Globalnie i Lokalnie

Naród Wybrany Sieć śmierci Bestii cz.7.3

11/06/2019

2125 Wyświetlenia

0 Komentarze

53 minut czytania

Naród Wybrany Sieć śmierci Bestii cz.7.3

Religia słowiańska dopracowała się wysokiej etyki, przewyższając znacznie etykę chrześcijańską, była oparta na zasadach które zawarte są w Dekalogu, oraz tych które dopiero dużo później głosił Jezus. Cywilizacja Słowiańska jest cywilizacją serca więc nauki Jezusa są bliskie Cywilizacji i religii słowiańskiej.

Naród Wybrany cz.3

Powrót do Cywilizacji Słowiańskiej

Kraje dawnej Lechii, a obecnej Unii środkowoeuropejskiej, kraje Trójmorza winny nawiązać do religii wzorującej się na rodzimej religii wedyjskiej, opartej na słowiano-aryjskich Wedach, prawdziwej Biblii ludzkości. Centrum religijne winno znajdować się na terenie nowej Lechii i być niezależne od Rzymu, Konstantynopola, Moskwy, Brukseli, Watykanu, czy Jerozolimy. Centrum religijne nie może znajdować się na terenie obcych mocarstw i od nich zależeć. Dwa tysiące lat obcych wpływów religijnych pokazało jak poprzez religię można prowadzić ekspansję ideologiczno-polityczną i militarną, aby niewolić i pętać całe narody.

Słowianie wyznawali religię zwaną Wedyjski Arianizm lub Wedyjskie Chrześcijaństwo, a Księgami Świętymi były słowiańsko-aryjskie Wedy spisane alfabetycznym pismem słowiańskim. Religia słowiańska była w harmonii z przyrodą, naturą i kosmosem, dlatego religię tą nazywa się Wiarą Przyrodzoną. Religia słowiańska należy do religii starodawnych, tak jak Wedyzm i Hinduizm, oparta była na Dekalogu i wartościach, które później głosił Jezus.

Religia słowiańska dopracowała się wysokiej etyki, przewyższając znacznie etykę chrześcijańską, była oparta na zasadach które zawarte są w Dekalogu, oraz tych które dopiero dużo później głosił Jezus. Cywilizacja Słowiańska była cywilizacją serca więc nauki Jezusa są bliskie Cywilizacji i religii słowiańskiej.

Słowianie mieli swoją religię, swoich Bogów i swoje Święte Księgi i nie potrzebowali żadnych obcych. Słowianom narzucono religię chrześcijańską głoszoną przez kapłanów obcego kultu. Popalono im Święte Księgi, spalono świątynie, eksterminowano kapłanów i kapłanki rodzimej religii słowiańskiej.

Podzielono Słowian według poróżnionej wewnętrznie religii katolickiej na wschodnich i zachodnich. Słowianom wschodnim odebrano im własne pismo i wprowadzono cyrylicę, ale zachowano im rodzimy język religijny i urzędowy. Słowianom zachodnim odebrano własne pismo i wprowadzono rzymską łacinę, ale także łaciński język religijny i urzędowy. Pismo i mowa najeźdźcy i okupanta rzymskiego, całej Europy Zachodniej oraz Basenu Morza Śródziemnego, odwiecznego wroga Słowian, poprzez religię chrześcijańską zostały narzucone Słowianom zachodnim na wiele wieków. Język okupanta rzymskiego wpłynął także na historyczne języki wielu ludów. Jedynie co można stwierdzić, że alfabetyczne runiczne pismo słowiańskie dało początek pismu fenickiemu, greckiemu, etruskiemu, łacinie, cyrylicy, oraz aramejskiemu i arabskiemu. Wszystkie te alfabety są to przerobione runy słowiańskie. Ale najgorsze co zrobiono to poróżniono Słowian wschodnich i środkowo-wschodnich ze Słowianami zachodnimi. Doprowadziło to do rozbicia Lechii na pół oraz waśni najazdów i wojen religijnych między Słowianami przez parę set lat.

Papieże oraz hierarchowie Kościoła za którymi stało Cesarstwo Rzymskie germańsko- franko-niemieckie rzucili wiele klątw i interdyktów na władców i narody. Na władców Lechii-Polonii a tym samym na Naród Polski rzucono 22 klątwy. Ponadto wieloma klątwami obłożono pomniejszych książąt. Klątwy te wywoływały destrukcie dla całego kraju oraz pozwalały na interwencję zbrojną pod nazwą wypraw lub krucjat krzyżowych dla przywrócenia satańskiego ładu.

Hierarchowie kościoła katolickiego w Polsce począwszy od niechlubnego łacińskiego chrztu Polski w większości wysępili jako 5 – kolumna watykańsko-niemiecka przeciwko Polsce i Narodowi Polskiemu. Lechici dążyli do odbudowania zniszczonej Cywilizacji i religii słowiańskiej, ale wszelkie dążenia były tłumione przez najeźdźców i okupantów watykańsko-niemieckich. To ci hierarchowie kościoła będący na usługach watykańsko-niemieckich wywoływali destrukcję w kraju oraz powodowali i wspomagali niemiecko-watykańskie interwencje zbrojne. Destrukcyjne działania watykańsko-niemieckie w Polsce prowadzone przez wieki doprowadziły w końcu do rozbiorów Polski i utraty niepodległości.

