Obce interesy w elektrowni atomowej w Polsce

Brak w Polsce dobrze uzasadnionej i skonkretyzowanej, długookresowej polityki energetycznej stanowi dogodną sytuacją dla lansowania różnych rozwiązań służących partykularnym, krajowym i zagranicznym grupom interesu, koteriom politycznym i niezbyt kompetentnej administracji państwowej. Na tym żerują finansowo pomniejsi kombinatorzy, jak np. przy propagandzie elektrowni atomowych, specjalistycznych studiach, lokalnych referendach itp.

 

W ciągu ostatniego roku odbyło się kilka konferencji poświeconych rozwojowi polskiej elektroenergetyki, że szczególnym uwzględnieniem elektrowni atomowych. Miały one, niestety, charakter dosyć jednostronnej promocji tych elektrowni, odpowiadający zamierzeniu władz, w duchu poprawności politycznej i konformizmu. Przedstawionym opracowaniom brakowało krytycznych koreferatów, nie zaproszono też do głosu fachowców wyrażających opinie odmienne. Prezentacji elektrowni atomowej nie towarzyszyła równoległa promocja innych typów elektrowni. Dominowały poglądy, natomiast brakowało gruntownych badań i dyskusji nad wynikami. Takie jednostronne promocje nie dają podstaw do odpowiedzialnych decyzji.

 

Jak wspomniano wcześniej, w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku w USA i w Europie, głównie we Francji, Niemczech i w ZSRR, został zbudowany wielki przemysł reaktorów atomowych i urządzeń dla tych elektrowni, wytwarzania i przeróbki paliwa jądrowego oraz wiele specjalistycznych przedsiębiorstw usługowych, instytucji i placówek badawczych. Obok potrzeb energetycznych, cały ten przemysł był napędzany przez militarne zapotrzebowanie na pluton do bomb atomowych.

Po katastrofie w elektrowni atomowej w Czarnobylu w 1986 r. i po zakończeniu zimnej wojny, od dwudziestu lat rozwój energetyki atomowej został zahamowany. Okazał się brak rentowności takiej energetyki w warunkach pokojowych. We wszystkich krajach Europy Zachodniej, z wyjątkiem Francji, zrezygnowano z budowy nowych elektrowni atomowych i zdecydowano stopniową likwidację istniejących. W tej sytuacji uzyskanie akceptacji i zgody na budowę elektrowni atomowych w Polsce stanowi wielką szansę na przełamanie panującego zastoju i zyskanie nowych kosztownych zamówień dla rozbudowanego dawniej i niewykorzystanego przemysłu zachodniego.

 

Pierwsza polska elektrownia atomowa będzie zakupiona i zmontowana przez dostawcę „pod klucz”. Zapewne obejmowałaby ona 2 reaktory francuskie typu EPR po 1600 MW lub podobne reaktory amerykańskie Westinghousa. Oprócz wydatków dewizowych na dostawę i budowę elektrowni atomowej, będą wydatki na zakup i dostawę paliwa uranowego, ewentualny odbiór paliwa zużytego, a także za nadzór ruchowy (gdyż brak doświadczonych kadr w Polsce) oraz różne badania i usługi serwisowe. Będą też po okresie eksploatacji bardzo kosztowne, specjalistyczne roboty przy likwidacji elektrowni i odebraniu radioaktywnego złomu. Na tym wszystkim zagraniczni dostawcy dobrze zarobią. Wszystko razem sprawia, że elektrownia atomowa w Polsce to wielki interes zagranicznego przemysłu.

 

Oczywiście, sfinansowanie tak kosztownej inwestycji nie mogłoby obyć się bez wielkiego kredytu bankowego z zagranicy. Do jego spłaty dojdą wysokie koszty operacyjne tego kredytu i jego ubezpieczenie, wraz z procentami oraz ogólne ubezpieczenia wypadkowe i awaryjne tak groźnego obiektu, a także odpisy na przyszłe, bardzo wysokie koszty demontażu i likwidacji obiektu. Stanowi to dalsze dziesiątki miliardów euro z polskiej do obcej kieszeni. Elektrownia atomowa w Polsce przedstawia więc także wielki interes dla zagranicznych banków i instytucji finansowych, duszących się od nadmiaru wykreowanych środków finansowych.

 

Ewentualne zaakceptowanie budowy elektrowni atomowych w Polsce otworzyłoby zachodnim przedsiębiorstwom energetycznym możliwość ekspansji atomowej do Polski i wyrwanie się z ograniczeń, jakim podlegają w swoich krajach. Po planowanej przez rząd w Warszawie wyprzedaży znacznej części energetyki polskiej i przejęciu jej przez koncerny zagraniczne, mogłyby one w Polsce swobodnie budować dla swoich potrzeb dowolne elektrownie, także atomowe, zostawiając nam wszystkie zagrożenia i odpady. Dlatego budowa elektrowni atomowej w Polsce stanowi również wielki interes zagranicznej energetyki.

 

Oczywiście, podtrzymaniem przez Polskę rozwoju przemysłu atomowego i związanych z nim badań jest również żywo zainteresowany zachodnioeuropejski kompleks militarny,gdyż rośnie w świecie zagrożenie wojną nuklearną.

 

 Dotychczas względnie tańsza energia w Polsce, niż w Europie Zachodniej, ułatwia konkurencyjność szeregu naszych wyrobów, co drażni zachodnich polityków. Gdyby udało się wciągnąć Polskę w budowę bardzo kosztownej elektrowni atomowej (tak jak wcześniej w budowę gazociągu tranzytowego) i w szeroki program kosztownego wykorzystania zasobów odnawialnych, cena polskiej energii musiała by znacznie wzrosnąć, a konkurencyjność obniżyć się, i o to im także chodzi. Budowa elektrowni atomowej w Polsce leży więc także w interesie zagranicznych rządów, a również Międzynarodowej Agencji Energii Atomowej i innych podobnych organizacji.

 

Tak więc akceptacja i budowa elektrowni atomowej w Polsce pozwoliłaby na realizację, polskim kosztem, wielkich obcych interesów: zagranicznego przemysłu jądrowego, zagranicznych banków, zagranicznych koncernów energetycznych, atomowego kompleksu militarnego, obcych rządowych i innych instytucji.

 Dlatego trzeba się poważnie liczyć w Polsce z naciskiem politycznym i promocyjnym tych obcych interesów oraz ich propagandą w prasie krajowej, w opiniach pseudoekspertów oraz agentów wpływu. Z takimi działaniami mamy rzeczywiście do czynienia i trzeba się bronić przed wszystkimi formami zakłamania, sugestii oraz obcego nacisku.

 

Budowa elektrowni atomowej w Polsce, na nasz koszt, to bardzowielki zagraniczny interes, ale nie ma w tym interesu polskiego.