POŚRODKU DROGI

klękam pośrodku drogi …z sercem jak kamień…

 

 

I

 

klękam pośrodku drogi

z sercem jak kamień

bądź wola Twoja

Najjaśniejszy Panie !

 

nie zegnę karku

przed głupotą świata

chociaż mnie straszy

samotność i krata

 

bądź jednak blisko

gdy mi sił nie stanie

bym czuł Twe mocne

i ojcowskie ramię

 

bym mógł się oprzeć

o ramiona Twoje

bo tylko krzyża

Chryste się nie boję

 

na krzyż spoglądam

teraz bez obawy

bo nim rozumiem

wszystkie ludzkie sprawy

 

im bardziej szydzą

miłościwy Panie

Tym bardziej wierzę

w Twoje zmiłowanie

 

tym mocniej ufam

w zbawczą moc cierpienia

im głębiej grzebią

mi w ranie sumienia

 

i wiem że nigdy

sam nie pozostanę

dopóki wierzę

w każdą Twoją ranę…

 

II

 

dziękuję Chryste! za ten znak

co mi wskazuje drogę

bo już nie muszę z lękiem stać

lecz iść za Tobą mogę

 

już mnie nie trwoży mrok i lęk

samotność i milczenie

i świata podniesiona pięść

kiedy zawiodło go sumienie

 

dziękuję Chryste ! za ten znak

co w krzyże życia wplatasz

co mnie podnoszą wzwyż

ponad głupotę świata

 

Chryste Ty stałeś każdy dzień

i zawsze byłeś dla mnie tarczą

i chociaż bliźni ze mnie drwił

Wiara i Miłość mi wystarczą

 

trudno mi było zginać kark

przed tymi co machali batem

wiatr wiał mi w oczy…złodziej kradł…

moje marzenia oraz daty

 

Tobie więc ufam bezgranicznie

wierzę że miłość mnie ocali

gdy świeca mego życia kiedyś

w Twym ręku się…wypali…