Papiestwo razem z Cesarstwem rzymsko-franko–niemieckim zorganizowało wiele zbrodniczych najazdów, wypraw i krucjat krzyżowych na Lechię-Polonię.

Ostatnią oficjalną krucjatą krzyżową na Polskę była Bitwa pod Grunwaldem w 1410 roku. Bitwa pod Grunwaldem była konsekwencją sprowadzenie przez kościół na Polskę i Konrada Mazowieckiego niemieckich Krzyżaków, zbrojnego ramienia Bestii watykańsko-kościelnej. A tak naprawdę ostatnią krucjatą krzyżową na Polskę był najazd i okupacja Polski przez Niemiecką III Rzeszę w 1939 roku. Niemcy na czele z Hitlerem wprost odnosili się do Imperium Rzymskiego i na jego wzór budowały 1000 letnią Rzeszę, a ich godłem był skradziony i przez nich sprofanowany święty aryjsko-słowaiński krzyż.

Król Bolesław Śmiały zwany Szczodrym był wielkim królem i genialnym wodzem. Dążył do reaktywowania historycznego Imperium Lechitów. Włączył do Unii Lechickiej sąsiadów na północy, wschodzie i południu. Dążył do uniezależnienia się od państwa niemieckiego i odzyskania zagrabionych przez Niemców ziem słowiańskich do Łby i Soławy, utraconych po niemieckiej wyprawie krzyżowej w 1038 roku. Wzorem dla niego byli słynni przodkowie na czele z Bolesławem Wielkim Chrobrym.

Król niemiecki Henryk IV uknuł spisek przeciwko Bolesławowi aby zorganizować bunt księcia juniora Władysława Hermana i niektórych wielmożów z Lechii. Do spisku włączył księcia Czech Wratysława II i kanclerza cesarskiego, którzy przez wysłanych agentów kościelnych organizowali grupę spiskowców. Do grupy tejj weszli niektórzy feudałowie świeccy i duchowni niemieckiego pochodzenia, potomkowie rycerzy herbowych z krucjat przeciwko Polsce w 1040 i 1047 roku, którzy tworzyli 5 kolumnę niemiecką w kraju. Do spisku zdrajców należał również biskup krakowski Stanisław ze Szczepanowa. Biskup Stanisław pod pretekstem protestu przeciw surowym karom obyczajowym nałożonych przez króla, rzucił na króla klątwę. Król Bolesław kazał pojmać i uwięzić biskupa oraz zarządził nad nim sąd kościelny, który uznał biskupa Stanisława winnym zdrady Króla i Narodu Polskiego. Sąd skazał biskupa na obcięcie członów, na karę przysługującą zdrajcy. Kara na zdrajcy została wykonana ale Bestia kościelna klątwy na króla nie cofnęła. Lechia została rozgrabiona i na długi czas popadła w całkowitą zależność od Niemiec. Król Wratysław czeski najechał na Śląsk i Wielkopolskę, niszczył miasta i świątynie chrześcijańskie oraz rabował i kradł kosztowności. Lechia-Polonia już nigdy nie odzyskała słowiańskiego Połabia.

Fatum zdrajcy Stanisława kolejny raz zagrało przeciw Polsce w XIII wieku, w okresie czteroletnich starań w latach 1249-1253 o kanonizację „męczennika”. Sprawę procesu kanonizacyjnego papiestwo wykorzystało aby uzależnić od siebie Polskę, czyniąc ją lennem Watykanu. Uzależnienie Polski zainicjował papież Innocenty IV, wykorzystując zabiegi polskich duchownych o kanonizację Stanisława, którzy dostali propozycję nie do odrzucenia: zdrajca będzie świętym, gdy cała Polska uzna zwierzchnictwo Watykanu. Polscy biskupi i sługusy niemieccy stanowiący 5 kolumnę watykańsko-niemiecką, przekonali do swego planu najmocniejszych książąt politycznymi korzyściami, w tym poparciem starań umocnienia władzy. W dzisiejszych czasach 5 kolumna zmieniła barwy i stała się brukselsko-unijno-niemiecką.

Głównym planem tego spisku było rozbicie dzielnicowe Polski, polegające na rozczłonkowaniu państwa po śmierci Bolesława III Krzywoustego w 1138 roku na mocy ustawy sukcesyjnej. Nazywa się ją zwykle testamentem, chociaż nie była wcale aktem ostatniej woli Bolesława III. Opracowana była poprzez manipulację kleru na kilka lat przed śmiercią króla. Zaprzysiężona została na wiecu przez dostojników duchownych i świeckich, nabrała charakteru aktu politycznego. Dodatkowo umocniło ją zatwierdzenie papieskie.

Miała ona uregulować sprawę następstwa tronu i organizacji władzy w Polsce. Jednak w efekcie doprowadziła do całkowitego rozbicia kraju na kilka samodzielnych dzielnic, które dodatkowo uległy dalszym podziałom.

