„Michnik przyjmuje optykę swoich rodziców”

„Gazeta Wyborcza” w swoim świątecznym magazynie zajęła się problematyką żołnierzy wyklętych, a Adam Michnik uznał za stosowane postawić ich na równi z komunistami.

 

– Prawdę mówiąc, nie zdziwił mnie sposób, w jaki „Gazeta Wyborcza” przedstawiła żołnierzy wyklętych. Bardziej zaskakujący był dla mnie fakt, że publicyści tej gazety zajęli się tematem. Zdaje się, że nie mieli wyjścia, widząc to, co się dzieje w Polsce, te dziesiątki tysięcy ludzi wychodzących na ulice pod biało-czerwonymi sztandarami. Postanowiono więc dostrzec i tę część naszej tożsamości.

 

Tyle że uczyniono to w sposób dalece odbiegający od prawdy historycznej.

 

– Wstęp autorstwa Adama Michnika do materiału Mirosława Czecha jest – krótko mówiąc – skandaliczny. Pokazuje nie tyle ignorancję autora, ile jego złą wolę. Michnik zrównuje obydwie strony – żołnierzy wyklętych i komunistów. No bo i jedni, i drudzy byli przegrani, a wszyscy chcieli dobrze. W ten sposób można by przyjąć, że jeśli napadnie na mnie bandyta i w obronie własnej wyrządzę mu krzywdę, to poszkodowanych będzie dwóch. Tego typu postawa jest nie do przyjęcia. To manipulowanie naszą tożsamością, naszą przeszłością. Nie było dwóch równoprawnych stron, bo w Polsce nie było wojny domowej. Byliśmy ofiarą najazdu. Jesienią 1944 r. Stalin mówił Bierutowi, że „gdyby nie my [Armia Czerwona], to by was [komunistów] reakcja przykryła czapkami”. Komuniści wiedzieli, że nic w Polsce nie znaczą. Ich wpływy były najwyżej kilkuprocentowe. Zatem w naturalny sposób Polskie Państwo Podziemne stałoby się pełnoprawnym państwem polskim i rozwijałoby się tak jak inne kraje demokratyczne, z całą paletą poglądów wewnątrz – od lewej do prawej. Ale od lewej nie znaczy od komunistów, bo jeśli tak, to należałoby z drugiej strony dla równowagi uznać prawa volksdeutschów. Na to zgodzić się nie możemy. Jeszcze raz podkreślam: nie było dwóch równoprawnych stron. Tymczasem Adam Michnik bez wahania zrównuje postawę kolaborantów, zdrajców z postawą ludzi z podziemia niepodległościowego, którzy przez kilka lat okupacji niemieckiej i sowieckiej manifestowali swoją tożsamość, swoją chęć obrony wolności, własności, godności i wiary. A tu czytamy, że druga strona miała takie same prawa, że to byli tacy sami ludzie i tak samo nieszczęśliwi.

A – jak czytamy – „Ogień” dla Słowaków był bandytą.

 

– A dla UB każdy żołnierz podziemia był bandytą. Michnik przyjmuje optykę swoich rodziców (matka była wykładowczynią w ubeckiej szkole, a ojciec „zasłużonym” funkcjonariuszem aparatu partyjnego). Oczywiście on nie działa jak komuna w latach 1944-1945, ale dąży do tego samego celu. Chce, by uznać jego racje jako co najmniej tożsame z racjami naszymi, a nawet że są one cenniejsze, bo oni pierwsi zrozumieli, że opór nic nie da. Tyle że ci, którzy wtedy chcieli się bronić, mieli do tego nie tylko prawo, ale również całkowitą rację moralną.