LITERACI – TAJNI WSPÓŁPRACOWNICY SB W LATACH 1939 – 2012 CZ. III

Akademia przyznaje również Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki, chemii i Pokojową Nagrodę Nobla. Podczas ponad dwóch wieków istnienia Szwedzkiej Akademii jej losy zmieniały się.

Chyliła się ku upadkowi, była krytykowana. U schyłku XVIII wieku jej działalność nawet zawieszono na pewien czas, aby doczekać się pełni rozkwitu na początku XX wieku.

LITERACI – TAJNI WSPÓŁPRACOWNICY SB – KOLABORANCI W LATACH 1939 – 2012

                                                 I W ZLP 2014 r. CZ. III

WYKŁAD W KLUBIE GAZETY POLSKIEJ W KRAKOWIE 15 LUTEGO 2012 r.

 

ALEKSANDER SZUMAŃSKI

 

 

W pamiętnym dla Polski i Polaków dniu 10 grudnia 1905 roku o trzeciej po południu dźwięk fanfar oznajmił początek uroczystości nadania Literackiej Nagrody Nobla wielkiemu polskiemu pisarzowi Henrykowi Sienkiewiczowi.

 

Otrzymał tę nagrodę za „wybitne osiągnięcia w dziedzinie eposu i rzadko spotykany geniusz, który wcielił w siebie ducha narodu”, jak podkreślono. Jest ona tym bardziej cenna, iż została przyznana jeszcze przed odzyskaniem przez Polskę niepodległości, pisarzowi, obywatelowi nieistniejącego Państwa Polskiego.

 

Gdy Henryk Sienkiewicz otrzymał tę nagrodę nikt nie miał wątpliwości, że trafiła ona w godne ręce Wielkiego Polaka i pisarza. Odbierając tę nagrodę Henryk Sienkiewicz min. powiedział :

 

„ …zaszczyt ten cenny dla wszystkich. O ileż jeszcze cenniejszym być musi dla syna Polski! Głoszono Ją umarłą, a oto jeden z tysięcznych dowodów, że Ona żyje! Głoszono Ją niezdolną do myślenia i pracy, a oto dowód, że działa. Głoszono Ją podbitą, a oto nowy dowód, że umie zwyciężać!…”

 

Jego wystąpienie było symbolem wiary w odrodzenie Polski wykreślonej z mapy Europy.

 

W Akademii zasiada 18 osób. Większość z nich to ludzie pióra, językoznawcy i literaturoznawcy. Członkowie Akademii spotykają się około 30 razy w roku.

Za każde spotkanie otrzymują symboliczne wynagrodzenie w postaci srebrnych żetonów wartości 100 koron ( 50 zł ). Funkcję członka pełni się dożywotnio.

 

Zakres obowiązków nie zezwala na jakiekolwiek wywiady, oświadczenia prasowe, odpowiedzi na krytykę, czy wyrażane w różnych formach odpowiedzi na stawiane zarzuty.

 

Nie istnieje więc żadna forma dyskusji. Od połowy lat siedemdziesiątych XX w. istnieją jednak jakieś informacje o złych stosunkach panujących pomiędzy nimi. Nie żyją oni ze sobą zgodnie, jakby się wydawać mogło. Precyzyjnie oczywiście nikt tego publicznie nie określił, ale od różnego rodzaju podejrzeń się mnoży.

 

Akademicy oskarżają się wzajemnie o nadużycia, kłamstwa literackie polegające na nie czytaniu książek przyszłych laureatów, oszustwa, nadużycia i inne nieuczciwości.

 

Kłócą się nie od dzisiaj, ale zapewne już od 30 lat, a szkopuł w tym, iż nie mogą się ze sobą rozstać, bo krzesła tych, którzy się obrazili i odeszli z Akademii pozostają zajęte do ich śmierci.

 

Nieuczciwością jest również to, iż nie podano listy wszystkich Akademików którzy odeszli. Akademia w swojej działalności dopuszcza się więc licznych oszustw i nadużyć zaufania społecznego zarówno w bilansach księgowych, sprawozdaniach ekonomicznych, jak i w wielu innych kwestiach nieujawnionych podała opiniotwórcza gazeta„ Svenska Dagbladet ”.

 

Podobnie wyraziła się w ostatnim wywiadzie Maria Schottenius szefowa działu kultury dziennika „Dagens Nyheter”, dodając, iż skandal goni skandal.

 

To jedno koszmarne kłębowisko oszustw, fałszowania dokumentów, intryg, kłamstw i łamania prawa. Dochodzi więc do różnego rodzaju manipulacji nagrodami Nobla.

