Osioł, baran i kozioł ofiarny – drama w jednym akcie

Nadal pozostajemy w metaforyce świątecznej. Ciąg skojarzeń był następujący. Święta – Bóg – pasterz – owieczki – baranki – kozły. Rysunkowa metafora i poniższy kuplecik odnoszą się, jak wiadomo nie tylko do polityki. Można powiedzieć, że obrazują typową sytuacją życiową. Mamy nadzieję, że przy okazji wyjaśniają, kto poszukuje kozła ofiarnego, dlaczego, i  co nam to mówi o uczestnikach takiej dramy.

Takie myśli nas uniosły

Szukając jakiejś odmiany

Czy ważniejsze są dziś osły

Czy może w stadzie barany?

Osioł zwierzę to jest skromne

Trawkę skubie na polanie

Lecz w swej woli też niezłomne

I w dupie ma innych zdanie.

Baran siłę czerpie z wielu

I wiarę w rogach pokłada

Wiedz barani przyjacielu

Jak trzeba cios dupie zada.

Lecz na tym jeszcze nie koniec

Obu zwierząt ważkich racji

Bo, gdy któreś szybko tonie

Szuka winy w innej nacji.

Chcąc wywinąć się od kary

Uciec ode złego

Mogą pełne dobrej wiary

Znaleźć kozła ofiarnego.

Kozłów jak wiadomo przecie

Co pochyłej chcą łatwizny

Nie brakuje na tym świecie

Potem rany leczą, liżą blizny.

Co je łączy razem w kupie

Co ich wspólnym zwierząt losem?

Że nadzwyczaj wszystkie głupie

Że nie mówią ludzkim głosem!

Z pozdrowieniami Liber