Kler polski przez cały okres rozbicia dzielnicowego przeciwdziałał odrodzeniu jedności państwa. Głównym czynnikiem destabilizującym ówczesną sytuację było popieranie przez kler juniorów przeciwko prawowitym seniorom, co powodowało rozrost udzielnych książąt i pretendentów do dzierżenia władzy.

„Przez większość okresu rozbicia biskupi jakby idąc za przykładem Stanisława, z nielicznymi wyjątkami, zamiast pomagać do utrzymania monarchii, pomagali juniorom do rozburzenia państwa. Nie umieli apostołować, ale umieli burzyć na równi i razem z panami świeckimi, jako magnaci, arystokracja średniowieczna, zasadniczo sprzeczna monarchii; a byli potężni, bo miewali pod sobą po kilka grodów z licznym rycerstwem włodyczym. Tak, zacząwszy od klątwy rzuconej na pierwszego seniora i jego żonę, burzyli przez cały ten okres (1138-1243), a mianowicie w tych latach, kiedy zachodziły przemiany na tronie krakowskim „.

Proces ten zatrzymał dopiero Władysław Łokietek, dokonując koronacji 20 stycznia 1320 roku. Zjawiska rozbicia dzielnicowego maiły miejsce w we wszystkich krajach feudalnych, jednakże tylko w Polsce trwało ono niemalże 200 lat.

Wmawia się Polakom że I rozbiór Polski nastąpił w 1772 roku, co jest nieprawdą. Pierwszym rozbiorem Polski było rozbicie dzielnicowe w 1138 roku. Pierwszego rozbioru Polski dokonało tak zwane „święte” Cesarstwo Rzymskie ze stolicą w Watykanie, 150 lat po tak zwanym „chrzcie” Polski w obrządku rzymsko-łacińskim.

Komunizm przegrał i można mówić prawdę o komunizmie i jego twórcach. Ale gdyby wygrał to twórców komunizmu i wielu funkcjonariuszy partyjnych oraz zdrajców komunistycznych w Związku Sowieckim i krajach satelickich ogłoszono by świętymi. I pochody odbywały by się na ich cześć. A centrum religii komunistycznej było by w Moskwie. Tak też działała Bestia rzymsko-germańsko-katolicka z centrum religijnym w Watykanie. Na takiej właśnie zasadzie zdrajca watykańsko-niemiecki biskup Stanisław został świętym i ogłoszony „patronem” Polski, a do dziś odbywają się coroczne procesje na jego cześć.

Działalność komunistycznego Związku Sowieckiego z centrum w Moskwie była podobna do działalności Imperium watykańsko-rzymsko-niemieckie z centrum w Watykanie. Jedni mieli służbę bezpieczeństwa NKWD a drudzy Inkwizycję kościelną oraz zbrojne ramię Niemców i niemieckich Krzyżaków (SS i Gestapo). Wielu takich zdrajców i sługusów watykańsko-rzymsko-niemieckich jak biskup Stanisław zostało kardynałami i świętymi kościoła rzymsko-katolickiego. Miejmy nadzieję że sprawiedliwości stanie się zadość i zdrajca Stanisław zostanie ściągnięty z panteonu świętych oraz zakończy się jego kult.

Komunistów nazywano; płatni zdrajcy pachołki Moskwy. Kler katolicki należy nazwać; płatni zdrajcy pachołki Watykanu. Obecnych zdrajców i sługusów brukselsko-unijno-niemieckich należy nazwać; płatni zdrajcy pachołki Brukseli. Obok nich jest kolejna grupa zdrajców i sługusów, są to; płatni zdrajcy pachołki Żydów.

Znamiennym przykładem stosunku Watykanu do Polski jest otrucie Cesarza Europy i Króla Polski Bolesława Chrobrego przez wysłannika papieskiego, który podał królowi zatrutą komunię. Po wygranej bitwie pod Grunwaldem, Król Polski Władysław Jagiełło otrzymał od wysłannika papieskiego groźbę rzucenia klątwy na niego i Polskę, jeżeli zdobędzie Malbork i zlikwiduje krzyżacko-niemieckie państwo kościelne. Pod groźbą klątwy watykańskiej i obawy przed jej konsekwencjami Jagiełło opóźnił marsz a Malbork. To pozwoliło Krzyżakom ściągnąć posiłki i przygotować obronę stolicy, co pociągnęło za sobą przerwanie oblężenia.

Na początku XVII w. Bestia watykańsko-rzymska wepchnęła Polskę i Polaków na krucjatę krzyżową na Rosję i okupację Moskwy. Taki bowiem był ukryty cel Bestii watykańsko-kościelnej za czasów panowania w Polsce jezuickich Wazów. Bestia chciała skolonizować Rosję przez Watykan, rękami Polaków. Rosja ogłosiła wielką smutę z tego powodu, ale Polska też z tego powodu powinna ogłosić wielką smutę.

Gdyby była jedna religia i jedna Cywilizacja słowiańska to został by zawarty sojusz pomiędzy Lechią, środkowoeuropejską unią słowiańską z Rosją, unią wschodniosłowiańską. Połączone siły słowiańskie obróciły by się przeciwko Niemcom i Rzymowi, odwiecznym wrogom Słowian. Należało wygonić Niemców aż za Łabę i Soławę i odzyskać słowiańsko-lechickie miasto Lecha, dzisiejszy Augsburg w Bawarii.

