„TO RZECZYWISTOŚĆ POWINNA REAGOWAĆ NA SZTUKĘ.” – Andrzej Dłużniewski.
ANDRZEJ DŁUŻNIEWSKI – Proceder 1979…
„[…] Obraz Dłużniewskiego Słońce jest reprezentatywny dla zainteresowań
artysty z drugiej połowy lat 80. oraz z lat 90., dotyczących związków między
graficznym przedstawieniem pojęć i rzeczy a rodzajem gramatycznym,
jaki posiadają w różnych językach.
Wyraz „słońce”, który w języku polskim jest rodzaju nijakiego,
w niemieckim przybiera postać żeńską, a we francuskim męską. Idąc tym
tropem, artysta oznaczył poszczególne rodzaje różnymi kolorami.
Barwy
są nieprzypadkowe, na wielu innych jego obrazach oznaczają zawsze to
samo – czerwony jest dominantą rodzaju męskiego, niebieski żeńskiego,
zielony zaś – nijakiego. Umieszczone w centrum kompozycji słońce jest
jednak żółte – takie, jak zwykliśmy je sobie wyobrażać. Dłużniewski,
który w swym malarstwie bada pola semantyczne słów i fraz, rodzaje na
płótnie również charakteryzuje poprzez język i obrazowe skojarzenia. „.
* http://muzeumwspolczesne.pl/mww/wp-content/uploads/2012/06/MWW-PELNIA.pdf
„[…] W 1989 roku stworzył charakterystyczny dla siebie obraz „Słońce I”, który znajduje się w kolekcji warszawskiego CSW Zamek Ujazdowski. W centrum obrazu znajdują się trzy słowa, które określają słońce w języku francuskim, niemieckim i rosyjskim. Każdy z tych wyrazów, ma przypisany inny kolor, a wszystkie te trzy odpowiadają podstawowym barwom świetlnym. Na obwodzie kompozycji Dłużniewski umieścił dwa pasy – jeden składa się ponownie z trzech podstawowych barw światła, a drugi stanowi pas żółtego koloru, reprezentujący światło emitowane przez słońce. „.
* http://www.polskiemuzy.pl/Oferta.aspx?mas=96&kat=152&page=1&id=C00384&AspxAutoDetectCookieSupport=1
źródło zdjęć: z sieci…
– Niesforne Dziecię Gutenberga.