Polsko! gdzie krzyże jak ściernisko… tkwią korzeniami w popiele i krwi…
Ofiarom ludobójstwa ukraińskiego
z modlitwą i płaczem
Polsko ! gdzie krzyże jak ściernisko
tkwią korzeniami popiele i krwi
i gdzie nas pamięć niczym łuna trwoży
gdy odwracamy łzą wołyńskie dni..
tam Twe Orlęta pozbawione Matki
kołują z trwogą nad zburzonym gniazdem
a ponad nimi znowu czarne orły
i krwawą widać ponad nimi gwiazdę
tam wyszarpane boli nas sumienie
jakby wnętrzności w ukraińską noc
nam znów oprawca przytroczył o drzewa
aby cierpienia zwiększyć przez to moc
dźwigamy w spadku tę okrutną pamięć
jak w nagiej piersi pulsujące serce
chociaż tę pamięć chcą zadeptać dzisiaj
kłamcy i tchórze…zdrajcy i szyderce
to Polski Chrystus! na krzyżu Historii
w polskiej pamięci wciąż nie pogrzebany
wbity w Golgotę na Wołyńskiej Ziemi
podnosi w niebo swe straszliwe rany
to Polski Chrystus na krzyżu pamięci
któremu Kain wydłubał źrenice
i wlókł za końmi rozszarpane ciało
nim Go na zdrady wciągnął szubienice
to Polski Chrystus z roztrzaskaną głową
przecięty piłą dzikiej nienawiści
i wolność którą odrąbał siekierą
kat który zemstę swoją krwawo ziścił
czemu się dziwisz Matce Która szlocha
i prosi Boga o cud zmartwychwstania
o Matko Polsko ! jak z rozprutym brzuchem
poczęte życie rękami osłaniać…
więc jak masz krzyczeć z wyrwanym językiem
wrzucona w studnię głuchej Europy
i jak masz sama dziś dochodzić Prawdy
gdy kat odrąbał…i…ręce i… stopy…
to Polski Chrystus woła w naszej krwi
o polską pamięć odzieraną krwawo
że ludobójstwo na zawsze zostanie
dla Sprawiedliwych Twoją Chryste raną…
NIEZALEZNY ZAKLAD POETYCKI. Kubalonka. Naród,który sie oburza,ma prawo do nadziei, ale biada temu,który gnije w milczeniu. Cyprian Kamil Norwid