Polski Wiatrak

Modele zasobowy i kontraktowy pozwalają przedstawić struktury instytucji i procesów znaczące dla efektywności systemu, dla jego stabilności i rozwoju. Model ideowy wskazuje na powiązanie rekomendowanych propozycji z wartościami i ideami życia społecznego, z przyjętymi zasadami ustrojowymi. Pozwala na ocenę zgodności propozycji ze zmian w komunikacji społecznej, z reformami systemowymi w innych obszarach usług społecznych, finansów publicznch.    

 

Trzeci z tych modeli jest spersonifikowaną figurą wiatraka – ucznia. Proponuję by nazwą tego modelu określać rekomendowane dla personalizowanego szkolnictwa propozycje  rozwiązań dydaktycznych, organizacyjnych i ustrojowych.

 

 

Ujęcie zasobowe modelu  szkolnictwa

 

W modelu zasobowym  systemu szkolnictwa personalistycznego ukazane są dwa obszary instytucji i procesów systemu:

(i)                  Obszar wewnętrzny: oddaje działalność jednej szkoły,

(ii)                Obszar zewnętrzny: oddaje działalność instytucji zasilających system szkolnictwa.

 

 

 

Rysunek 1. Model zasobowy.

 

Celem tego modelu jest ukazanie, że instytucje i procesy z obszaru zewnętrznego zasilają swoimi potencjałami instytucje i procesy obszaru wewnętrznego. Pozwala to na diagnozowanie i bilansowanie potrzeb z możliwościami w obu wymiarach i niezależne racjonalizowanie działań rozwojowych. Ponadto model zasobowy pozwala na projektowanie relacji pomiędzy użytkownikami systemu i zobowiązanymi, w wymiarze  między krajowym (europejskiej przestrzeni gospodarczej).

 

 

Ujęcie kontraktowe modelu szkolnictwa 

 

W modelu kontraktowym systemu szkolnictwa personalistycznego ukazane są dwa segmenty wymiany, pomiędzy uczniami potrzebującymi formacji postaw, wiedzy i umiejętności oraz szkołami dostarczającymi różne rodzaje programów edukacyjnych:

(i)                  pierwszym segment wymiany skupia przedmioty humanistyczne,

(ii)                drugi segment wymiany skupia przedmioty matematyczno – przyrodnicze.

 

Kryterium różnicującym obie grupy przedmiotów jest możliwość kwantyfikacji rezultatów uczenia w przedmiotach matematyczno – przyrodniczych.

 

 

 

 

Rysunek 2. Model kontraktowy.

 

Model kontraktowy pozwala na analityczną ocenę procesów koncentracji popytu  i podaży usług edukacyjnych, różnic w warunkach rywalizacji w obu  segmentach rynku usług edukacyjnych, roli instytucji edukacyjnych oraz roli rodzinnego doradcy edukacyjnego jako wspierającego rodziców w zarządzaniu procesem uczenia. Model ten pozwala na wpisanie rynku usług edukacyjnych w system rynków usług społecznych oraz na ukazanie relacji pomiędzy uczestnikami, produktami i regulacjami lokalnych i globalnych rynków usług społecznych.

 

 

Ujęcie ideowe modelu szkolnictwa 

 

Celem Modelu WIATRAK, jest zobrazowanie spersonifikowanym symbolem przetwarzania darów natury dla potrzeb bytowych człowieka, powiązania czterech  idei powszechnego szkolnictwa otwartej edukacji.

 

1.      Idei interaktywnej diagnostyki.

2.      Idei rodzinnej integracji personalizacji.

3.      Idei pomocniczości.

4.      Idei koncentryczności.

 

 

 

 

Rysunek 3. Model ideowy WIATRAK.

 

Idei zapewniających z jednej strony efektywność uczenia w warunkach otwartych zasobów wiedzy oraz interaktywnej komunikacji, a z drugiej strony korzystanie z tradycji kultury solidarności, wyrażającej się w naszym pomocniczym państwie, rolą rodziny jako fundamentu społeczeństwa oraz rolą rynku jako fundamentu gospodarki.

