Opór żołnierzy LWP przeciw (zd)radzieckim dowódcom – Cz. 5 i ostatnia

EPILOG
Wspomnienia te napisałem, głównie dla osób młodych, ażeby przybliżyć im ducha oporu Polaków przeciwko sowieckiej komunizacji i zachęcić do robienia wszystkiego co jest możliwe, żeby podobne czasy nie powróciły do Polski. Szczęść Boże!

Dziękuję za zainteresowanie się tym tematem. Chętnie odpowiem na pytania. CZOŁEM!

 Bedac na manewrach batalionem, stanelismy na nocny postoj przy jakiejs wsi. Miejscowi mieszkancy zaciekawieni naszymi amfibiami zblizyli sie na odleglosc ok. 100 m. Jacys "oficerowie", przewrazliwieni zachowaniem tajemnicy wojskowej, dali rozkaz zolnierzom rozgonic tych wiesniakow. Ku naszej zgrozie, widzielismy zolnierzy bijacych swoimi pasami uciekajacych z krzykiem niewinnych biednych ludzi. To byli oficerowie z okresu, kiedy wladza "ludowa" werbowala doły spoleczne pod haslem: "Nie matura, a chec szczera, zrobi z ciebie oficera", z zalosnymi skutkami dla obrazu LWP.

Nawet zolnierze Wehrmachtu nie bili chlopcow, takich jak ja, ogladajacych ich czolgi, amfibie i inny sprzet wojenny. 

Sluzylem w poniemieckich koszarach, gdzie przy kuchni byla olbrzymia obierarka do ziemniakow. Kwatermistrz nie tylko nigdy jej nie zreperowal, ale nawet wybite szyby zastapione byly miesiacami szmatami, za ktorymi my obieralismy scyzorykami ziemniaki w b. zimnym pomieszczeniu, obok tej niemieckiej obierarki, przypominajac sobie wzajemnie o "wyzszosci" socjalistycznego systemu. 

Jednym z zapamietanych komuchow byl kapral – bezczelny, arogancki i surowo nas karajacy za byle co. Za wiernosc dla LWP, zostal awansowany na zawodowego plutonowego. Po kilku miesiacach zostal on przylapany w pociagu przez WSW, wiozac na sprzedaz skradzione mienie wojskowe. 🙂

Przed odejsciem do cywila, jeden z oficerow (lekarz) powiedzial mi: “… bedziesz czesciowo wolnym czlowiekiem". Inni nie mowili nawet tyle, ale wyczuwalo sie, ze chcieli powiedziec nawet wiecej. Nie wszyscy oficerowie w tym czasie byli zdrajcami Narodu Polskiego.

KONIEC.