O LESIE SMOLEŃSKIM, Panie, już doktoraty piszą !

Pierwszą inicjatywą, która doszła już do skutku, a której istotne elementy rodziły się podczas spotkań blogerów i czytelników blogów jest akcja "Las Smoleński", która odbywa się 10. każdego miesiąca pod pałacem prezydenckim, której celem jest z jednej strony uczczenie pamięci ofiar katastrofy 10 kwietnia 2010 roku, z drugiej wyrażenie oczekiwania ujawnienia wszystkich towarzyszących jej okoliczności. W pierwszych dniach października na blogu ~intuicji czytamy wpis blogera ~C.v.I.:

 

Zbliża się 10.10.10, czyli pełne 6 miesięcy od wydarzeń nazwanych katastrofą pod Smoleńskiem.

To magiczna data.

Proszę, byśmy spróbowali się zebrać w tym dniu, na Krakowskim Przedmieściu, i przynieśli ze sobą małe drzewko w doniczce lub balonik wypełniony helem (białe i czerwone baloniki), po to by wypuścić je w odpowiednim momencie w powietrze.

Z drzewek (w doniczkach) – symbolizujących las pod lotniskiem smoleńskim – ułożymy krzyż/pomnik. Ten którego się nam odmawia. Sami.

Pozdrawiam

Proszę o pomoc w propagowaniu tej akcji. Pomysłodawcą jest ŁŁ[1].

Proponuję czas akcji od godziny 16-tej. Przed pałacem prezydenckim.[2]

 

 

W odróżnieniu od pierwszej opisywanej akcji, "Las Smoleński" jest wielkim przedsięwzięciem organizacyjnym i finansowym (przykładowo edycja grudniowa kosztowała ponad 5 tys. zł, które w całości zostały zebrane z dobrowolnych wpłat blogerów). Całość działań prześledzić możemy dzięki przyjętej przez osobę odpowiedzialną za koordynację, blogera ~carcajou, poza blogosferą – socjologa z Warszawy, pracującego "na swoim", zasadzie całkowitej jawności.

 

 Najważniejszym momentem happeningu jest równoczesne wypuszczenie nad pałacem prezydenckim olbrzymiej liczby białych i czerwonych balonów. W lutym było ich ok. 900.

 W dniach poprzedzajacych kolejną edycję "Lasu Smoleńskiego" możemy poznać "od kuchni" kolejne etapy przygotowań, zaś po wszystkim – z bardzo obfitą dokumentację zdjęciową i rozliczenie finansowe. Pojawiają się również filmy, kręcone przez uczestników akcji i umieszczane w serwisie youtube. Przygotowania obejmują przygotowanie, druk i rozpowszechnianie materiałów promocyjnych (ulotki, wlepki), zakup i przygotowanie elementów akcji – balonów i dodatków do nich. Do każdego balonika dołączony jest przymocowany do sznurka wydruk: mała szachownica lotnicza na awersie i obrazek, nawiązujący do zbliżonych datą wydarzeń z historii Polski na rewersie. W styczniu – Powstanie Styczniowe, w lutym – zaślubiny Polski z morzem. Oprócz szachownic, od drugiej edycji imprezy balony zaopatrzone są w świecące diody, co wzmacnia walor widowiskowy wydarzenia.

 

 Uczestnicy biorący dział w organizacji happeningu porozumiewają się za pomocą kilku kanałów informacji: wpisów i komentarzy na blogu ~carcajou (również w komentarzach na blogach innych uczestników, jednak jest to wobec dyskusji u ~carcajou zjawisko poboczne i drugorzędne), mailowej grupy dyskusyjnej oraz telekonferencji. Część decyzji zapada na spotkaniach organizacyjnych, a część podejmowana jest autorytatywnie przez głównego organizatora. W dniach poprzedzających wydarzenie pojawiają się ogłoszenia o poszukiwaniu osób do pomocy i już zadeklarowanym uczestnictwie.

