Miłe i przykre wspomnienia z pobytu w Warszawie

Z pozytywnych doświadczeń w Polsce, sprzed dwóch lat, chciałbym wymienić ustępowanie siedzenia osobom starszym w publicznych środkach komunikacji. Ten zwyczaj prawie nie istnieje w Płn. Ameryce i w większości krajów świata. Byłem zażenowany gdy ktoś młodszy ustępował mi miejsca i prawie zawsze dziękując odmawiałem. To właśnie spowodowało uzmysłowienie, że postrzega się mnie już jako dziadka. That’s life – to jest życie, które ma plusy, lecz i… minusy. W budynku, gdzie mieszkaliśmy w W-wie, co trzecie mieszkanie ma psa, albo dwa. Obłęd! Budzą o świcie szczekaniem, dokoła smród odchodów z muchami, a czasami mokre schody na klatce. W wielu krajach, w wielomieszkaniowych budynkach, jest wprost zabronione posiadanie kotów i psów. N.p. w moim budynku w Kanadzie każdy nabywca mieszkania podpisuje, że nie będzie miał żadnych pets – ulubieńców – […]

Z pozytywnych doświadczeń w Polsce, sprzed dwóch lat, chciałbym wymienić ustępowanie siedzenia osobom starszym w publicznych środkach komunikacji. Ten zwyczaj prawie nie istnieje w Płn. Ameryce i w większości krajów świata. Byłem zażenowany gdy ktoś młodszy ustępował mi miejsca i prawie zawsze dziękując odmawiałem. To właśnie spowodowało uzmysłowienie, że postrzega się mnie już jako dziadka. That’s life – to jest życie, które ma plusy, lecz i… minusy.

W budynku, gdzie mieszkaliśmy w W-wie, co trzecie mieszkanie ma psa, albo dwa. Obłęd! Budzą o świcie szczekaniem, dokoła smród odchodów z muchami, a czasami mokre schody na klatce. W wielu krajach, w wielomieszkaniowych budynkach, jest wprost zabronione posiadanie kotów i psów. N.p. w moim budynku w Kanadzie każdy nabywca mieszkania podpisuje, że nie będzie miał żadnych pets – ulubieńców – i będzie przestrzegał inne przepisy, które ułatwiają życie wszystkim mieszkańcom. Tylko nowoprzyjezdni Polacy i Ukraińcy próbowali zignorować je, ale reakcja reszty była szybka i zdecydowana… Nauczyli się szybko!

W Singapurze (Azja) było dużo gorzej niż w Polsce, ale przy zdecydowanej akcji mądrych władz i obywateli (uświadamianie poparte surowymi karami) stał się on w ciągu kilku lat wzorem czystości i porządku, nawet dla Zachodu.

Połowa naszych gości w W-wie nie zdejmuje butów, więc po ich wyjściu moja żona zaczyna mycie podłóg. Ja bym takich więcej nie zapraszał, lecz ona mówi, że trudno, tak nie wolno, oni są mili ludzie… Ciesz się, że mieszkanko jest małe do mycia. Cho**** mnie bierze! Jak można chodzić w czystym domu po gościach chodzących tuż przed wejściem po tak brudnych chodnikach? To jest także kwestia przestrzegania podstawowej higieny, nie wspominając już o zaoszczędzeniu pracy gospodyni domu.