MATKO BIAŁEGO… ORŁA CZERWIENI I BIELI…

Matko Boża Bezdomna idąca przez kresy….Matko spalonych domów…popiołu i krwi…z wiatrem we włosach i łuną na twarzy…Matko tamtych tragicznych i bolesnych dni….

MATKO BIAŁEGO ORŁA…

CZERWIENI I BIELI…

Matko Boża Bezdomna idąca przez kresy

Matko spalonych domów…popiołu i krwi…

z wiaterm we włosach i łuną na twarzy

Matko tamtych tragicznych i bolesnych dni

i zburzonych kościołów i bluźnierczych czynów

i dworów gdzie zabrakło polskiego pacierza

Matko zdziczałych sadów gdzie piołun goryczą

zarasta szorstkie serca ludzkiego przymierza

Matko Oczekiwania na zgubionych drogach

gdzie szatan drogowskazy wyciął aż do pnia

gdzie ludzkie czyny ciasno splątane jak powróz

co ciężki kamień sumienia ciągną aż do dna

Matko Czułej Tęsknoty do polskich kapliczek

gdzie świergot dzieci radość roznosił wśród łąk

gdzie w imię boże ludzie gdy było potrzeba

splatali wieniec pomocy z pracy swoich rąk

Matko bolesnych ścieżek… od krzyża do krzyża

drogi…od rany do rany…i od łzy do łzy…

gdzie cichy szept wśród trawy opowiada niebo

gdzie Requiem w krzyku ptaka nad polami drży

Matko trudnej nadziei i gorzkiej pamięci

obyśmy nigdy z lęku przed bliźnim nie drżeli

Matko Tych co odeszli…i Którzy zostali…

Matko Białego Orła…Czerwieni i Bieli…