Łuny w Bieszczadach – Jan Gerhard.

Miałem 9 lat, gdy umiejąc już czytać przeczytałem tą książkę…

Jak to dziecko naiwnie wierzyłem we wsystko – z zapartym tchem czytałem opowieść o kpt Ciszewskim.

Byłem porażony okrucieństwem band UPA.

Później oglądałem film polski "Ogniomistrz Kaleń" z panem Gołasem w roli głównej – stanowił on opis pewnego fragmentu tej książki.

Jan Gerhard zginął zabity ponoć przez swojego zięcia – to stara historia.

Co ciekawe – tak książka jak i w/w film powstały w czasach PRL-u.

A więc niby braterstwa Polski z ZSRR i jej republikami ( Ukrainą też).

Kiedy jednak dzisiaj – dobiegając wiekiem do 60-tki – czytam co się działo na Wołyniu, ilu Polaków i w jak okropny sposób wymordowali Ukraińcy – to dech mi zapiera – i jestem porażony okrucieństwem.

Co ciekawe, na terenie Polski żyło w tamtych czasach dużo małżeństw mieszanych – polsko-ukraińskich.

Bieszczady w okresie powojennym – były miejscem i świadectwem skutków akcji "Wisła" – która miała miejsce po śmierci gen. Świerczewskiego.

Ukraińców zawieziono wagonami w inne rejony Polski.

Bieszczady opustoszały i stały się "dzikie" – po wioskach ukraińskich pozostały fundamenty domów oraz dziczejące sady.

Jednak to czego dowiaduję się obecnie o mordach dokonanych na Polakach na Wołyniu przez tzw banderowców (oddziały Stefana Bandery) i ogromnym ich okrucieństwie – poraża:

Ich lista jest w linku powyżej.

Tak więc to co opisywał Jan Gerhard – to ułamek tych zbrodni.

Trzeba mieć silne nerwy by to jakoś w swoim wnętrzu pomieścić.

Miałem do czynienia z wieloma Ukraińcami. Ale nigdy nie domyślałbym się takiej ich nienawiści do Polaków – tej historycznej.

Czyżby to spadek po Jaremim Wiśniowieckim?

Gdy mój dziadek po stronie matki dostał za swoje zasługi od Piłsudskiego – majątek na Wołyniu – babka się nie zgodziła na wyjazd.

Może dzięki jej decyzji żyję w takiej rodzinie?