Nadzieja umiera w Biurze RPO

Historię Jana Ptaszyńskiego opowiedzieli: redaktor Elżbieta Jaworowicz w „Sprawie dla reportera” (program z dnia 15 marca 2012 r.) oraz redaktor Rafał Zalewski w „Interwencji” (programy z dnia cz. I – 20 kwietnia 2012 r., cz. II – 27 sierpnia 2012 r.),[ii] a także program „Państwo w państwie“ wyemitowany 14 października 2012 r.[iii]

Po raz enty BRPO potwierdza, że jest kolejną atrapą demokracji na niby! Kosztuje to podatników ca 40 milionow zł rocznie.

Poniżej dane statystyczne RPO za rok 2012 – żródło – oficjalna strona RPO. Krótka analiza i  parę prostych obliczeń dotyczących tych danych, potwierdza powyższe twierdzenie.

Rzecznik Praw Obywatelskich  to okrutna mega-ściema.

Do RPO wpłynęło 62 400 skarg ( w tym 28 884 „nowe„) + 6251 osób zgłosiło się osobiście z wnioskiem + 29 633 telefonicznie = 98 284.

Skargi dotyczące – spraw karnych (41.7%), cywilnych (15.1%), prawa międzynarodowego i konstytucyjnego (15.5%), prawa pracy i zabezpieczenia społecznego (14.9%), prawa administracyjnego i gospodarczego (11.8%).

Z tych niemal 100 000 skarg BRPO „podjęło” 32 224 spraw, a „rozpatrzyło„ 11 094.

Rozwiązanie „oczekiwane przez wnioskodawcę uzyskano” w 2756 sprawach w tym 49 wniosków o kasację.

I tutaj dygresja;

zastanawia mnie powyższy eufemizm. Zgodnie z Art. 80 Konstytucji – Każdy ma prawo wystąpienia, na zasadach określonych w ustawie, do Rzecznika Praw Obywatelskich z wnioskiem o pomoc w ochronie swoich wolności lub praw naruszonych przez organy władzy publicznej. A zgodnie z art. 8 & 1 Ustawy o RPO – podejmuje czynności przewidziane w ustawie, jeżeli poweźmie wiadomość wskazującą na naruszenie wolności i praw człowieka i obywatela, w tym zasady równego traktowania.

A więc zgodnie z prawem, RPO rozpatrując wnioski obywateli podejmuje czynności sprawdzające zasadność merytoryczną wniosku. Decyzja o zasadności czy bezzasadności wniosku musi zależeć więc od oceny faktów, a nie od „oczekiwań wnioskodawcy“. Te wszyscy wniokodawcy mają identyczne!

Wracając do statystyki, na ca 100 tys. próśb obywateli o pomoc (nawet jeżeli część jest ponawianą prośbą) BRPO pochylił się troszkę „głebiej” nad 1/3 spraw, a „rozpatrzył” z ogółu ca 11% i z tego ogółu, a tylko mniej niż 3% próśb obywateli uznał za zasadne!

Jeżeli BRPO zatrudnia (w przeliczeniu na pełne etaty) 277 osób, to pewnie ca 200 osób lub mniej faktycznie „rozpoznaje” prośby o pomoc.

200 osób X ca 1800 godzin przepracowanych rocznie = 360.000 godzin pracy.

Ale przecież BRPO nie tylko „rozpoznaje” skargi obywateli, ale też zajmuje przygotowaniem sprawozdań, wystąpień legislacyjnych, wniosków do instytucji państwowych, wnioskow do TK, wizytacją ZK, AŚ etc w ramach Krajowego Mechanizmu Prewencji, kontrolą np. przystosowania infrastruktury dla potrzeb niepelnosprawnych osób, kontrolą Policji, Straży Granicznej, Osrodków dla uchodźców, prowadzi akcje przyjmowania interesantów w terenie, musi przygotowac wystąpienia RPO na konferencjach, na wizyty zagraniczne, sprawozdania wymagane przez UE i oczywiście PR, itd itd.

