Oda do piwa.

O, napoju bursztynowy
Co rodowód chmielu zdradzasz!

O, napoju bursztynowy
Co rodowód chmielu zdradzasz!
Tyś rozwiązał mówcom mowy,
Tyś figurę nam wygładzał!
 
Już nie chudzi, lecz pękaci
Kosztujemy nektar boski.
Każdy łyk twój nas bogaci,
Każdy kufel niszczy troski!
 
Grzywę masz od piany białą.
Miło muskasz nasze wargi
I uwagę skupiasz całą
Wysłuchując nasze skargi.
 
A nad kuflem chłop się łamie
I otwiera swoją duszę.
Przed kumplami już nie kłamię,
Bo przed nimi już nie muszę.
 
Każdy z nas ma swe słabości,
Każdy coś w swym życiu przegrał.
Cudny nektar w nas się mości,
Z duszy naszej troski przegnał!
 
Zatem, boski plebsu trunku,
Coś pod strzechy ludu trafił,
Tyś pomocą w mym frasunku!
Chętnie bym się ciebie napił!