Pewnego dnia cz1

Pewnego dnia – poezja.

Elektorat nie jest liczną partią, ale skupia w sobie ludzi wyjątkowych, także artystów – samouków tworzących piękne, oryginalne utwory jak Danusia Mucha, czy obrazy – jak Ania Sokolnicka. Organizowaliśmy koncerty. Na jednym z nich recytowałam dwa wiersze, które za zgodą autorki tu zamieszczam.

Pewnego dnia

Gdy myślisz, gdy mówisz – pewnego dnia…

rozpływa się nadzieja po horyzoncie nieba…

Kiedyś…, może za dzień lub za kilka lat…

Będzie… będzie jak chcesz, stanie się…, zrealizują się pragnienia…

I gdy myślisz, gdy mówisz – pewnego dnia…

Od razu od tego staje się cenniejszy, cieplejszy

za horyzontem czasu świat…

Czekasz niecierpliwie…, aż przyjdzie do Ciebie sam.

Biegniesz, biegniesz…, aż sił odczuwasz nagle w sobie brak…

Gdy myślisz, gdy mówisz – pewnego dnia…

czy ta opowieść dla Ciebie jeszcze będzie

a może już dla innych?

Może dla Tych, którzy przyjdą

gdy po Tobie zniknie ślad…,

gdy myśli i uczucia Twoje

innego świata staną się podwaliną?…

Gdy myślisz, gdy mówisz – pewnego dnia…

Niech choć jedna osoba zapyta – dlaczego nie teraz weźmiesz, dasz

Obłok, słońce, barwy i chwile

na którą czekać po prostu nie trzeba?

Gdy myślisz, gdy mówisz – pewnego dnia…

Przeznaczenia droga rozwija swoje skrzydła,

wymyśla chwile, których nie chcesz,

na ktore nie czekasz…

Pewnego dnia – to znaczy

może, być może, może nie być wcale…

Nie myśl, nie mów – pewnego dnia…

To za dalek! Niech Historia nabierze wigoru!

Patrz mi w oczy – dziś, zaraz, już teraz!

Weź, daj, – Ja Tobie w tym pomogę, Ty Mi w tym pomóż!

Pewnego dnia pewnie będziemy

na skrzydłach czasu lecieć wprost przed siebie!

A teraz? Napijmy się piękna aż do dna!

Za zdrowie, za życie, za Nasze szczęście!

W.T.