Ile czasu poswięca BRPO na rozpatrywanie skarg obywateli? Przypuszczam, iż nie więcej niż 40% czyli przyjmuję ca 140 000 godzin rocznie.

W  tych 140 tys. godzin musi udzielić  pisemnej odpowiedzi na każdą prośbę ( zgodnie z ustawą o RPO) czyli minimum 62 400. Zakladając przeciętnie tylko 3 godziny na zapoznanie się z prośbą, ewaluację i odpowiedź daje to 187 200 h pracy.

Tutaj czas przeznaczony na rozpatrywanie wniosków został przy moich załozeniach wyczerpany.

„Głębsze rozpatrywanie” tych 32 tys z haczykiem podjętych powinno zająć więcej czasu i przyjmuję tylko 4 godziny przeciętnie = 128 000 h pracy.

A te 11 tys skarg z haczykiem „podjętych” do rzeczywistego rozpatrzenia musi zajmowac conajmniej 2-3 dni (w sumie na różnych etapach) to ca 260. 000 godzin. A gdzie wywiedzenie kasacji co najlepszym specjalistom zajmuje dobre parę tygodni roboty, a tych RPO wywiódł w sumie 46.

Stąd konstatacja: nawet gdyby przyjąc, że RPO zatrudnia super-specjalistów i tytanów pracy, tej ilości skarg i wniosków o pomoc BRPO w liczbie ca 200 osób nie jest w stanie rozpatrzyć!  Brakuje mu minimum ca 435 tysięcy roboczogodzin!

I tutaj nasuwa się naturalny i oczywisty wniosek, cala ta statystyka przedstawiana w rocznym sprawozdaniu w Sejmie przez RPO, nie może być prawdziwa. A nasi przedstawiciele w Sejmie od dekad przyklepują to sprawozdanie i wszystko jest niby cacy.

A niestety wiedza fachowa specjalistów (znam z autopsji jakość pracy tych w od postępowań karnych) w tym urzędzie pozostawia wiele do życzenia, tak zreszta jak i profesjonalne maniery i stosunek do wnioskodawców.

Tragiczna prawda – RPO nie stoi na straży praw obywatela, jak gwarantuje Konstytucja, a chroni interesów urzędu,  na którego działania skarży się obywatel. Samo rozpatrywanie tych 11% – nie wiadomo wg jakich kryteriów wybranych wniosków do „rzeczywistego rozpatrywania” – w lwiej części polega na przesłaniu pisma do skarżonej instytucji z zapytaniem „czy to prawda, że obywatelowi X zrobiliście takie to a takie kuku”? Następnie po otrzymaniu odpowiedzi „ależ skąd to nieprawda“ wystarczyprzepisanie odpowiedzi na firmowym papierze RPO. I voilà tout! Tadam! (Nawet jezeli ta odpowiedz jest absurdalna, a samo działanie instytucji rażąco i ewidentnie narusza prawa obywatela).

Zdaję sobie sprawę, że w tym miejscu wielu, być może większość może mi zarzucić, iż ta ocena jest krzywdząca, nieobiektywna czy absurdalna, a ja nie znam ani treści tych 100 000 000 wniosków, ani faktów, dokumentów etc.

Śpieszę wyjaśnić, że zapoznałam się w ciągu kilku lat z dziesiątkami spraw, z którymi obywatele zwracali się do RPO o pomoc i wiele z nich dotyczyło nie prośby o kasację w sprawie skazania na dożywocie, czy wieloletnie więzienie, czy inne skomplikowane sprawy,  gdzie trzeba przestudiowac wielotomowe akta etc. Sprawy te dotyczyły prostych do zdeterminowania naruszeń praw człowieka i wolności.

