Ludziom i Narodowi: Tajemnica Ogrodu

Z Księgi Stworzenia

Księga stworzenia – początek, prawda o człowieku podana w sposób alegoryczny.

"wtedy to Pan Bóg ulepił człowieka z prochu ziemi i tchnął w jego nozdrza tchnienie życia, wskutek czego stał się człowiek istotą żywą. "

Z gliny czyli materii został stworzony człowiek. I dalej jest w ten sposób stwarzany na nowo za każdym razem kiedy się tworzy człowiek. Kiedy przebywa w łonie matki i rozwija się jako płód aż nastąpi dzień rozwiązania – narodziny z ciala. Wtedy człowiek bierze pierwszy oddech w swoim życiu – tak Bóg w jego nozdrza wtłacza właśnie tchnienie i człowiek zaczyna być istotą żywą. 

"A zasadziwszy ogród w Eden na wschodzie, Pan Bóg umieścił tam człowieka, którego ulepił."

Ogrodem jest sam człowiek. Wschód to inaczej wzrost. W odnisieniu do człowieka oznacza to dorastanie. Znaczy tyle że dorastający człowiek jest lokatorem ogrodu rajskiego. Dzieci są uczestnikami raju. A raczej mają raj w sobie. Ogród znaczy ochronę. Tak jak mówi wyraźnie Jezus:"Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie zabraniajcie im, bo do takich należy Królestwo Niebieskie". oraz słowa o tym że strzegą ich silne anioły.

Proszę dobrze zrozumieć – należy – a nie że będą dziedzicami dopiero, ale że już należy, jest ich własnością., jest ich rzeczywistością. Bo dzieci żyją w stanie szczególnej łaski, aż do czasu dojrzewania płciowego. To znaczy żyją w Ogrodzie Edenu właśnie. 

" Po czym Pan Bóg z żebra, które wyjął z mężczyzny, zbudował niewiastę. "

Kiedy dzieci się rodzą wszystkie są podobne, jest jednak pewna zasadnicza różnica – płeć. Mężczyzna rodzi się z "żeberkiem", a kobieta rodzi się bez "żeberka". Bóg w czasie rozwoju płodu "wyjmuje" z ciała człowieka żeberko i zalepia to miejsce ciałem.