.
Jan Zbigniew Potocki, który uważa się za legalnego następcę prezydentów na uchodźstwie, deklaruje start w wyścigu o najwyższy urząd w Polsce – podaje „Rzeczpospolita”. Ekscentryczny polityk obiecuje m.in. zawarcie pokoju z Japonią i pięć tysięcy zł dla każdej polskiej rodziny.
Jan Zbigniew Potocki to mason?
Hrabia Potocki jest następcą zmarłego 17 sierpnia 2009 r. wielkiego mistrza orderu – Juliusza Nowiny-Sokolnickiego, w latach 1972–90 nieuznawanego przez większość emigracji prezydenta na uchodźstwie. Na łożu śmierci dowcipny 89-latek wyciął numer, który przez lata nie pozwoli jeszcze o nim zapomnieć.
Najwięcej kawalerów i dam ustanowił sam Sokolnicki. Wielkim Przeorem Polski jest dr Marian Król, wcześniej poseł ZSL i PSL. Damą OŚS jest była minister edukacji Krystyna Łybacka, a kawalerami – Tadeusz Zwiefka, eurodeputowany PO, i prof. Jacek Majchrowski, prezydent Krakowa. W orderze jest czterech biskupów, w tym abp Leszek Sławoj-Głódź, kilku generałów i wielu pułkowników (w stanie spoczynku), siostra Stana Tymińskiego, mistrz świata w kick-boxingu, sporo przedsiębiorców, księży, historyków, lekarzy i zdobywca tytułu Uzdrowiciel 10-lecia. Wielu uwiodła osobowość Sokolnickiego oraz orderowe ceremonie, przyjęcia i bale sprzyjające towarzyskiej integracji z kawalerami i damami z innych krajów.
– W polskim przeoracie są katolicy, luteranie, polskokatolicy i prawosławni. Przyjęliśmy muzułmanina i znanego masona – wylicza przeor Król. – Odrzucamy tylko tych, co w nic nie wierzą.
Potocki z firmy Tulczyn
U schyłku życia Sokolnicki zaczął szukać następcy. Władzy nie oddał jednak nikomu z potomków, choć z kolejnymi siedmioma żonami (cztery zmarły, z dwiema się rozszedł) doczekał się czterech córek i dwóch synów. Nie oddał jej też nikomu z rodu Sokolnickich zamieszkałych w Polsce. W ostatnich latach wskazywanymi przez niego następcami byli Willy Doms – przeor Belgii, a potem Waldemar Wilk – przeor Szwecji, którego w maju 2009 r. nieoczekiwanie zastąpił Jan Zbigniew Potocki, który ledwie pół roku wcześniej został kawalerem orderu. Wiadomo było o nim tyle, co Sokolnicki napisał w dekrecie o nominacji: „Ze skutkiem natychmiastowym wyznaczam mojego kuzyna, hrabiego Jan Zbigniew Potocki, syn Józefa i Teresy ur. 10 czerwca 1955 w Kaliszu…”.
– Do orderu wszedłem z rekomendacji damy Barbary Bromont. Znała mnie z wieloletniej działalności charytatywnej na rzecz dzieci. Suwerenną decyzją wielkiego mistrza od razu zostałem kawalerem orderu I klasy – wyjaśnia tajemnicę swego awansu Potocki. – Juliusz doszukał się naszego dalekiego pokrewieństwa i na inwestyturę we Włocławku przywiózł swoje stare rodzinne zdjęcia. Takie same są też w posiadaniu mojej rodziny. Dla nas obu było to potwierdzenie, że łączą nas rodzinne więzy.
Zbigniew Potocki – IX Wielki Mistrz Orderu Świętego Stanisława PROCESJA KU CZCI ŚW STANISŁAWA
Świętego Stanisława BM 157 Inwestytura. Warszawa – IX Wielki Mistrz Jan Zbigniew Potocki
Marek Potocki, głowa linii łańcuckiej Potockich, wydał oświadczenie, w który stwierdza, że jeden z kandydatów na prezydenta mija się z prawdą, powołując na swój szlachecki tytuł. Jan Zbigniew Potocki, jak czytamy, wcale nie jest hrabią – choć sam tak twierdzi, informuje „Rzeczpospolita”.
Ruszył proces Jana Zbigniewa Potockiego, uważającego się za legalną głowę polskiego państwa. Oskarżony jest o mowę nienawiści wobec Żydów i Ukraińców.
https://www.rp.pl/przestepczosc/art36216211-samozwanczy-prezydent-moze-trafic-do-wiezienia
Jan Zbigniew Potocki, uważający się za legalną głowę państwa, usłyszał wyrok za swoje wypowiedzi m.in. o Żydach.
https://www.cda.pl/video/339390121/vfilm
Jan Zbigniew Potocki jest manipulatorem i oszustem…
Ciągłość prawna między II a III Rzecząpospolitą Polską.