Po śmierci ostatniego z Jagiellonów Zygmunta Augusta wroga kościoła i zwolennika protestantów, kościół na wolnej elekcji przeforsował Stefana Batorego księcia Siedmiogrodzkiego na króla Polski w latach (1576 – 1586).

Stefan Batory był od dziecka wychowany przez jezuitów. To on sprowadził do Polski Zakon Jezuitów, którzy za Jagiellonów mieli zakaz działania na terytorium Rzeczpospolitej jako wroga organizacja działająca przeciwko państwu i społeczeństwu. Sprowadzając do Polski Jezuitów, Batory złamał zakaz Jagiellonów i sprowadził na kraj czarną watykańsko-katolicką zarazę, która doprowadziła Rzeczpospolitą do upadku.

Podobnie Prezydent II RP Ignacy Mościcki dekretem z dnia 22 listopada 1938 roku, rozwiązał wszystkie organizacje masońskie w Polsce, wtedy też została przerwana w kraju działalność żydowskiej Bnai Brith. Dekret ten nadal obowiązuje. W 2007 po niemal 70 latach nieistnienia, Bnai Brith – Loża Polin, jedna z najbardziej znaczących organizacji żydowskich odrodziła się nielegalnie w Polsce. Instalacja loży miała miejsce dokładnie w dniu 9 września 2007 r za zgodą Prezydenta III RP Lecha Kaczyńskiego. Odbyło się to wbrew prawu ponieważ dalej obowiązuje w Polsce Konstytucja Kwietniowa z 1935 roku podpisana przez prezydenta Ignacego Mościckiego i nadal legalną władzą w Polsce są władze II RP.

Stefan Batory utorował Jezuitom drogę w Polsce. Doprowadzili oni do tego, że po śmierci Batorego na tronie Rzeczpospolitej zostali obsadzeni jezuiccy Wazowie.

Zygmunt III Waza – król Rzeczpospolitej z dynastii Wazów. Był synem króla Szwecji Jana III Wazy i poślubionej mu polskiej królewny Katarzyny Jagiellonki. Po śmierci Stefana Batorego został wybrany na króla Polski w latach (1587–1632). W 1592 roku przejął także tron Szwecji, który jednak utracił już w roku 1599. Poślubił kolejno dwie austriackie księżniczki – Annę oraz jej siostrę Konstancję. Był zamiłowanym zwolennikiem Austrii, chciał odzyskać tron Szwecji, był jezuickim fanatykiem religijnym. Polskę podporządkował Watykanowi a z Polaków zrobił niewolników watykańskich.

Tą samą linię kontynuowali jego synowie: Władysław IV Waza – król Rzeczpospolitej w latach (1632–1648), oraz Jan II Kazimierz– król Rzeczpospolitej w latach (1648–1668), tytularny król Szwecji do 1660 z dynastii Wazów, kardynał jezuicki. Abdykował w 1668 roku. Zygmunt III Waza jezuita, na rozkaz Watykanu rozpoczął na pełną skalę krwawą wojnę religijną w Polsce, a z jeszcze większą bezwzględnością kontynuował tą linię jego syn, kardynał jezuicki Jan Kazimierz.

Imperium Jagiellonów, najbogatsze państwo Europy zniszczyła katolicka kontrreformacja. Czyli bezwzględna stuletnia wojna religijna Watykanu i kościoła z Polską i Polakami za czasów panowania Wazów. Odebrano Narodowi podstawowe wolności obywatelskie: słowa, wyznania i wolności ekonomicznej. Papieże prowadzili wojny z Rzeczpospolitą rękami Jezuitów. Największym kłamstwem i oszustwem jakiego naucza się o Polsce jest to, że Polska po epoce Jagiellonów wpadła w tak zwaną złotą wolność szlachecką. Tymczasem to katolicka kontrreformacja pozbawiła szlachtę wszelkich wolności i zrobiła z obywateli Rzeczpospolitej niewolników Watykanu. Chodziło głównie o pieniądze, które Watykan pobierał z Polski oraz o bezwzględną katolicką kolonizację krajów środkowo-wschodniej Europy. Wprowadzono ustawę o tym, że katolicyzm jest jedyną panującą religią, a za odstępstwa religijne groziły ciężkie kary. Jan Kazimierz kardynał jezuicki i król Polski za odstępstwo od katolicyzmu wprowadził karę śmierci, a za posiadanie Biblii w domu karę więzienia. Polskę za czasów Wazów można przyrównać do Bizancjum za czasów cesarza Justyniana pierwszej kościelnej Bestii z morza.

