Musica Sacra Barocca -J.J.Fux-Kaiserrequiem

Po krotkiej przerwie kontynuuje serie Musica Sacra Barocca, przedstawiajac glownie kompozytorow zapomnianych zaraz po swojej smierci, a ponownie odkrytych pod koniec XX wieku. Dzisiaj przedstawiam postac Johanna Josepha Fuxa I jego slynne Kaiserrequiem. Trzeba szczegolnie zaznaczyc jego pochodzenie chlopskie, gdyz przeczy to tezie, jak to w XVII wieku chlopi byli uciskani i zadne utalentowane dziecko chlopskie nie mialo zadnych szans na swoj rozwoj.

Oto jego zyciorys za Wikipedia:

Johann Joseph Fux (ur. 1660 w Hirtenfeld (Styria), zm. 13 lutego 1741 w Wiedniu)[1] – austriacki kompozytor, teoretyk muzyki[1] i pedagog, przedstawiciel stylu późnego baroku .Skomponował wiele mszy, oratoriów, oper i psalmów, jednak najbardziej jest znany jako teoretyk muzyki i nauczyciel innych kompozytorów, a także jako autor podręcznika kompozycji-rozprawy o kontrapunktcie z 1725 roku: Gradus ad Parnassum, w którym dokładnie omówił kontrapunkt w technice renesansowego mistrza Palestriny i innych kompozytorów wcześniejszych.

Fux urodził się w Hirtenfeld w Styrii w rodzinie chłopskiej. Stosunkowo niewiele wiemy o czasach jego młodości. Prawdopodobnie wyruszył do pobliskiego Grazu by otrzymać wykształcenie muzyczne. W 1680 roku zaakceptowali go jako studenta na tamtejszym uniwersytecie, gdzie mógł się wykazać jako muzyk. Później uczył się też w Ingolstadt (1683 do 1687) Szybko został organistą w Sankt Moritz i pozostał nim do roku 1688. W tych czasach odwiedził Włochy, gdzie na jego styl duży wpływ wywarł Arcangelo Corelli i kompozytorzy bolońscy.

Około roku 1690 był w Wiedniu, gdzie cesarz Leopold I wyraził się pochlebnie o stworzonych przez kompozytora mszach. Od tego momentu cesarz popierał karierę muzyczną Fuxa. W 1698 roku Fux został nadwornym kompozytorem, ale dopiero w 1711 roku został oficjalnym Musikdirektor des Hofes. Fuz znów pojechał do Włoch w 1700 by studiować w Rzymie. Tam poznał dzieła renesansowego mistrza Palestriny, którego podziwiał odtąd przez całe życie. Większość życia Fux jednak spędził w Wiedniu, gdzie pracował w katedrze św. Szczepana (od 1701 roku)i na cesarskim dworze.

Jego najsłynniejsza opera Costanza e Fortezza została w roku 1723 wystawiona w Pradze z okazji koronacji Karola VI na króla Czech.

Fux służył dwóm następcom Leopolda Józefowi I, i Karolowi VI, Karol VI powierzał mu wysokie stanowiska na dworze. Pod koniec życia widział, ze muzyka barokowa ustępuje początkom pre-klasycyzmu. Jednak jego dzieło teoretyczne Gradus ad Parnassum (1725) było chwalone przez kompozytorów wiedeńskiego klasycyzmu. Korzystali z niego. Haydn, który polecił je Beethovenowi, sam Beethoven i Mozart, który posiadał własny egzemplarz dzieła.

Bezpośrednio muzyki Fux nauczał takich kompozytorów jak Georg Christoph Wagenseil, Gottlieb Muffat i Jan Dismas Zelenka. Gradus ad Parnassum był właśnie podręcznikiem stosowanym przez mistrza w czasie lekcji kompozycji. Lorenz Christoph Mizler uczeń Bacha i słynny saski pisarz przetłumaczył w 1745 roku traktat muzyczny Fuxa z łaciny na niemiecki.Po tym jak 8 czerwca 1731 roku zmarła żona Fuxa (z którą się ożenił w 1696) poświęcił się komponowaniu muzyki religijnej. Fux zmarł 13 lutego 1741 roku w Wiedniu.

https://