Bez kategorii

Opowiastka, czyli wyciąganie igieł z głowy

04/05/2011

561 Wyświetlenia

0 Komentarze

3 minut czytania

Jesteście wierszem idioty odbitym na powielaczu

Przesłodziłem dziś z kawą! – normalnie, do pierwszej kawy rano, wsypuję dwie płaskie łyżeczki.

Dziś, nie wiem zapatrzyłem się w okno , zamyśliłem, czy jak…

No i stało się. Siadam do stołu biorę pierwszego łyka, a tu prawie syrop o smaku kawowym, albo inaczej cukier z kawą zamiast kawy z …

Zrobię drugą – pomyślałem. W tzw międzyczasie w komputerze załadowały się pliki i uzyskałem połączenie z Internetem. Otwieram NE. Czytam. Krzywi mnie jak jasna cholera. Odruchowo sięgam po kawę i okazuje się, że poranna dawka piołunu jakiej dostarczyły mi wpisy i komentarze usunęły ten nadmiar słodyczy z mojej kawy. Opatrzność czuwa.

Ironia, to rodzaj sztuki. Z pluciem wygląda zgoła inaczej – nawet, najbardziej precyzyjne plucie na odległość lub do celu, nie zalicza się do żadnej ze sztuk.

Słowa niczym pociski, języki jak szable i sztylety myśli /W.S./

Ja rozumiem potrzebę odreagowania – wczoraj wy pluliście na naszego, dzisiaj my plujemy na waszego.

Tylko, że istnieje jeszcze coś ponadto – nasz wizerunek na zewnątrz i szacunek, albo jego całkowity brak, do urzędu.

Kiedy już bezradność owa przekroczy granice śmieszności, a nazwać przecież nadal ją trzeba, bo byśmy się z niej pochorowali, pozostaje jeszcze szyderstwo i historia najbardziej szydercza z artystek – z czego zdawał sobie sprawę Witkacy.

Dopijam swoją przesłodzoną kawę i zastanawiam się nad słowami artysty – i wiem, że staję się świadkiem czegoś, co nazwałabym zerwaną anarchią z łańcucha.

W jednej z londyńskich knajp był umieszczony (może nadal tam jest) napis „Czuj się jak u siebie w domu, jeśli tam plujesz pluj tu też”

Ukazanie prawdy, lub ironicznie pokazanie jakiegoś zdarzenia, to sprawa jedna – inną sprawą jest powielanie wierszy idiotów…

I, tak na koniec – długo nie mogłem zrozumieć zachowania mojej znajomej, która z uporem lepszej sprawy broniła prostytuującej się krewnej. Zrozumiałem, kiedy prawda wyszła na jaw…