Mazur Ziemkiewicz konserwatywną odmianą Palikota

Mazur zaczął od tego ,że przytoczył opinie ,że Ziemkiewicz jest pierwszym piórem „konserwy „

 

Tytułem wstępu przypomnę tło. Polityczna wojna domowa pomiędzy Wolnymi Polakami , a zwolennikami II Komuny dochodzi do momentu zwrotnego . Do tej pory, mamy , mieliśmy do czynienia z bezkarnym wyniszczaniem ekonomicznym i ideologicznym zepchniętych do rezerwatu Polaków. Zwykłych Polaków , pracujących, posiadających firmy ,posiadających zwykłe normalne rodziny.

 

Bezkarność tylko rozzuchwalała oligarchię i współpracujące z nimi gangi polityczne. Kryminaliści polityczni z roku na rok zwiększały wyzysk Polaków , całego polskiego społeczeństwa., zwiększali ucisk podatkowy . Bierność polskiego społeczeństwa , brak zorganizowanego politycznego ruchu oporu przeciw politycznemu i ekonomicznemu bandytyzmowi skutkuje wysokością podatków typowych dla państwa niewolniczego . Co więcej wystąpiło zjawisko ekonomicznego wyniszczenia biologicznego narodu .

 

Związane to jest , było z druzgocącą totalna wojną ideologiczną i terrorem propagandowym zastosowanym przez lewicę i generalnie przez II Komunę.

 

Najlepszym przykładem totalnej wojny ideologicznej jest Palikot, który za przyzwoleniem i aprobata Tuska podjął próbę ,akcję „ zniszczenia podstaw godnościowych tej prezydentury „ Lecha Kaczyńskiego . Tak to opisuje Karnowski „Igor Ostachowski „….”Bo kreuje politykę Tuska. Bo dawno wyszedł poza rolę sztabowca.”…’ Od 2007 roku nie odstępuje Donalda Tuska ani na krok. Oficjalnie doradza w sprawach medialnych – ale czy tylko? Powszechna w Sejmie opinia przypisuje mu niemal wszechwładzę. To on miał zdecydować o używaniu Janusza Palikota przeciw śp. Lechowi Kaczyńskiemu, tak by – jak mówił sam poseł z Lublina – „zniszczyć fundamenty godnościowe tej prezydentury”. ….( więcej)

 

Wróćmy teraz do oskarżeń , bo inaczej nie można nazwać tytułu „ Konserwatywna odmiana Palikota „ jaki nadał Ziemkiewiczowi Mazur ,. W swoim artykule „Nerwowy Początek Roku „ w ostatnim Najwyższym Czasie stwierdził „ jak widać Ziemkiewiczowi znudziło się już granie roli „nowoczesnego endeka „ i zapewne widząc , jakie formy budzą dzisiaj żywsze zainteresowanie i polityczne awanse, postanowił zostać konserwatywną odmiana Palikota „

 

Mazur odniósł się tymi stwierdzeniami do tekstu Ziemkiewicza „ Życie z dziura w potylicy” ,a konkretnie do tych fragmentów „A co może, kurwa mać, wynikać z oficjalnych materiałów śledztwa, jak w nich gówno w ogóle jest?! „…..”Żeby nie zburzyć tego porządku, żeby żyć normalnie, staliśmy się − Polacy − świniami, gremialnie lejącymi od miesięcy na groby naszych wielkich rodaków, porozrywanych w rozbitym samolocie, i na zagadkę ich śmierci „….( źródło )

 

Niesiołowski ,Palikot, Urban , Pierwszy Pieniacz Sądowy III RP , że o brunatnych mediach nie wspomnę to tylko przykłady , to twarze agresji medialnej i ideologicznej II Komuny , w którą przemieniła się tak zwan III RP.

 

Nie byłem i nie jestem zwolennikiem ułagodzonego języka prawicy konserwatywnej , który w batalii jaka się odbywa w przestrzeni świadomości społecznej nie stawała pola przemocy psychologicznej .

 

Ziemkiewicz pokazuje ,że konserwatyści nie dali zmanipulować , że nie pozwolili aby przeciwnicy narzucili im to co mają mówić, jak i kiedy . Że przestali być chłopcami do bicia . Że przestali używać języka snobów i zakompleksionej wyniosłości

Radykalizacja języka Ziemkiewicza nie jest odosobniona . Warto przyjrzeć się dynamice języka na przykład Krasnodębskiego w jego opisie Komorowskiego „zwolennicy obozu rządzącego – zwłaszcza ci wysokiego diapazonu – nie musieliby się wstydzić z powodu kolejnych wpadek swojego prezydenta cierpiącego nie tyle na dysleksję (jak twierdzi jeden z dziennikarzy programowo współczujący z niepełnosprawnymi i wykluczonymi), ile niestety na bardziejrozległe dysfunkcje intelektualne, które jest coraz trudniej ukryć.”…..( więcej)

 

czy też inny opis Krasnodębskiego „ Bronisław Komorowski jest typem osobowości, który idealnie pasuje do tego środowiska. Jego poczucie humoru uczyniłoby z niego gwiazdę każdego garnizonu. Nie bardzo panuje też nad przekazem. W warstwie symbolicznej jego wypowiedzi są zupełnie niespójne „…( źródło )

 

Marek Mojsiewicz