UCHWAŁA
SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
z dnia 16 kwietnia 1998 r.
o ciągłości prawnej między II a III Rzecząpospolitą Polską.
1.
Senat uznaje państwo utworzone w wyniku II wojny światowej na ziemiach polskich i funkcjonujące w latach 1944-1989 za niedemokratyczne państwo o totalitarnym systemie władzy, będące elementem światowego systemu komunistycznego, pozbawione suwerenności i nie realizujące zasady zwierzchnictwa Narodu.
2.
Senat uznaje ciągłość prawną II i III Rzeczypospolitej Polskiej, wyrażającą się w ich suwerennym i niepodległym bycie. Tym samym stwierdza, że narzucona w dniu 22 lipca 1952 r. konstytucja niesuwerennego państwa nie podważyła legalnie mocy prawnej Ustawy Konstytucyjnej Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 23 kwietnia 1935 r. oraz opartego na niej porządku prawnego.
3.
Senat wyraża wdzięczność organom państwa polskiego na uchodźstwie, które działając na podstawie Konstytucji Kwietniowej z 1935 r. umożliwiły zachowanie ciągłości prawnej między II i III Rzecząpospolitą Polską, a także tym wszystkim, którzy swą walką w kraju i na obczyźnie przyczynili się do przywrócenia niepodległości i suwerenności Rzeczypospolitej Polskiej.
4.
Senat stwierdza, że akty normatywne stanowione przez niesuwerennego prawodawcę w latach 1944-1989 pozbawione są mocy prawnej, jeśli godziły w suwerenny byt państwa polskiego lub są sprzeczne z zasadami prawa uznawanymi przez narody cywilizowane, znajdującymi swój wyraz w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka. Dotyczy to w szczególności aktów normatywnych naruszających podstawowe prawa i wolności obywatelskie. Zaliczyć do nich należy akty pozbawiające obywatelstwa polskiego, czyniące z prawa karnego narzędzie prześladowania ludzi walczących o niepodległość lub różniących się przekonaniami światopoglądowymi, a także akty, na których podstawie dokonano niesprawiedliwego pozbawienia własności. Nieważność wspomnianych aktów normatywnych rangi ustawowej wymaga stwierdzenia ustawowego, a innych aktów normatywnych – decyzji właściwych organów władzy państwowej. Zapewnić równocześnie należy przywrócenie praw niesłusznie odebranych oraz ochronę praw nabytych, na podstawie uznanych za nieważne aktów normatywnych, chyba że nabycie było niegodziwe.
https://www.prawo.pl/akty/m-p-1998-12-200,16827573.html
Rzeczpospolita Polska (RP) – oficjalna nazwa państwa polskiego od drugiej połowy XVII wieku do 1795 (jedna z wielu stosowanych wówczas)[1] oraz od 14 marca 1919[2] do 22 lipca 1952 i ponownie od 31 grudnia 1989.
Słowo rzeczpospolita oznacza to samo co słowo republika, jednak współcześnie jest stosowane wyłącznie w odniesieniu do Polski…
I Rzeczpospolita zwana jest również Rzecząpospolitą szlachecką lub Rzecząpospolitą Obojga Narodów. Nazwa Rzeczpospolita Polska była używana jako oficjalna nazwa państwa polsko-litewskiego od drugiej połowy XVII wieku[4]. Forma ustroju I Rzeczypospolitej jest określana jako demokracja szlachecka [potrzebny przypis]. Prawa polityczne przysługiwały około 10% mieszkańców, co w ówczesnej Europie stanowiło ją jednym z nielicznych przykładów państwa, w którym znacząca liczba obywateli miała wpływ na politykę władzy. Trudno wyznaczyć początek I Rzeczypospolitej. Za symboliczne daty jej powstania uważa się rok 1454 (wydanie przywilejów cerekwicko–nieszawskich), 1505 (konstytucja Nihil novi) lub 1569 (zawarcie unii lubelskiej i powstanie Rzeczypospolitej Obojga Narodów). Końcem zaś I Rzeczypospolitej jest jej III rozbiór w 1795 r.
