Postęp cz.5

Romantyczna, a zarazem utopijna wizja usystematyzowanego życia społecznego jest na tyle piękna, że dla większości wydaje się niemożliwa do osiągnięcia. Lecz…

 Dopóki cierpienie wywołane przez zderzenie dotychczasowej percepcji z prawdziwą rzeczywistością powiązane będzie z niechęcią i odrzuceniem, dopóty ludzie nie będą mieli odwagi spojrzeć na własną, usystematyzowaną wizję normalności z innej perspektywy. W celu utwierdzenia się w słuszności swojego dotychczasowego postępowania łatwiej jest im przypiąć sobie etykietkę: robotnika, specjalisty, biznesmena, lub inwestora, by pozostać do końca swojego życia w egoistycznym śnie „co ja z tego będę miał?”, który wyznacza ich cel i sens życia.

Wiem, że na świecie żyją również idealiści – ludzie stojący ponad własnym ego (opowieści stworzonej przez siebie dla siebie). Oni potrafią odrzucić współczesny kanon wartości, dzięki czemu będą mieli wpływ na przyszły los świata.

Romantyczna, a zarazem utopijna wizja usystematyzowanego życia społecznego jest na tyle piękna, że dla większości wydaje się niemożliwa do osiągnięcia. Lecz, kiedy ludzie zrozumieją, że pracują, nie w celu nagromadzenia kapitału, lecz by spełnić własne potrzeby i móc realizować się w tym, czego pragną, a nie muszą, wówczas sen idealistów zacznie się spełniać.

Przez ciągłą manipulacje faktami żyjemy w wielkiej mistyfikacji. Fałszywy rozwój, przez sztuczny wzrost PKB, spowodowany masowym nadrukiem papierków nazwanych pieniędzmi, wymusił wytwarzanie podrobionych towarów i usług. Zmuszono Nas do spożywania nisko jakościowej żywności, ponieważ nie stać nas na prawdziwy pokarm, ponieważ nie mamy realnego postępu, nie mamy realnej gospodarki, nie mamy prawdziwego przemysłu, mamy tylko podróbki. Puszka Pandory została już dawno otwarta, gdyż kiedyś pieniądz służył człowiekowi, obecnie człowiek służy pieniądzu. Trend ten można naprawić. Należy w całości wykorzystać potencjał jaki daje nauka, jednocześnie nauczać ludzi dzielenia się sprawiedliwie pracą fizyczną, a wszystkie bezużyteczne, biurokratyczne zajęcia wyeliminować. Gospodarka w systemie kapitalistycznym musi zostać na nowo nastawiona na gromadzenie kapitału! Należy powrócić do czystej ekonomii gdzie podaż będzie tworzyć popyt, poprzez zaniechanie korzystanie z walut opartych na długu, zakaz produkcji pieniędzy bez pokrycia i uniemożliwienie zaciągania pożyczek na 100% wartości zakupywanego produktu. Tym sposobem ogólnonarodowy dobrobyt osiągnie się wydatkując znacznie mniej energii niż potrzebują to współczesne, biurokratyczne społeczeństwa, a problemy związane z kryzysem gospodarczym przestaną istnieć.

Przecież ludzie na światową skalę nie muszą cierpieć z głodu, braku wody, braku dachu nad głową. To wszystko jest spowodowane błędnym systemem zarządzania. Jeśli stworzymy w końcu strukturę (organizm) samoorganizującą się, gdzie człowiek stanie się celem i środkiem, bytem najważniejszym, to przejdziemy przez okres ciemnoty, w którym żyjemy obecnie.

 W życiu liczą się cele i środki do ich osiągnięcia. Są to dwa podstawowe zagadnienia związane z Naszą egzystencją. Cel musi być oparty na utopijnej wizji przyszłości, która powinna być ponad naszymi możliwościami. Jednakże środki do jego osiągnięcia muszą być racjonalne, a przede wszystkim odpowiedzialne za każdy aspekt naszej egzystencji. Prawdziwy postęp to umiejętność przeanalizowania i zrozumienia wszystkich błędów, jakie w jego imieniu popełniliśmy. Wierzę, że dzielenie się, współtworzenie lepszej przyszłości współpracą wolną od rywalizacji, wściekłej walki, będzie czynem koronnym aktu stworzenia człowieka.

Bądźmy świadomi i miejmy odwagę patrzeć na świat takim jakim jest, a nie takim jakim chcemy żeby był. Dzięki temu zniszczymy ignorancję i arogancję, a Nasze otwarte umysły będą gotowe na nadchodzące zmiany. Wierzę, że momentowi zmiany mentalnej towarzyszyć będzie zwycięstwo „siły miłości” nad „miłością do siły”. Wtedy dopiero świat pozna upragniony pokój.