 

1.      Interaktywność diagnostyki

 

W podzielna na dwie nogi podstawa modelu WIATRAK, wyraża specjalizację dydaktyk w edukacji skupionej na uczniu.

W przedmiotach, których rezultaty uczenia poddają się kwantyfikacji, rola nauczyciela w procesie uczenia staje się uzupełniająca. Przebieg zajęć edukacyjnych zależy od bieżąco diagnozowanych u rezultatów ucznia oraz od dyspozycji zawartych w algorytmach wprowadzonych do cyfrowych narzędziach dydaktycznych.

Odmiennie jest w przedmiotach, których rezultaty uczenia nie poddają się kwantyfikacji. Tu nauczyciel ma rolę przewodnika, a interaktywna diagnostyka opiera się na jego uznaniowych ocenach. 

 

2.      Rodzinna integracja personalizacji

 

Korpus modelu WIATRAK, wyraża powiązanie informacji o możliwościach, planach i realizacji procesu edukacji ucznia dla rodziców odpowiadających za jej przebieg.

Indywidualizacja procesów uczenia, która jest istotą zastosowania interaktywnych diagnostyk, wymaga dynamicznego wiązania decyzji w spójny merytorycznie i czasowo proces uczenia. Zgodnie z doktryną uspołecznionej edukacji suwerenność w planowaniu i zarządzaniu tym procesem  mają rodzice. Do nich należy również moralny obowiązek powiększania energii na proces uczenia, z potencjałów solidarności rodzinnej czy z potencjałów innych zrzeszeń społecznych.

 

3.      Pomocniczość

 

W związku z realizacją zadań powszechnej edukacji, każda ze szkół, bez względu na przedmiot, zakres działalności czy formę własności, uzyskuje cztery konkretne strumienie wsparcia prowadzonej działalności.

 

(a)    Sfera nauki rozwija kompetencje dla każdego z przedmiotów.

(b)    Sfera finansów publicznych wspiera rodziny uczniów w planach edukacyjnych.

(c)    Sfera podstaw programowych standaryzuje wiedzę i umiejętności.

(d)    Sfera certyfikacji kompetencji potwierdza skuteczność procesów edukacyjnych.

 

Stopień wsparcia dla konkretnej szkoły wynika z decyzji podejmowanych przez opiekunów uczniów co do sposobu realizacji indywidualnych planów edukacyjnych ich dzieci.

 

4.      Koncentryczność

 

Idea koncentryczności, zobrazowana przez centralną relację szkoły z instytucjami administracji pomocniczego państwa, wskazuje na autonomię szkoły jako podmiotu świadczącego usługi publiczne w warunkach rynku usług edukacyjnych. Idea koncentryczności odpowiada zatem zasadzie otwartości rynku usług społecznych.

 

 

 

Odpowiedniość opisu każdego z modeli może być przydatna do prac studialnych lub projektowych, ale nie nada sił realnym procesom. Te zależą od jakości konkretnych praktyk, doświadczeń, umiejętności ich zapamiętywania, powielania, pożytkowania. W końcu od rzecznictwa liderów opinii społecznej, dla wprowadzania zmian do ustroju powszechnego szkolnictwa. 

 

Ten post rozpocząłem od wspomnienia historycznej roli domowej edukacji w dziejach naszej wolności. W czasach gdy całe programy edukacyjne powstawały dzięki domowym bibliotekom, wokół i dzięki uratowanego z pożogi przedwojennego podręcznika do historii Lewickiego, sprawności naszego odbiornika radiowego, czy dostępowi do bibuły.

Współczesne przewodnictwo edukacyjne mierzyć się musi nie z niedoborem, lecz z nadmiarem.

Ale wiatraki wciąż potrzebują  młynarzy. Silnych świadomością, że i Młyn i Krzyż są stale obecne w naszych dziejach.

 

Po moim poprzednim poście, blogerzy provoc i jazgdyni, obiecali przedstawić nam swoje doświadczenia. Pewnie będą to świadectwa polskiej siły …