Potrzebna jest międzynarodowa konferencja naukowa pt.: „Współudział Żydów i instytucji oraz organizacji żydowskich w Holokauście w latach 1933 – 1945.” – materiały programowe

Po awanturze dyplomatycznej z 2018 roku w sprawie ustawy IPN, z wielu polskich środowisk, była kierowana do Izraela oraz do organizacji żydowskich kompromisowa propozycja, którą można scharakteryzować słowami: „przestańcie mówić i pisać kłamstwa o Polakach i Polsce, to my nie będziemy mówić i pisać prawdy o Żydach i Izraelu”. Sądząc z nowej awantury dyplomatycznej, tym razem o ustawę Kodeks Administracyjny, najwyraźniej widać, że przesłanie nie dotarło do świadomości adresata. Wobec tego czas na prawdę.

Po awanturze dyplomatycznej z 2018 roku, w sprawie ustawy IPN, z wielu polskich środowisk, skierowane zostało do Izraela i Żydów oraz do organizacji żydowskich kompromisowe przesłanie, które można scharakteryzować słowami: „przestańcie mówić i pisać kłamstwa o Polakach i Polsce, to my nie będziemy mówić i pisać prawdy o Żydach i Izraelu”. Sądząc z nowej awantury dyplomatycznej, tym razem o ustawę Kodeks Administracyjny, najwyraźniej widać, że przesłanie nie dotarło do świadomości adresata. Wobec tego czas na prawdę.

Pomimo, że oficjalnie uznaje się, że Holokaust rozumiany jako zagłada Żydów miał miejsce w latach 1941 – 1945, to korzenie tego ludobójstwa mogą sięgać nawet znacznie wcześniej niż rok 1933, w którym Hitler uzyskał realną władzę. Nie bez znaczenia dla przebiegu tego ludobójstwa, zarówno w jego trakcie i w okresie poprzedzającym, była postawa samych Żydów oraz ich instytucji i organizacji.

„W 1929 podczas XVI Kongresu Syjonistycznego w Zurychu w Szwajcarii, Światowa Organizacja Syjonistyczna przyjęła sprawozdanie ze wzrostu trzeciej i czwartej aliji. Chaim Weizman wskazał na duże trudności szybkiego rozwoju osadnictwa ze względu na trudności finansowe. Weizman wierzył, że bogaci Żydzi mogą wesprzeć drobnymi kwotami dalszy rozwój osadnictwa, co umożliwiłoby sfinansowanie czwartej aliji. W związku z tym 11 sierpnia 1929 przegłosowano oficjalne utworzenie Agencji Żydowskiej na rzecz Palestyny (ang. Jewish Agency for Palestine). Nowe ciało było dużo większe od wcześniej istniejących, i oprócz przedstawicieli organizacji syjonistycznych skupiało wielu bogatych Żydów, którzy byli gotowi wesprzeć politykę syjonistyczną w Mandacie Palestynie [1].

W dniu 25 sierpnia 1933 przedstawiciele Agencji Żydowskiej oraz Niemieckiej Federacji Syjonistycznej zawarli porozumienie z niemieckim ministrem finansów o tzw. umowie transferowej. Naziści zgodzili się nie utrudniać żydowskiej emigracji z Niemiec, w zamian za transfer kapitału w postaci niemieckich towarów (w latach 1933–1939 przetransferowano do Niemiec ogółem 40 419 000 dolarów amerykańskich, które umożliwiły zorganizowanie wyjazdu 60 tysięcy Żydów niemieckich). Przy okazji warto odnotować, że w 1935 przewodniczącym Agencji Żydowskiej został Dawid Ben Gurion, późniejszy pierwszy premier Izraela.

Po sowieckiej rewolucji w 1917 roku, przerażeni perspektywą powtórki tych wydarzeń w Niemczech, przemysłowcy i bankierzy, z których wielu było Żydami lub miało żydowskie korzenie, znalazło sobie obrońców w Hitlerze i Nazistach. Dążąc wszelkimi środkami do uspokojenia nastrojów społecznych, byli gotowi na każdy kompromis z Nazistami, bo dzięki uspokojeniu tych nastrojów liczyli na uzyskanie amerykańskich kredytów na rozwój niemieckiej gospodarki. [2,3]

Nie przeliczyli się, bo pomoc USA dla III Rzeszy, w tym także od amerykańskiego kapitału żydowskiego, płynęła aż do ataku na Pearl Harbor, grudniu 1941 roku, a Prezydent USA, Franklin Delano Roosevelt, był tak zauroczony tą intratną współpracą, że Raporty Karskiego i Raporty Pileckiego potraktował jako mało wiarygodne. Dopiero kiedy armia USA zaczęła wyzwalać obozy zagłady, Amerykanie zrobili medialną szopkę z przysłowiowym rozdzieraniem szat.

Kwestia współudziału Żydów i instytucji oraz organizacji żydowskich w Holokauście, to z jednej strony temat rzeka, ale z drugiej, to temat zakazany, a jego poruszanie grozi standardowym oskarżeniem o antysemityzm. Mimo tego pojawiają się publikacje na ten temat. Ogrom kolaboracji Żydów z Niemcami opisuje np. w swojej książce Ireneusz T. Lisiak „Żydowscy Kolaboranci Hitlera”. [4]

 Czas chyba przestać się przejmować tym, że Izraelczycy chcieliby zapomnieć o tym aspekcie swojej historii, szczególnie, że zamiast siedzieć cicho, szukają winnych za Holokaust wśród Polaków, bo niezręcznie im oskarżać Niemców, bo znowu dobrze prowadzi się im wspólne interesy.

Trzeba wyjaśnić światu rolę jaką w Holokauście odegrały Judenraty (Żydowska Rada Starszych) oraz Jüdischer Ordnungsdienst (policja żydowska). Świat musi się wreszcie dowiedzieć, że to członkowie Judenratów wyznaczali Żydów do wywózki do obozów zagłady, a funkcjonariusze Jüdischer Ordnungsdienst wyłapywali ich w gettach i zaganiali do bydlęcych wagonów.

Źródła:

[1]  Israel Pocket Library: Zionism. Jerozolima: Keter publishing House, 1973. ISBN 0-7065-1326-6. (za Wikipedią).

[2] Brzostek Agnieszka 2013. Dr. Oetker, Boss, Bayer, BMW, czyli jak wielkie firmy współpracowały z nazistami.

[3] Fedorowicz Andrzej 2020. Kto sponsorował Lenina i Hitlera? Na ich konta wpływały miliony. FOKUS.pl

[4] Lisak Ireneusz T. 2013. Żydowscy Kolaboranci Hitlera. Wydawnictwo Capital.