Mamona

Bóg i człowiek i mamona
Ta ona
Miała służyć człowiekowi
Na drodze
Do Boga.

Nie służy
Sama stała się bogiem
Upodlenia człowieka.

Mamona pełznie

Rozpełza się na cały świat

Jak biblijny wąż

Jak miliardy węży opętania.

Tak niewiele trzeba

Naprawdę to nic.

Tak niewiele trzeba

Aby przemienić  mamonę w wodę żywą.

Mamona

Ta ona

Zmieniać ma świat

A głupcy wybrali nienawiść i pychę.

Gdyby wybrali miłość i pokorę

Módlmy się

A dorosną.

Źródło jest zakopane

W świadomości odgrodzonej murem od Ducha

Który święty przebywa na wygnaniu.

Tak niewiele trzeba Naprawdę nic

Jest oceanem

Fal życia i śmierci

Negacją karmi się krzyz

Żywi odpływają do brzegu marności

Martwi wykuwają historię.

Tak niewiele trzeba dla przemiany popiołu

W wodę żywą.

Wystarczy oddech

Który płomień pracy napełnia

W dobro.

Wystarczy być sobą

Mieć mamonę za marność

Za środek do celu

Bycia człowiekiem we wspólnocie

I wspólnotą w człowieku.

Mamona to nie bóg jak wierzą opętani

Mamona to fraktal energii krajobrazu

Człowieka.

Człowiek to nie bóg jak wierzą opętani

Człowiek to fraktal energii krajobrazu

Boga.

Bóg i człowiek i mamona

Ta ona

Miała służyć człowiekowi

Na drodze

Do Boga.

Nie służy

Sama stała się bogiem

Upodlenia człowieka.