Mogę z żaglem głowy w chmurze płynąć oceanem rosy…

>”…Palce skrzydeł zagrzebywać w tęczy rozpuszczone włosy…

To nic, że to sen…”

Jestem wodą, ogniem, powietrzem 

Jestem falą, iskrą, obłokiem 

Jestem ptakiem, rumakiem 

Jestem liściem na wietrze 

Jestem śpiewem, szumem, galopem 



Wzlotem skrzydeł mknę, dokąd zechcę 

Wichrem grzywy omiatam świat 

Biegnę, płynę, wzbijam się w przestrzeń 

Drwię z wędzideł i murów, i krat 



To nic, że to sen, tylko sen, to nic 

Kiedy śnię, wtedy chce, bardzo chce mi się żyć 

Nie budź mnie, nie budź mnie, nie budź mnie 

Kiedy śnię, mogę być tym, kim chcę 



Mogę z żaglem głowy w chmurze płynąć oceanem rosy 

Palce skrzydeł zagrzebywać w tęczy rozpuszczone włosy 



To nic, że to sen… 



Jestem burzą, sztormem, tornadem 

Jestem deszczem, pianą, potopem 

Jestem krukiem, tygrysem 

Jestem jadem, pożarem 

Jestem krzykiem, rykiem, amokiem 



Biciem kopyt rwę sieci nocy 

Skrzydeł szałem przewracam świat 

Kiedy myśl mą zamieniam w pocisk 

Nie ma murów, wędzideł i krat 



To nic, że to sen, tylko sen, to nic 

Chociaż śnię, ale wiem, że nie będę wciąż śnić 

Przyjdzie dzień, z mego snu zbudzisz mnie 

Wstanę i będzie tak, jak we śnie 



To nic, że to sen… 

sł. Jacek Stanisław Buras

Fotografia wyłowiona z sieci