Losy równości

   LOSY   RÓWNOŚCI                 Skazki Nieskazitelne – 6     To będzie bajka spekulatywna, dedukcyjna. A zatem rzeczy, rośliny, zwierzęta i ludzie nie są – każde w swoim rodzaju- identyczne. Są zróżnicowane. Zróżnicowanie to zarazem wypełnianie rozmaitych funkcji wzajem się dopełniających.  „Murarz domy muruje, krawiec szyje ubrania, ale gdzieżby co uszył, gdyby nie miał nieszkania” – powiada Julian Tuwim. Zróżnicowanie jest więc relacją symetryczną i pojęcie równości nie jest jej przeciwieństwem. Jej przeciwieństwem jest pojęcie identyczności. Historia nie zna przypadków, aby ktoś domagał się identyczności, zna jednak wiele sytuacji, gdy ludzie domagali się równości, zazwyczaj zresztą bezskutecznie, ale to już inna sprawa. Cóż to takiego zatem owa tajemnicza równość ?                    Otóż pojęcie równości dotyczy relacji asymetrycznych, to znaczy takich, kiedy to jakaś cecha dotyczy kogoś w mniejszym […]

 LOSY   RÓWNOŚCI                 Skazki Nieskazitelne – 6

To będzie bajka spekulatywna, dedukcyjna.

A zatem rzeczy, rośliny, zwierzęta i ludzie nie są – każde w swoim rodzaju- identyczne. Są zróżnicowane. Zróżnicowanie to zarazem wypełnianie rozmaitych funkcji wzajem się dopełniających.  „Murarz domy muruje, krawiec szyje ubrania, ale gdzieżby co uszył, gdyby nie miał nieszkania” – powiada Julian Tuwim. Zróżnicowanie jest więc relacją symetryczną i pojęcie równości nie jest jej przeciwieństwem. Jej przeciwieństwem jest pojęcie identyczności. Historia nie zna przypadków, aby ktoś domagał się identyczności, zna jednak wiele sytuacji, gdy ludzie domagali się równości, zazwyczaj zresztą bezskutecznie, ale to już inna sprawa. Cóż to takiego zatem owa tajemnicza równość ?

                 Otóż pojęcie równości dotyczy relacji asymetrycznych, to znaczy takich, kiedy to jakaś cecha dotyczy kogoś w mniejszym stopniu a kogoś innego w większym, lub zgoła kogoś dotyczy bardzo a kogoś innego wcale.

Postulat równości sprzeciwia się właśnie takim relacjom, z reguły stosując przy tym argumenty natury moralnej.

           Niestety relacja nierówności miała miejsce już na terenie Raju, kiedy to Ewa została ulepiona nie z autonomicznej, równorzędnej gliny, lecz z Adamowego Żebra. Poczuła ona wtedy – i czuje to do dziś – przykrą nierówność swego zaistnienia w zestawieniu z zaistnieniem swego męża. Nierówność ta dotyczyła po pierwsze czasu stworzenia (Ewa została stworzona później od Adama) jak i sposobu (będąc Adamowym żebrem Ewa stała się jakby jego podzespołem). Biedna Ewa nie potrafi po dziś dzień pojąć, że gdyby powstała z innej, autonomicznej gliny, Bóg nie mógłby powiedzieć , iż stanowi ona z mężem jedną, nierozdzielną całość. Ot i cała tajemnica tego biblijnego nieporozumienia – chodzi o ochronę niepodzielności rodziny, proszę Pań – a na tym przecież bardzo Wam zależy. Pozostaje tylko zapytać, dlaczego to Adam nie został stworzony np. z łydki Ewy, ale tego rodzaju złośliwe uwagi mogłyby nas zaprowadzić do jakiegoś sabatu oszalałych feministek, więc dajmy temu pokój.

Myślę, że Ewa nauczyła się świetnie korzystać ze zjawiska dekompozycji cech położenia społecznego (np. ktoś, kto ma mało pieniędzy a dużo władzy czuje się równym wobec kogoś, kto ma dużo pieniędzy, zaś władzy nie ma żadnej) i jej pozycja wobec Adama jest dziś w gruncie rzeczy zupełnie znakomita, przynajmniej w naszym kraju.

 W czasach późniejszych ludzie bezustannie stwarzali rozmaite między sobą nierówności.A to w odniesieniu do dysponowania środkami produkcji, a to w odniesieniu do dysponowania środkami konsumpcji (w tym mieszkań), to znów w odniesieniu do środków przemocy jak i środków informacji. Gdy jednak ktoś przeciw temu zaprotestował, zamykano mu skutecznie usta słuszną skądinąd tezą natury ogólnej, iż sprawiedliwość ( a więc pojęcie ważniejsze od równości) nie oznacza automatycznie równości. Trick polega na tym, że w tym napuszonym, nachalnym moralizatorstwie abstrahuje się zawsze od konkretnego przypadku, w sprawie którego ktoś protestował. Idąc dalej tym niezwykle skutecznie pedagogicznym trybem myślenia wyprodukowano sylogizm, że skoro sprawiedliwość nie oznacza równości to im więcej nierówności, tym więcej sprawiedliwości. Owoc tego rodzaju intelektualnego oszustwa spełnia się właśnie na naszych zdumionych oczach.

W warstwie publicystyki potocznej paradygmat, pod panowaniem którego obecnie ledwie zipiemy, nazywa się wzgardliwą kpiną z tzw. tezy o równych żołądkach. Wiadomo bowiem, że żołądki równe nie są. Jeden potrafi na ten przykład wchłonąć obiad z 5 dań i popić go jeszcze rozmaitymi trunkami , drugi zaś zadowala się ziemniakami na mleku. Co prawda biolodzy bredzą coś o koniecznej dla człowieka ilości kalorii, witamin, mikroelementów ,białka czy innych jeszcze jakichś niestworzonych rzeczy, których żaden przytomny facet nigdy na oczy nie widział, ale my – ludzie praktycznego interesu, mocno stojący na nogach, mamy te ich sofizmaty po prostu w dupie. A dupy też muszą być nierówne, bo kto więcej zje, ten więcej wydali. Zaś ten, kto zje najwięcej i wydali najwięcej czyli Dupa Nasza Absolutna (DNA), będzie wzorcem Sprawiedliwości, uroczyście czczonym przez eleganckie towarzystwo.

   Idea równości została tak doszczętnie ośmieszona i rozdeptana,że gdyby zapytać kogoś, co to są losy równości , zapewne odpowiedziałby, iż są to kupony multilotka, dużego lotka i szczęśliwego numerka, bo tylko tam wszyscy mają rzeczywiście równe szanse . Idea równości przymiera zatem głodem w zakamarkach naszych głów. Przy okazji ośmieszono i rozdeptano także ideę sprawiedliwości, którą, prawdę mówiąc, bezpieczniej jest po prostu rykoszetem ośmieszyć, niż ją rozważać. Tylko jakiś książkowy mól starożytny znajdzie gdzieś wśród pomnikowych (a więc z góry skazanych na zastygnięcie) wydawnictw Jana Pawła II encyklikę Solicitudo Rei Socialis i jej stale powtarzający się refren – „Ziemia należy do wszystkich”.

A potem napisze o tym w Nowym Ekranie.                  

 Makary Anarchanioł