Miecugow jest jak Guevara

 

Kiedy bywam z wizytą u mojej teściowej narażony jestem na takie właśnie absmaki, oto na stole leży ‘Polityka”, obok „Wysokie obcasy”, a wieczorem w TVN puszczają „Szkło kontaktowe”. Siadłem i obejrzałem. Są proszę Państwa rzeczy na niebie i ziemi, o których nie śniło się Januszowi Palikotowi. Są, są. Należy do nich program „Szkło kontaktowe” w nowej formule.

 

Siedzi sobie oto naprzeciw siebie dwóch całkiem nikomu nieznanych panów. Jeden ma bródkę, a drugi okulary. Ten w okularach wydaje mi się troszkę znajomy, ale nie dociec nie mogę skąd mógłbym jego twarz kojarzyć. Siedzą więc sobie i gadają. A o czym? O reklamach oczywiście, jak to w programie politycznym. O tym, że są reklamy dobre i złe, ładne i brzydkie. No i pokazują te reklamy, z których my, widzowie powinniśmy się śmiać do rozpuku, a oni próbują wywołać ten śmiech swoją oszczędną mimiką i jeszcze bardziej oszczędnym słowem. Tak coś mruczą pod nosem, co ma oznaczać, że ich wypowiedzi są celne, precyzyjne i dla tych szmatławych reklam wprost miażdżące. Być może tak było rzeczywiście, ale ja tego nie wiem na pewno, bo dzieci spały i telewizor był ściszony mocno. Słyszałem więc tylko pomruki. W przerwach pomiędzy pomrukami dzwoniły telefony od zrozpaczonych telewidzów. Ze słuchawki nie płynął jednak głos; przerwijcie to gówno, przerwijcie natychmiast, koniec, koniec z tym, zatrzymajcie to. Nie było tam także słuchać – a to akurat, ten telefon, słyszałem dobrze – głosów krytycznych na temat emitowanych reklam. Ludzie dzwoniący do „Szkła kontaktowego” wyrażali swoje szczere oburzenie z powodu tego iż demonstranci, którzy 10 kwietnia zebrali się pod pałacem prezydenckim, nie szanują prezydenta Komorowskiego. Wyrażali oburzenie faktem iż nieśli oni transparenty z różnymi bogoojczyźnianymi napisami, a nie jak to się należy z hasłem’ MIR, TRUD, MAJ. I dzwonili, dzwonili, dzwonili. Dwaj panowie w studio robili wrażenie głęboko nie zainteresowanych tymi telefonami i kiedy ludzie kończyli swoje przemowy do słuchawki, oni powracali do reklam. Tak jakby schizofrenia była teraz obowiązującym modelem według którego produkuje się programy w telewizji.

 

A gdzie Miecugow? Otóż Miecugow awansował. Już nie pokazuje się na żywo, ale jak na bohatera nowych czasów przystało zamienił się w ikonę. Namalowali go z tyłu na dykcie w charakterze dekoracji tego całego studio. Powielona była jego czarna postać kilkukrotnie i gębę miał rozdziawioną i ręce rozpostarte.

 

Wygląda więc na to, że „Szkło kontaktowe” weszło w swój wiek srebrny. Po okresie prosperity, za rządów PiS, mamy nieco bardziej wyciszoną formułę kojarzącą się z parkiem szpitalnym w Tworkach. Potem przyjdzie pora na balet girlsów fikających nogami, a na koniec, w wieku żelaza, kiedy już nic im nie pozostanie Daukszewicz będzie czytał na głos książeczkę do nabożeństwa i mrugał do publiki zza okularów, że to bardzo śmieszne, bo polityczne i o kościół zahacza. Miecugow także będzie na obrazku, na krzyżu go powieszą, bez biustonosza i majtek. Telefony zaś dzwonić będą dwa razy częściej i będą to telefony od pań, pracujących w centralach zaczynających się od numeru 0700, które głosem nie kojarzącym się ani z Andrzejem z Działowa, ani z Daukszewiczem, pytać będą prowadzącego jak się dzisiaj miewa oraz czy spał dobrze. Inaczej nie utrzyma ten program oglądalności.