II Rzeczpospolita istniała od odzyskania niepodległości przez Polskę i przekazania przez Radę Regencyjną pełni władzy cywilnej i wojskowej w Królestwie Polskim Józefowi Piłsudskiemu 14 listopada 1918 r.[5] Za jej koniec uznaje się 5 lipca 1945, gdy w konsekwencji ustaleń konferencji jałtańskiej Rząd RP na uchodźstwie utracił uznanie Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, a w konsekwencji pozostałych państw tworzonej wówczas Organizacji Narodów Zjednoczonych. Oznaczało to przejęcie majątku i reprezentacji Polski na arenie międzynarodowej przez podporządkowany komunistom Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej w Warszawie. Prezydent i Rząd RP na uchodźstwie utracili w konsekwencji status podmiotu prawa międzynarodowego, choć kontynuowali swą działalność aż do pierwszych powszechnych wyborów prezydenckich w Polsce w 1990 r. 22 grudnia 1990 ostatni prezydent RP na uchodźstwie Ryszard Kaczorowski przekazał insygnia prezydenckie II Rzeczypospolitej i rękopis konstytucji kwietniowej pierwszemu wybranemu w wolnych wyborach prezydentowi III Rzeczypospolitej – Lechowi Wałęsie.
22 lipca 1944 roku Józef Stalin, powołując Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego, rozpoczął tworzenie administracji państwowej w Polsce na terenach zajętych przez Armię Czerwoną. Administracja ta zastąpiła siłą (przy użyciu aparatu represji NKWD) struktury Polskiego Państwa Podziemnego będące kontynuacją II Rzeczypospolitej w kraju i podporządkowane rządowi RP na uchodźstwie. W konsekwencji decyzji konferencji jałtańskiej, w lutym 1945 roku Wielka Brytania i USA[6] w porozumieniu z ZSRR uznały Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej Polskiej (w który 31 grudnia 1944 roku został przemianowany PKWN) za podstawę do utworzenia w trybie konsultacji trzech mocarstw Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej. Po konferencji moskiewskiej, która odbywała się w czerwcu 1945 roku, równolegle do pokazowego procesu szesnastu przywódców Polskiego Państwa Podziemnego (aresztowanych w prowokacji NKWD 19 marca 1945 roku), rządy Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych wycofały 5 lipca 1945 roku uznanie dla rządu RP na uchodźstwie i uznały Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej w Warszawie za prawnego reprezentanta państwa polskiego – Rzeczypospolitej Polskiej. Podobnie jak w powojennej Czechosłowacji, w Polsce nie określano istniejącej w latach 1944–1952 Rzeczypospolitej kolejnym numerem porządkowym, choć z formalnego punktu widzenia RP (bez numeracji) była następcą prawnym II RP.
Po pełnym przejęciu władzy w Polsce przez PPR i następnie stalinizacji życia publicznego (rezygnacji z fasady rządów wielopartyjnych na rzecz tzw. kierowniczej roli partii komunistycznej (PZPR) – dyktatura monopartyjna), w 1952 r. nazwę państwa (równolegle do zmian nazw podporządkowanych ZSRR: Węgier (Węgierska Republika Ludowa), Rumunii (Rumuńska Republika Ludowa) i Bułgarii (Ludowa Republika Bułgarii)) zmieniono w nowej, współredagowanej[7] przez Stalina konstytucji[8] na Polska Rzeczpospolita Ludowa. Ostateczną wersję polskojęzyczną Konstytucji PRL opracował Bolesław Bierut[9]. Po przemianach demokratycznych roku 1989 ustawą Sejmu PRL przywrócono z dniem 31 grudnia 1989 historyczną nazwę państwa polskiego – Rzeczpospolita Polska. Okres od upadku PRL, zapoczątkowanego umową Okrągłego Stołu i wyborami 4 czerwca 1989 należy już do historii III Rzeczypospolitej.
III Rzeczpospolita, demokratyczna i suwerenna republika parlamentarna. Za jej początek uważa się: 4 czerwca 1989 (zwycięstwo „Solidarności” w wyborach kontraktowych), 24 sierpnia 1989 (powołanie przez Sejm Tadeusza Mazowieckiego na stanowisko premiera), 29 grudnia 1989 (nowelizacja konstytucji m.in. zmieniająca oficjalną nazwę kraju na Rzeczpospolita Polska z dniem 31 grudnia 1989[10]) lub też 22 grudnia 1990 r. (przekazanie insygniów władzy przez prezydenta Ryszarda Kaczorowskiego podczas zaprzysiężenia prezydenta Lecha Wałęsy). Podczas tego ostatniego wydarzenia Wałęsa powiedział, że „z tą chwilą zaczyna się uroczyście III Rzeczpospolita Polska”[11].
Czasami wymieniane są też późniejsze daty, na przykład pierwsze w pełni wolne wybory parlamentarne 27 października 1991 r.
https://pl.wikipedia.org/wiki/Rzeczpospolita_Polska
W partii II RP Są ludzie dobrzy, ale dali sobą manipulować
edukacyjno-integracyjne cz. II – Grzegorz Niedźwiecki
… Ale to już było i nie wróci więcej
I choć tyle się zdarzyło
To do przodu wciąż wyrywa głupie serce
Ale to już było znikło gdzieś za nami…
Ciągłość prawna między II a III Rzecząpospolitą Polską to nie wyrzeczenie się III RP
Powrót do II RP jest niemożliwy.
