Masakra w Huli

• Tuż przed planowaną wizytą Annana w Syrii świat obiegła wiadomość o przerażającej masakrze, do jakiej doszło 25 maja, kiedy to wymordowano 108 osób, w tym całe rodziny i 48 dzieci.

Media obwiniały syryjski rząd, a wszystkie zachodnie stolice wzywały do wzmocnienia sankcji i międzynarodowej presji na Assada.

• Do 27 maja imperialiści mieli już skoordynowane “międzynarodowe oburzenie” i wydalili syryjskich dyplomatów z USA, Holandii, Australii, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Włoch, Hiszpanii, Bułgarii i Kanady.

• Rada Bezpieczeństwa ONZ zareagowała na masakrę — bez żadnego dochodzenia w sprawie odpowiedzialności za nią — jednogłośnym potępieniem Syrii za rzekome użycie czołgów i artylerii po przystaniu na zawieszenie broni. Oświadczenia rządu Assada, że nie jest odpowiedzialny za masakrę, zostały zupełnie zignorowane. Bliższe zapoznanie się ze sprawą dowodzi, że jego rząd mówił prawdę.

• Marat Musin, dziennikarz rosyjskiej agencji ANNA News, był w Huli i tuż po masakrze rozmawiał ze świadkami. Musin ustalił, że masakry dopuściła się tzw. Wolna Syryjska Armia, a nie siły Assada. W swoim doniesieniu stwierdził: „Atak przeprowadziła jednostka uzbrojonych bojowników z Rastan, wzięło w nim udział ponad 700 napastników. Opanowali miasto i zaczęli przeprowadzać czystkę wśród lojalistycznych [pro-Assadowskich] rodzin, nie oszczędzając osób starszych, kobiet i dzieci. Zabitych przedstawiono … ONZ i międzynarodowej społeczności” jako ofiary syryjskiej armii. (31 maja) 7 czerwca niemiecka konserwatywna gazeta Frankfurter Allgemeine Zeitung potwierdziła doniesienie agencji ANNA.

• Mieszkańcy Huli znali wielu morderców z nazwiska i rozpoznali w nich miejscowy element przestępczy, pracujący obecnie dla WSA. (Syria News, 31 maja) Później siły anty-Assadowskie, udając wieśniaków, zaprosiły obserwatorów z ONZ. Niektórzy z nich założyli mundury zabitych syryjskich żołnierzy, i powiedzieli, że są uciekinierami.

• Szeroko rozpowszechniane zdjęcie kilkudziesięciu owiniętych całunem ciał, które BBC początkowo przedstawiało jako efekt masakry w Huli, zostało w rzeczywistości zrobione przez fotoreportera Marco di Lauro w marcu 2003 roku w Iraku.

• 7 czerwca redaktor wiadomości BBC, Jon Williams, przyznał na swoim blogu, że nie ma absolutnie żadnych dowodów pozwalających przypisać masakrę z 25 maja armii syryjskiej bądź alawickim bojówkarzom. 7 maja długoletni dziennikarz brytyjskiego Channel 4 powiedział, że opozycja zaprowadziła go na linię ognia i próbowała wystawić go na strzały syryjskiej armii, co miałoby ukazać Assada w „złym świetle”.

• Do tej pory nie przeprowadzono niezależnego żadnego śledztwa w sprawie masakry, a mimo to na spotkaniu, jakie odbyło się 7 czerwca, Annan i obecny sekretarz generalny ONZ, Ban Ki-moon, ponownie mówili o odpowiedzialności Assada za masakrę w Huli.

• 16 czerwca generał major Robert Mood, szef misji obserwacyjnej ONZ w Syrii, zawiesił patrole 300-osobowego zespołu, powołując się na „narastającą spiralę przemocy na niespokojnych obszarach”. Zawieszenie nastąpiło tuż przed szczytem G-20 w Meksyku, dostarczając kolejnej okazji do imperialistycznej krytyki Assada.

• Na wstępie Annan nazwał masakrę w Huli “punktem zwrotnym”. USA i NATO wykorzystały zabójstwa w Huli do bardziej agresywnego i jawnego organizowania akcji obalenia Assada. Przedstawiciele USA i arabscy oficerowie wywiadu przyznali, że CIA jest w południowej Turcji i przerzuca broń dla WSA. Jest tam również w celu “pozyskania nowych źródeł i rekrutowania ludzi”. (New York Times, 21 czerwca)

• W rezultacie, “Bojówkarze syryjskiej opozycji ze zwykłej hołoty zmieniają się w znacznie skuteczniejszą siłę zbrojną, mającą do pomocy coraz bardziej wyrafinowaną sieć aktywistów tu, w południowej Turcji, która przemyca przez granicę kluczowe dostawy, w tym broń, środki komunikacji, szpitale polowe, a nawet pensje dla żołnierzy, którzy zdezerterowali. Sieć ta odzwierciedla wysiłki ukształtowania ruchu opozycyjnego … który wspólnymi siłami może nie tylko pokonać … Assada, ale również zająć miejsce jego rządu”. (New York Times, 26 czerwca)

USA i Syria: Fakty, które powinniście znać