Zygmunt III Waza dostojnik jezuicki gdy został królem Polski rozpoczął wojnę domową z narodem. Zaczął od palenie bibliotek i ksiąg protestantom a później zabrał się za dzieła katolickich biskupów kronikarzy, które spalił w 90 procentach. Zachowało się tylko kilka rękopisów niektórych biskupów, nie spalonych dzięki ukryciu i wywiezieniu za granicę. Do nich zalicza się kronika Jana Długosza. Słynne Roczniki czyli Kroniki Sławnego Królestwa Polskiego Jana Długosza uznano za najbardziej niebezpieczne dla kleru. O tym może świadczyć fakt, że konfiskowano nawet kroniki innych autorów za to tylko, że cytowały niektóre ich fragmenty. Długosz pracował nad kronikami, zajmującymi jedno z poczesnych miejsc w historiografii średniowiecznej, 25 lat. Dzieło to wydrukowane 135 lat po śmierci autora w nakładzie 1045 egzemplarzy zostało dekretem króla jezuity Zygmunta III z dnia 12.1615 roku zakazane i poddane konfiskacie, a następnie publicznie spalone przez jezuitów w celu wymazania historii Polakom i zrobienie z nich niewolników Watykanu. Kronika Jana Długosza musiała czekać na kolejną publikację przez ponad 100 lat.

Żeby zrozumieć w pełni działania tych jezuickich władców Polski, każdy Polak powinien znać treść przysięgi jezuitów jaką złożyli obaj królowie. Jest to przysięga jaką składa każdy jezuita przed przystąpieniem do Zakonu i otrzymaniem jezuickich święceń. Bez znajomości tej przysięgi trudno zrozumieć dlaczego upadło Imperium Jagiellonów. Jak i dlaczego kościół zorganizował Targowicę i III rozbiór Polski:

„Ja w obecności Jezusa Chrystusa przysięgam i oświadczam, że Jego świętobliwość papież jest namiestnikiem Chrystusa. Jego świętobliwość przez mego zbawiciela Jezusa Chrystusa ma moc strącenia heretyckich królów, książąt i państw, społeczeństw i rządów, które wszystkie są nielegalne bez jego uświęconego zatwierdzenia i mogą być bezpiecznie niszczone.

Teraz wyrzekam się i wyzbywam wszelkiej wierności należnej któremukolwiek heretyckiemu królowi, księciu lub rządowi, zwanymi protestantami, heretykami lub masonami albo posłuszeństwa dla jakiegokolwiek z ich praw, zastępów lub urzędników. Dalej przyrzekam i oświadczam, że pomimo iż wolno mi przyjąć którąkolwiek heretycką religię dla propagandy i interesów matki kościoła, zachowam tajnie i poufnie wszystkie spiski kościoła przeciw legalnej władzy. Nie będę mieć żadnej i własnej opinii ani woli ani żadnego umysłowego zastrzeżenia, nawet jako trup lub martwe ciało, lecz będę bez wahania posłuszny każdemu rozkazowi jaki mogę otrzymać od mych przełożonych w milicji papieża i Jezusa Chrystusa.

Będę gdy się nadarzy sposobność, wszczynać i prowadzić bezwzględną wojnę tajnie lub otwarcie, przeciw wszystkim heretykom, protestantom i liberałom., jak mi wskazano uczynić, celem wytrzebienia ich z oblicza całej ziemi. I że nie będę oszczędzać ani wieku płci lub stanu i że będę wieszał, palił tracił, gotował, obdzierał ze skóry, dusił i żywcem grzebał ich bezecnych heretyków. Będę wyrywał żołądki i łona ich kobiet i głowy ich niemowląt rozbijać o ściany, aby wyniszczyć ich ród przeklęty. A gdy tego nie będzie można zrobić otwarcie, użyję tajemnie kielicha trucizny, sznura do duszenia, ostrza sztyletu lub ołowianej kuli, bez względu na honor, stopień, godność lub władzę tej osoby lub osób, jakiekolwiek by było ich stanowisko w życiu publicznym lub prywatnym. Będę to czynić każdego czasu gdy będzie mi to nakazanym przez któregokolwiek agenta papieża lub przełożonego świętego ojca towarzystwa Jezusa. Dalej podawane są różne esesmańskie przysięgi i tortury żołnierzy tajnych służb papieża, bestii watykańskiej”.

Należy podkreślić, że o tym kto jest heretykiem, protestantem, innowiercą lub poganinem określa bestia watykańska, nieomylny świętobliwy papież w zależności od swojego upodobania i politycznych celów. Polska i Polacy zostali określeni przez Bestię watykańsko-kościelną heretykami i poganami. Dlatego kler katolicki przy pomocy jezuickich esesmanów w sutannach doprowadził ich do wyniszczenia i bezwzględnego niewolnictwa watykańskiego.

Przysięga jezuicka wskazuje, że nie ma ona nic wspólnego z Jezusem i jego nauką, natomiast jest to przysięga szatańska, gdzie można przypuszczać, że dla niepoznaki pod postacią Jezusa Chrystusa ukryty jest Lucyper.

Adam Weishaupt (1748-1830), absolwenta a później profesora bawarskiego jezuickiego uniwersytetu w Ingolstadt w Bawarii był twórcą Zakonu Iluminatów w nowych strukturach założonego 1 maja 1776 roku. Weishaupt tworząc organizację, strukturę i sposób działania swego Zakonu wzorował się na statutach Towarzystwa Jezusowego (Jezuitów).

Iluminaci mieli być w masonerii i z masonerii aby poruszać się pośród niej sekretnie. Zakon Iluminatów jest izbą wyższą Masonerii. Można przypuszczać, że jezuici pełnią taką samą funkcję wśród kleru. Stworzono dwie doktryny Zakonu. Doktrynę zewnętrzną, oficjalną dla ogółu i wewnętrzną dla wysoko wtajemniczonych, która przedstawiała właściwe cele zakonu.