To tak jakby 105 latek cofnął się do 27 roku życia.
To tak jakby 75 lat wyciąć z kalendarza.
Można się rozwijać, zrobić krok na przód, ale nie cofnąć się.
Powrót do przeszłości jest niemożliwy.
Parta II RP może być Polską Partią Przyjaciół Piwa.
(1) Wybór Prezydenta Rzeczypospolitej odbywa się w sposób następujący: (2) Kandydata na Prezydenta Rzeczypospolitej wybiera Zgromadzenie Elektorów. (3) Ustępującemu Prezydentowi Rzeczypospolitej służy prawo wskazania innego kandydata.
http://libr.sejm.gov.pl/tek01/txt/kpol/1935-r2.html
100 lat temu, 11 grudnia 1922 r., na urząd prezydenta został zaprzysiężony Gabriel Narutowicz. Wybitny inżynier i minister spraw zagranicznych zwyciężył głosami stronnictw lewicowych, centrowych i mniejszości narodowych. Jego wybór spotkał się z protestami środowisk endeckich.
https://dzieje.pl/kalendarium-prezydentow-ii-rp-1921-1939
Prezydent Rzeczypospolitej czuwa nad przestrzeganiem Konstytucji, stoi na straży suwerenności i bezpieczeństwa państwa oraz nienaruszalności i niepodzielności jego terytorium.
Jeżeli statkowi grozi zagłada, kapitan obowiązany jest w pierwszej kolejności zastosować wszelkie dostępne mu środki dla ocalenia pasażerów, a następnie załogi. Kapitan opuszcza statek jako ostatni, czuwając nad ocaleniem, jeżeli jest to możliwe, dzienników, dokumentów, map, kosztowności i kasy statku.
Zwolnienie dyscyplinarne, inaczej dyscyplinarka, to potoczne określenie niewystępujące w Kodeksie pracy. Jest to rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia, które skutkuje natychmiastowym zwolnieniem pracownika, np. w związku z naruszeniem obowiązków wobec pracodawcy.
Żołnierz, który w celu trwałego uchylenia się od służby wojskowej opuszcza swoją jednostkę lub wyznaczone miejsce przebywania lub w takim celu poza nimi pozostaje, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.
Dezercja
Niezależnie od powyższego, zważyć należy czy Rząd Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie – nieuznawany od 5 lipca 1945 r. na arenie międzynarodowej i nielektorscy oraz niedefinicyjni, samozwańczy Prezydenci II RP na uchodźstwie byli abstrakcyjnymi Prezydentami II RP na uchodźstwie czy dezerterami. Czy nie dublowali się i czy byli gwarantem ciągłości władzy państwowej.
Nawet gdyby nieelektorski Prezydent Jan Zbigniew Potocki był Prezydentem II RP na uchodźstwie, to po pierwsze, może sobie ten urząd pełnić na uchodźstwie, a po drugie, w kraju musiałby przeprowadzić referendum czy Naród sobie tego życzy, ponieważ władza należy do Narodu a nie do wskazanych palcem. Mamy demokrację i Naród ma prawo do wolnego wyboru a nie dyktatury.
Członkowie partii II RP powinni wyjaśnić poniższe wątpliwości
Zważyć należy, że Dekret Raczkiewicza został wydany w związku z okupacją Polski przez Niemcy hitlerowskie i sowiecką Rosję w czasie II Wojny Światowej. W myśl tego dekretu akty prawne wyłącznie tych okupantów były nieważne. To był powód banicji kapitalistycznych dygnitarzy. Nie ma skutku bez przyczyny.
Uchodźca (ang. refugee, ros. беженец, bieżeniec) – osoba, która musiała opuścić teren, na którym mieszkała ze względu na różnego typu prześladowania.
Zważyć należy, że od dnia 22 grudnia 1990 roku nie było już instytucji Prezydentów II RP na uchodźstwie.
Juliusz Nowina-Sokolnicki (ur. 16 grudnia 1925 w Pińsku[1], zm. 17 sierpnia 2009 w Colchesterze[2]) – polski polityk emigracyjny, obywatel brytyjski[3], w latach 1972–1990 tytułujący się „Prezydentem Wolnej Polski na Wychodźstwie” – uważany przez rząd RP na uchodźstwie i część środowisk emigracyjnych za samozwańczego.
D-U-N-S® Nummer: 42-708-2069
Firmeninformation
Adresse:
16 Ul. Wiktora Zina
30-432 Kraków
Grzegorz Niedźwiecki – socjolog