NA PROGU POLSKI

na progu Polski się położę…

na progu Polski się położę

i będę drzazgą w twojej nodze

aż cię dosięgnie krwawa pręga

i będziesz pytał o nią w trwodze

aż ci śmiertelnie zajrzy w oczy

lodowy anioł chłodnej dali

aż ci zadzwonią łańcuchami

Ci co w ramionach Jej konali

na progu Polski się położę

z tym przekonaniem które boli

że jeśli znowu Ją spętają

to nie zniewolą naszej woli

tak myślałem naiwnie kiedyś

że odpocznę a Ty nie zginiesz !

teraz wiem że Tyś jest jak choroba

która nigdy sama nie minie

mój ty domie koślawy wierzbowy

z szorstką korą mojego słowa

wiem że ranić będą Cię nie raz

lecz Ty będziesz wzrastał od nowa

że miniemy z krzykiem i płaczem

uwikłani w kłamstwa i spory

jeśli Bóg jednak nas nie opuści

Ty ! nie zginiesz losem Gomory