 

Szwedzką Akademię na znak różnego rodzaju protestów opuściło wielu Akademików, obrzucając się wzajemnie błotem. Do wiadomości publicznej podano jedynie nazwiska członków Akademii którzy ją opuścili.

 

Są to : KNUT AHNLUND – profesor literatury skandynawskiej, opuścił Akademię w 2004 r. oraz KERSTIN EKMAN I LARS GYLLENSTEN dwaj wybitni pisarze skandynawscy, opuścili Akademię w 1979 roku.

 

Innych nazwisk nie ujawniono, choć niechybnie nie jedno krzesło w Akademii jest puste.

 

Kolejnym skandalem nazwano Literacką Nagrodę Nobla dla ELFRIEDE .JELINEK.

 

W pełnym rozpaczy, goryczy i oskarżeń artykule w opiniotwórczym dzienniku „SVENSKA DAGBLADET’ prof. Knut Ahnlund informuje, iż opuszcza Akademię na znak protestu dla przyznania Austriaczce Elfriede Jelinek Literackiej Nagrody Nobla.

 

Niestety z rocznym opóźnieniem prof. Knut Ahnlund poddaje miażdżącej krytyce decyzję swoich kolegów, którzy najbardziej liczącą się nagrodę literacką przyznali autorce książek pasożytniczych, ubogich w myśli i idee, pozbawionych śladu artystycznej konstrukcji stanowiącej mieszankę pornografii i przemocy.

 

Poniżenie, upokorzenie, profanacja, oraz obrzydzenie samym sobą, sadyzm i masochizm, to główne tematy w świecie ELFRIEDE JELINEK. Wykluczają one inne aspekty człowieczeństwa i to dlatego jej twórczość jest tak marna i uboga.

 

Prof. Knut Ahnlund stwierdza, że jurorzy nie mogli czytać książek Jelinek, jak też książek innych laureatów nie czytają.

 

Zawrzało, na internetowych forach – czytelnicy piszą, że nareszcie ktoś odważył się podważyć niezrozumiałe i skandaliczne od wielu już lat decyzje Szwedzkiej Akademii w zakresie literatury.

 

Zdaniem Marii Schottenius z dziennika „DAGENS NYHETER’ podważona jest od wielu już lat wiarygodność całej Akademii.

 

W swoim kraju w Austrii JELINEK jest bojkotowana jako FASZYSTKA; która zrujnowała już doszczętnie Literacką Nagrodę Nobla. Literacki Nobel od połowy lat 70 jest upolitycznionym, protegowanym oszustwem tak finansowym jak i merytorycznym.

 

Z kolei Brytyjczyk HAROLD PINTER laureat literackiego Nobla twierdzi, iż jego Nobel jest polityczny – przyznany za krytykę prezydentury Georga Busha i obronę ludobójcy Miloszevicza. Zresztą poprzednie noble literackie też są polityczne- twierdzi Harold Pinter.

 

Ponurą farsę stanowi Literacka Nagroda Nobla Włocha DARIO FO, faszysty, nie pisarza, podrzędnego objazdowego aktora.

 

Wsławił się m.in. ubieganiem się o wolność dla terrorystów z włoskich więzień.

Zapytany co sądzi o twórczości Wisławy Szymborskiej odpowiedział:

 

„Lubię ją, mile się upija, to nie jest w ogóle poetka, tylko komunistka”.

 

Najczęstsze pytania kierowane pod adresem Akademii, to dlaczego dopiero dzisiaj odkrywa się skandale, dlaczego tyle lat milczano, kto jest za to odpowiedzialny, ile kosztuje Literacka Nagroda Nobla, komu się płaci, ile biorą opłacani tłumacze, jak się z nimi kontaktować, dlaczego przestępcy nie są ścigani prawem, co na to odpowiedzialne władze etc.

 

Prawdopodobnie nikt nie otrzyma odpowiedzi na zadawane pytania, ale jedno jest pewne – LITERACKA NAGRODA NOBLA PRZESTAŁA PRESTIŻOWO FUNKCJONOWAĆ OD WIELU LAT. NIE STANOWI WIĘC ŻADNEJ PRESTIŻOWEJ NAGRODY, ZOSTAŁA SPROWADZONA DO PARTERU, A WARTOŚĆ MA JEDYNIE MILION DOLARÓW DLA LAUREATA I TO WCALE NIE TAKIE PEWNE CZY W TEJ urzędowej kwocie.