 

 

 

Rys. 7, 8 – Przygotowania do kolejnej edycji Lasu Smoleńskiego (źródło: carcajou.salon24.pl)

 

W kolejnych czynnościach bierze udział od kilku do kilkunastu osób. Najłatwiej jest zmobilizować ludzi do uczestnictwa w głównym happeningu i przygotowaniach, najtrudniej – do sprzątania, które odbywa się już po głównej akcji. W pierwszych miesiącach bazą dla uczestników była hala na peryferiach warszawskiej Pragi o bardzo niskim standardzie (pozbawiona nawet toalety), jednak w miarę popularyzacji akcji poprawiła się również jej sytuacja lokalowa. Do organizacji włączyły się bowiem działające oficjalnie podmioty takie jak zajmujące się prawami ojców Porozumienie Rawskie, Stowarzyszenie KoLiber, a także warszawski oddział Unii Polityki Realnej, który udostępnia uczestnikom "Lasu" swoje pomieszczenia, ulokowane tym razem w samym centrum Warszawy.

 

10 października, gdy odbyła się pierwsza edycja "Lasu" na blogu ~intuicji ukazała się krótka relacja z przebiegu wydarzenia.

 

Ci z nas, którzy przed Pałacem pozostali do 18.00 odeszli stamtąd szczęśliwi.

 

A na początku nic tego nie zapowiadało. O 16.00 było nas niewielu. Mała grupka zebrana po drugiej stronie ulicy – naprzeciwko Pałacu Prezydenckiego. Doniczki z iglakami ustawiliśmy wzdłuż krawężnika.

Hanka przyniosła karteczki z nazwiskami wszystkich, którzy zginęli.

Yuhma przygotował fragmenty z MAKBETA, które rozdawalismy przechodniom (dodałam ten fragment – Yuhmo wybacz, że dopiero teraz).

Czekaliśmy.

Pomimo tego, że byliśmy naprawdę mało liczną grupką – straż miejska od razu zainteresowała się właśnie nami. Musieliśmy więc przejść na drugą stronę – pod pomnik ks. Poniatowskiego.

Nasz Las Smoleński zbliżył się do Pałacu…

Wątły jeszcze, ale stało się.

W ROCZNICĘ TRAGEDII TEN LAS MUSI BYĆ WIĘKSZY.

 I BĘDZIE. JESTEM TEGO PEWNA.

 

Ale mimo wszystko mogliśmy odczuwać niedosyt, że nie wyszło tak jak chcieliśmy…

 

I byłoby tak, gdyby nie CARCAJOU: jego aktywność, zainwestowanie w ciemno własnych pieniędzy, wyobraźnia, rozmach. Załatwił wszystko : butle z helem, baloniki, chłopaków, którzy je sprawnie przygotowali. Przyczepialiśmy do nich karteczki z nazwiskami nieżyjących (nie do wszystkich – zbyt dużo czasu to zajmowało). Przynosiliśmy je pod Pałac i rozdawaliśmy zgromadzonym tam ludziom. Rozchodziły się jak przysłowiowe „bułeczki z masłem”. Widok tłumu ludzi z białymi i czerwonymi balonami był bajkowy, lekki, piękny. O godz. 18.00 wypuściliśmy je w powietrze. Nie wiem ile. Około tysiąca.

 

I wyobraźcie sobie nasze zdziwienie, gdy dwa z nich: biały i czerwony w kształcie serca zaplątały się o przewieszony na wysokości kilku metrów kabel i zostały z nami.

Para…

Co tu dodać.

Ludzie byli zachwycenie i wzruszeni. Robili zdjęcia.

Odeszliśmy stamtąd szczęśliwi, a nic tego na początku nie zapowiadało.[3]

 

 

Kolejne edycje ściągają, mimo niesprzyjającej pogody, rosnącą liczbę uczestników, 10 lutego jest to już 200 – 250 osób, na co wpływ ma zapewne również zauważenie akcji przez portal informacyjny wpolityce.pl, a także intensywna promocja wydarzenia na blogach w Salonie24 i na Nowym Ekranie. Relacja wideo ze spotkania ukazuje się także na portalu niezależna.pl. Zdjęcia z puszczania balonów pojawiają się też w ramach większego fotoreportarzu pokazującego obchody kolejnej miesięcznicy 10 kwietnia na łamach "Gazety Polskiej". Akcję zauważa również telewizja Polsat News.

 

Krzysztof K. Karnkowski, fragment pracy doktorskiej „Polska blogosfera polityczna”.

 

 

---