Palikot i masoneria – odsłona pierwsza

Jest to fragment rozdziału I książki „Masoneria polska 2012”. Palikot w różny sposób manifestuje swoje pozytywne relacje z masonerią. Jest też kilka faktów i tropów, które pozwalają go z nią wiązać. Oto pierwszy z nich.

Tu wystarczy wspomnieć, że poświęciłem mu sporo miejsca w książce pt. „Masoneria polska 2009” w rozdziale dotyczącym masońskiej Komisji Trójstronnej. Można tam, między innymi, przeczytać: „Obecnie czterech członków Komisji Trójstronnej posiada obywatelstwo polskie. Są to Andrzej Olechowski, który należy do jej władz naczelnych (Executive Committee) i jest zastępcą przewodniczącego regionu Europy (European Deputy Chairman), Janusz Palikot, Wanda Rapaczyńska i Jerzy Baczyński, którzy wchodzą w skład tzw. Grupy Europejskiej (European Group)”[1].

O Komisji Trójstronnej pisałem w książce „Masoneria i kryzys”: „Struktura rządu światowego staje się kompletna, gdy powstaje trzecie jego ciało, powołana na początku lat siedemdziesiątych XX w. przez Dawida Rockefellera Komisja Trójstronna. Oficjalnie propozycję powołania Komisji Trójstronnej zgłosił Zbigniew Brzeziński na posiedzeniu Klubu Bilderberg w kwietniu 1972 r., które odbyło się w Belgii. Kształt organizacyjny przybrała 23-24 lipca 1972 r. w posiadłości Rockefellera w pobliżu Nowego Jorku. Pierwsze jej posiedzenie odbyło się 23 listopada 1973 r. w Tokio. Skupia ona ok. 300 członków, z czego, z założenia, tylko jedna trzecia jest masonami (reszta to z reguły politycy, którzy poddają się woli masonów). Podczas zjazdów Komisji „uzgadnia się linie polityki, jakie powinny wdrażać poszczególne rządy”[2].

I, tak dla uzupełnienia, kilka słów o Klubie Bilderberg.

Jego organizatorem był wywodzący się z Polski wysoko postawiony w hierarchii masonerii światowej wolnomularz Józef Retinger. Do Klubu należy około czterystu osób. Przeważają masoni z USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Holandii, Belgii, Kanady, Włoch i Szwecji[3].

Klub Bilderberg, jak pisze Epiphanius, jest „pomostem między Europą i Stanami Zjednoczonym” oraz „uprzywilejowanym forum, na którym imperium amerykańskich Rockefellerów spotyka się z potęga europejskich Rotszyldów”[4].

Celami klubu jest ograniczenie suwerenności państw, dokonanie zjednoczenia światowej gospodarki, „powołanie do życia międzynarodowego parlamentu dla podbudowania Rządu Światowego”[5].

A oto spis treści książki: