OJCZYZNA

i złożona przez zdrajców w śmiertelnej ofierze….

                               co mogę powiedzieć ja żyjący teraz

pochylony nad mapą Królestwo Polskiego

odzierany przez lata jak biblijne drzewo

z prawdziwych wiadomości Dobrego i Złego

przez śniegi białych kartek nie biegną kibitki

łańcuchy czarnych liter nie dzwonią złowieszczo

uczono mnie pogardy do wysokich lotów

i dystansu chłodnego do narwanych Wieszczów

przesypuję godziny przez pustynie dłoni

uczę się długich milczeń w towarzystwie cienia

który bywa ostrym szponem uderzy boleśnie

jak nagle spadający zły jastrząb sumienia

ci co nie potrafią zrozumieć Ojczyzny

bluźnią przeciwko Bogu Ojczyźnie i wierze

a Ty na polskim krzyżu Ojczyzno rozpięta

i złożona przez zdrajców w śmiertelnej ofierze

w moim sercu wciąż słychać echo końskich kroków

wyraźny chrzęst oddziału który brnie po śniegu

i cichy szept modlitwy gdy echo pogoni

zmusza znów do ucieczki i szybszego biegu

ten sam łańcuch dzisiaj tak jak kiedyś dzwoni

Ojczyzna pokrwawiona wciąż na krzyżu płacze

idę przez śnieżną zamieć z modlitwą do Ciebie

czy  kiedyś zmartwychwstanie Ojczyzny…

zobaczę?