Musica Sacra Barocca-B. Galuppi-Gloria

Wenecjanin Baldassare Galuppi jest kolejnym zapomnianym kompozytorem okresu późnego baroku, dzisiaj odkrywanym na nowo, ktorego prezentuje w cyklu Musica Sacra Barocca. Dzisiejszyprezentowany jego utwór to Gloria z 1779 roku.

Oto jego życiorys za wikipedia:

Baldassare Galuppi (ur. 18 października 1706, zm. 3 stycznia 1785) – włoski (wenecki) kompozytor późnego baroku. Urodził się na wyspie Burano na weneckiej lagunie, dlatego nazywano go często Ił Buranello. Jego pierwszą operą była: La fede nell’incostanza ossia gli amici rivali (1722), która została wygwizdana. Następnie Galuppi został uczniem Antonio Lottiego i po krótkim pobycie we Florencji i pracy tam jako klawesynista, powrócił do Wenecji. Tym razem jego opera seria Dorinda (1729) była sukcesem.

W roku 1740 został dyrektorem muzyki w Ospedale dei Mendicanti, a od 1748 pracował w Bazylice Św. Marka jako maestro di cappella. W latach 1741-1743 przebywał w Londynie, a w latach 1765-1768 Katarzyna Wielką zatrudniała go w Petersburgu. Większość życia Galuppi spędził jednak w rodzimej Wenecji.

Galuppi uprawiał nowy gatunek opery – operę komiczną (opera buffa). Pierwszym dziełem tego gatunku, jakie stworzył była L’Arcadia in Brenta (1749). Tak rozpoczęła się jego długoletnia współpraca z librecistą i dramaturgiem Carlo Goldonim, której owocem była m.in. sławna opera „Filozof wiejski” (Ił filosofo di Campagna – 1754). W kolejnych operach – L’amante di tutte (1760) i I trę amanti ridicoli (1761) – Galuppi wykorzystywał libretta swojego syna Antonia, który pisał pod pseudonimem A. Liteo.

https://