Np. w prostej i ewidentnej sprawie rażącego naruszania prawa do obrony –  kiedy prosba o pomoc w dostepie do akt sprawy, którego odmawiał sąd okręgowy skazanemu odwołującemu się od wyroku, RPO odpowiedzial, że jest to sprawa administracyjna sądu i nic nie może(SIC!). Czy prawo do obrony może być administracyjną sprawą sądu? Ano dla fachowca RPO może! Na ponowiony wniosek RPO odpowiedział, ze przecież już ustosunkował się do wniosku i na „dalszą korespondencję” nie będzie wiecej odpowiadał!

Inny specjalista olał kompletnie wniosek o pomoc i nawet nie odpowiedział na wniosek, a na ponowiony uznał, iż wnioskodawca nie jest pokrzywdzonym, a tylko pokrzywdzony może składać wniosek, więc niech się odczepi. Tymczasem w ustawie o RPO stoi jak wół -Art. 9. Podjęcie czynności przez Rzecznika następuje:
 1) na wniosek obywateli lub ich organizacji, a nie tylko pokrzywdzonego.

Jeśli zas chodzi o wnioski o wywiedzenie kasacji w sprawach takiej wagi jak skazanie na dożywotnie więzienie, odpowiedż odmowna winna zawierać szczegółowe odniesienie się do zarzutów wnioskodawcy i uzasadnienie odmowy. Odpowiedż informująca o bezzasadności wniosku w dwóch czy trzech zdaniach jest jawnym pogwałceniem ustawy RPO! Uzasadnienie odmowy jest podstawą oceny przejrzystości działań tej instytucji.

Rzecznik ślubuje, iż każdą odpowiedż na wniosek obywatela poprzedzi bezstronnym, z największą sumiennością i starannością zapoznaniem się z argumentami  wnioskodawcy,  sprawdzeniem zasadności tych zarzutów poprzez zapoznanie się z dokumentami, aktami sprawy etc. Art. 14 Ustawy  o RPO –  po zbadaniu sprawy Rzecznik może:
 1) wyjaśnić wnioskodawcy, że nie stwierdził naruszenia wolności i praw człowieka i obywatela. Określeniewyjaśnienie nie jest tożsame z określeniem poinformowanie.

Za to płacimy Rzecznikowi i specjalistom w Biurze RPO (przy pomocy których Rzecznik wykonuje swoje zadania).

Parę dni temu czytalam w Salonie24 kolejną historię wniosku do RPO[iv] – a oto cytat:

“…Szczegółowy wniosek do Rzecznika Praw Obywatelskich o kasację nadzwyczajną (G.N.) złożył w dniu 9 maja 2013 r. i adresat nie wystąpił do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze o udostępnienie akt postępowania więc nie mógł zweryfikować obiektywnie dowodów…”

Abstrahując od kwestii oceny zasadności czy bezzasadności tego wniosku, pozostaje pytanie jak specjalista BRPO zdeterminował, że jest on bezzasadny, bez nawet pobieżnego zapoznania się z aktami sprawy?

Powyższy zarzut, powtarza się jak mantra w większości historii wnioskodawców, którzy „uzyskali rozwiązanie nieoczekiwane“!

Instytucja RPO jest dla setek tysięcy obywateli i ich rodzin ostatnią nadzieją na „sprawiedliwość”, nadzieją, że instytucje państwa popełniają „błędy”, działają bezprawnie, krzywdzą obywateli, ale jest przecież Rzecznik, ten pomoże. Ale ta ostatnia deska ratunku w morzu bezprawia jest spróchniała i zgniła jak cała reszta i rozpada sie w przy pierwszym kontakcie.

Zlikwidować! RPO jest jeszcze jedną instytucją utrwalającą bezprawie w Polsce, pod przykrywką !

A wracając do Jana Ptaszyńskiego

Więcej o sprawie J. Ptaszyńskiego [v]

i dramatyczny apel matki [vi]

---