Iluminaci i Masoneria za swojego boga uznają Marduka-Lucypera, kościeja rasy gadziej, ale dla przykrywki nazywają go „Wielkim Architektem”. Wiele wskazuje na to, że katolicka religia watykańska jest religią Szatana, Marduka-Lucypera, a dla przykrywki nazywa go „Jezusem Chrystusem”. Wynika z tego, że iluminizm i masonizm oraz watykański katolicyzm są to dwie odmiany tej samej religii.

25 lipca 1655 pod Ujściem pospolite ruszenie kapituluje przed Szwedami. Protestanccy najeźdźcy z północy łatwo zajmują Rzeczpospolitą. Rozpoczyna się potop szwedzki, który posłał Rzeczpospolitą na dno upadku, upokorzenia i zniszczenia.

Upadek Rzeczpospolitej był zadziwiający. Przed posuwającymi się na południe wojskami szwedzkimi swoje bramy otwierały miasta. Do obozu Wittenberga zgłaszali się magnaci i bogatsi szlachcice deklarując chęć poddania się władzy Karola X Gustawa w zamian za list gwarantujący bezpieczeństwo i nienaruszalność dóbr, zwany salva-gwardią. Szlachta nie miała problemu z odstąpieniem od znienawidzonego katolickiego jezuity króla Jana Kazimierza i poddaniem się jego protestanckiemu kuzynowi. To też przecież był Waza, w dodatku mężny wojownik otoczony sławą odniesionych zwycięstw i licznych podbojów. Szlachta liczyła, że Karolowi Gustawowi chodzi tylko o przejęcie władzy w Polsce.

Najpierw Watykan rękami kleru na czele z jezuickimi esesmanami w sutannach prowadził terror i prześladowania religijne, doprowadził naród do upadku duchowego, moralnego i fizycznego. Społeczeństwo szukało wybawienia. Masoni i Niemcy wypuścili na Polskę Szwedów, jako niby wybawicieli. Dlatego Polacy przeszli na ich stronę, chcieli wyzwolić się od watykańskiego niewolnictwa i katolicyzmu.

Po zajęciu większości terytorium I RP, Szwedzi przystąpili do realizacji właściwego celu wojny, czyli systematycznej grabieży majątku i wyniszczenia ludności. Na miasta nakładano potężne kontrybucje. W domach i mieszkaniach przeprowadzano skrupulatne rewizje, rekwirując pieniądze i cenne przedmioty. Rabowano kościoły i klasztory, zabierając kosztowności, naczynia, stroje liturgiczne i dzieła sztuki. Ogołacano pałace i zamki królewskie i magnackie. Demontowano i wywożono wyposażenie wnętrz, a nawet elementy architektoniczne: marmurowe portale, kominki, schody, rzeźby. Grabież odbywała się na dużą skalę i miała zorganizowany charakter. Gubernatorzy miast i prowincji wysyłali na północ całe konwoje wypełnionych po brzegi wozów. Ślady materialnych strat poniesionych wtedy widoczne są w Polsce do dziś.

Ich grabieże i chciwość obróciły szlachtę i chłopów przeciwko nim. Rzeczpospolita wygrała wojnę, lecz wyszła z niej w opłakanym stanie. Kościół, który perfidnie doprowadził Polskę i społeczeństwo polskie do tej sytuacji, także włączył się w obronę Rzeczpospolitej. Obawiał się że Polska przejdzie na protestantyzm, cały kler zostanie wygoniony do Rzymu a Watykan straci wpływy i dochody z Rzeczypospolitej. Bestia watykańska tak się tego wystraszyła, że obwołała Szwedów diabłem i szatanem i dała nawet na wojsko pieniądze, oczywiście nie swoje tylko wcześniej z Polski zrabowane.

Bilans tej wygranej przecież wojny był dla Polski tragiczny. Trwające przez kilka lat walki z armią Karola Gustawa i jego sojusznikami wycieńczyły kraj. Poniesione straty materialne i demograficzne są porównywalne jedynie z tymi, jakie Polska poniosła w czasie II wojny światowej, a pod niektórymi względami zdecydowanie je przewyższają.

W latach szwedzkiego „potopu” Żydzi w większości współpracowali i kolaborowali z najeźdźcą, poubierani przy tym po niemiecku. W wielu miastach na czele z Krakowem oraz w magnackich i włościańskich dobrach i dworach, Żydzi licząc na zyski, byli pomocnikami bądź wręcz inicjatorami, grabieży miast, dworów i kościołów oraz. ludności polskiej.

Żydzi zasłynęli jako donosiciele i szpiedzy. Znając teren i społeczeństwo polskie w którym żyli, wskazywali Szwedom dogodny dostęp do zdobywania miast oraz szpiegowali na ich rzecz.

