Podróże kształcą(c)

przewlekłe ziewanie autora

– moje wycieczki wzdłuż poezji przecinają
autostrady reportaży i sterty audio-buków
na wystawach sklepów ściągany
haracz w bramie
wiolonczelistka na skrzypcach śpi
żebrak posuwa
smyczkiem zmięty papier
z wizerunkiem jerzego
wzrok wlepiony w labirynty
okien milczących kamienic

nad ranem

strudzony wyciągam nogi
na ławce
pod głową opasły tom
zamykam oczy

nie słyszę odgłosu kroków ktoś dywan na kamień położył

konstruktor miejskich ulic
jak szewc klnie
zza grobu gładkość kamieni
ginie pod dociskiem walców
prasujących świeżo wylany chodnik

za miastem żaby przenosi się na drugą stronę

niebo – bezkresne pola uprawy haszyszu
ziemia – najlepsze miejsce na dyskoteki dla szaleńców
piekło – idealny czas odpoczynku
czyściec – tu i teraz

czyli przewlekłe ziewanie autora znudzonego (p)oszukiwaniem sztuki