Żydzi w przeciwieństwie do polskich mieszczan, czy młodzieży, w większości nie chwycili za broń, by wspólnie przeciwstawić się najeźdźcy. Nie usprawiedliwia ich generalnie niewielka przydatność bojowa, gdyż w sytuacji bezpośredniego zagrożenia, za broń chwytał każdy, kto tylko mógł ją nosić. Natomiast podczas odbijania przez armię polską miast zajętych przez Szwedów, Żydzi, ramię w ramię bronili się ze szwedzkim okupantem.

Mieszczanie oraz kościoły dobrowolnie przekazali na obronę miast pieniądze, kosztowności oraz złote i srebrne wota, które po przetopieniu zasiliły obrońców. Jeżeli Żydzi nielicznie uczestniczyli w zbiórce to tylko pod przymusem.

To Żydzi z Krakowie pokazali Szwedom słabe strony fortyfikacji miasta co przyczyniło się do jego zdobycia, następnie razem ze Szwedami złupili miasto i kościoły. Żydzi także wskazywali Szwedom miejsca ukrycia przed grabieżą cennych zabytków.

Skala żydowskiego donosicielstwa i szpiegostwo na rzecz Szwedów oraz rabunków i grabieży była bardzo duża, zmusiła ona króla i dowódców polskiej armii do reakcji. Przy czym starali się oni, by ich działania nie uderzały we wszystkich Żydów, lecz tylko w tych, którzy dopuścili się zdrady i rabunku. Faktem jest, że nie tylko Żydzi w czasie szwedzkiego „potopu” dopuszczali się karygodnych czynów, ale kolaboracja żydowska ze Szwedami była nagminna i masowa. Nieprawdą jest, że tylko ich za to karano. Zabroniono aktów zbiorowej odpowiedzialności. Od wymierzania sprawiedliwości były sądy.

Żydzi w okresie nachodźctwa Polski kolaborowali z najeźdźcami i okupantami oraz uczestniczyli w rabowaniu Polaków. Jedynie Niemcy w czasie drugiej wojny światowej nie skorzystali z pomocy Żydów przeciwko Polakom, tylko zmusili ich do wydawania, wyłapywania i nadzorowania siebie samych nawzajem.

Odsunięcie realnej groźby rozbioru państwa przez sąsiadów przyszło drogo opłacić traktatami wielawsko-bydgoskimi z 19 IX 1657 roku. Polska zrezygnowała z lenna pruskiego, a elektor brandenburski Fryderyk Wilhelm I uzyskał suwerenność Prus Książęcych w zamian za odstąpienie od Szwedów. Za panowania Jana Kazimierza postępował sukcesywnie rozpad ustroju państwowego. Rzeczpospolita już nigdy swojej wcześniejszej świetności nie odzyskała. W sejmie zaczęło funkcjonować liberum veto. Pojawiła się nowa formacja polityczna, była to tak zwana szlachta gołota, która utraciła swoje majątki i dobra w czasie potopu szwedzkiego, ale zachowała prawa wyborcze. Ta zdeprawowana i ogołocona szlachta była przekupna i chętnie szła na współpracę z wrogimi Polsce sąsiadami, przyszłymi zaborcami Rzeczypospolitej.

Podobna sytuacja w Polsce i krajach Trójmorza miała miejsce pod koniec XX w. gdy kraje te wyzwoliły się od żydowskiego komunizmu i dobrowolnie przystąpiły jak do „wybawiciela” do Unii Europejskiej, zdominowanego przez Niemców Cesarstwa zachodniorzymskiego. W konsekwencji prawie cały majątek narodowy tych krajów został zagrabiony za bezcen przez zachodnio-żydowskie korporacje. Wprowadzono neokolonializm, kraje te eksploatowane są gospodarczo i osobowo do chwili obecnej. Różne formacje polityczne chętnie idą na współpracę z obcymi mocarstwami.

Pod koniec XVIII w. Niemieckie Prusy, Niemiecka Austria i zdominowana przez Niemców i Masonów Rosja dokonały rozbiorów i okupacji Rzeczpospolitej (Lechii – Polonii) na 150 lat. A wszystko to odbyło się z namaszczeniem Bestii kościelnej watykańsko-rzymskiej.

Na wniosek Papieża Piusa VI i Watykanu hierarchowie kościoła katolickiego w Polsce poparli Targowicę i Rozbiory Polski, wystąpili przeciwko Insurekcji Kościuszkowskiej i Konstytucji 3 – Maja. To Kościół pod przewodnictwem prymasa Polski i na rozkaz Watykanu zorganizował Targowicę i obalił Konstytucję 3 Maja. Kościuszko wieszał biskupów. Później po klęsce Insurekcji Kościuszkowskiej na sejmikach kościół przepchnął swych kandydatów, którzy jednomyślnie głosowali za rozwiązaniem państwa Polskiego i trzecim rozbiorem Polski.

Papież Pius VI wywierał naciski na króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, aby ten przystąpił do targowiczan oraz potępił Insurekcję kościuszkowską. Po trzecim rozbiorze Polski skierował do polskich biskupów pismo nakazujące wpajać w naród polski obowiązek wierności, posłuszeństwa i miłości „panującym panom i królom”. W większości wszyscy papieże watykańscy mieli podobny stosunek do Polski i Polaków.

Bestia kościelna otrzymała „śmiertelną ranę” w czasie Rewolucji Francuskiej. Kulminacyjny punkt tego okresu przypada na rok 1798, kiedy to papież Pius VI został uwięziony przez Napoleona a w rok później zmarł w więzieniu. W tym też okresie nastąpiła, ale tylko oficjalna likwidacja państwa kościelnego.

Dla kogo pracowała caryca Katarzyna. Stała na czele Rosji, ale nic wspólnego nie miała ze słowiańską Rosją i Słowianami Rosjanami. Katarzyna była niemiecką Prusaczką i pracowała dla „świętego” Cesarstwa Rzymskiego ze stolicą w Watykanie. Reprezentowała interesy niemieckich Prus i Austrii oraz Watykanu, a głównym ich interesem był rozbiór i unicestwienie Rzeczpospolitej (Lechii – Polonii).

Caryca Katarzyna wydała wtedy instrukcje i pokazała narzędzia do rozmontowania państwa Polskiego, a przede wszystkim do rozmontowania Polaków i społeczeństwa Polskiego:

„Trzeba rozłożyć ten naród od wewnątrz. Zabić jego moralność. Jeśli nie da się uczynić zeń trupa należy przynajmniej sprawić, żeby był jako chory ropiejący w łożu. Trzeba mu wszczepić zarazę. Wywołać dziedziczny trąd. Wieczną anarchię i niezgodę. Trzeba nauczyć brata do donoszenia na brata. A syna skakania do gardła ojcu. Trzeba ich skłócić tak aby się podzielili i szarpali. Zawsze gdzieś szukając arbitra. Trzeba ogłupić i zdeprawować. Zniszczyć ducha. Doprowadzić do tego by przestali wierzyć w cokolwiek, oprócz mamony i pajdy chleba. Będą oni walczyć długo. Ale przyjdzie czas gdy sami sprzedadzą swój kraj, sprzedadzą go jak najgorszą dziwkę. My rozpoczniemy ten proces korupcją milczących psów, którzy będą nimi rządzić bogactwem i głodem. Które biednych podjudzą przeciw możnym. Tych drugich zaś napełnią takim strachem i podłością, że uczynią wszystko dla zachowania swego bogactwa. Zepsujemy ich kultem prywaty, złodziejstwa, rozpusty, wszelaką demoralizacją i wiodącym ku niej alkoholem. Stworzymy tam nową oligarchię, która będzie okradać własny naród, nie tylko z godności i siły lecz po prostu ze wszystkiego, głosząc przy tym, że wszystko co czyni, czyni dla dobra ojczyzny i obywateli. Niższe szczeble tych krwiopijców będą uzależnione od wyższych w nierozerwalnej strukturze formalnej i nieformalnej piramidy. Trzeba będzie starać się by w piramidę był wpasowany każdy zdolny i inteligentny człowiek, by zechciwiał w niej i spodlał. Niedopasowanych szaleńców, nieuleczalnych fanatyków, nałogowych wichrzycieli i każdą inną wartościową jednostkę wyeliminujemy operacyjnie. Polska zniknie w samych Polakach, wtedy właśnie gdy będzie wydawało się im, że mają wolność”.

Te słowa padły 250 lat temu, ale należy zauważyć jak one są nadal aktualne. Jak one dzisiaj idealnie dopasowują się do naszej rzeczywistości. Polacy są podzieleni, rozbici i poróżnieni. Ugrupowania polityczne walkę o władzę i prywatne interesy stawiają ponad dobro narodowe. Uciekają się do obcych arbitrów i jako zdrajcy reprezentują ich interesy. To są bardzo aktualne słowa określające dzisiejszą sytuację w Polsce.

Podobna sytuacja zaistniała dużo wcześniej, targowica do której doprowadził kościół katolicki była konsekwencją potopu szwedzkiego i sytuacji w której to kościół katolicki na czele z jezuitami do tego doprowadzili, a jeszcze wcześniej było rozbicie dzielnicowe do którego to kościół katolicki znacznie się przyczynił. Kościół katolicki z centrum ideologiczno-politycznym w Watykanie niewoli Polskę i Naród Polski już od ponad tysiąca lat.

Polacy są rozgrywani na każdym kroku, są rozgrabiani na każdym jednym centymetrze. Są wyganiani z Polski. Zrobiono z nich dokładnie to o czym mówiła caryca Katarzyna. Bardzo ważne jest tak samo tajne przemówienie Jakuba Bermana z 1947 roku. Zawiera ono 45 zasad zniewolenia przez Żydów narodu Polskiego, które rozpoczęło się za czasów okupacji żydowsko-komunistycznej po wojnie i trwa do tej pory. Wiedzieli jak stłamsić naród, jak go rozbić jak go zniewolić.

Źródła

Słowiańscy Królowie Lechii, Janusz Bieszek

Chrześcijańscy Królowie Lechii, Janusz Bieszek

Starożytne Królestwo Lehii, kolejne dowody Janusz Bieszek

Rodowód Słowian Tomasz Kosiński

3 tysiące lat Państwa Polskiego jakiego nie znamy Tadeusz Miller

Zakazana wiedza – Grzegorz Skwarek i Artur Lalak https://www.youtube.com/watch?v=pLM25Kc-Ldc” frameborder=”0″ allowfullscreen>