Lesław Michnowski: Ekospołeczna gospodarka rynkowa

Zastąpienie przez Ekospołeczną Gospodarkę Rynkową, tej kierującej się socjal-darwinistycznym egoizmem, w tym neo-liberalnej jest podstawowym warunkiem uniknięcia ekologicznego holokaustu (1 mld Ziemian) oraz globalnej katastrofy.

Wypowiedź podczas Konferencji Systemy finansowe na rzecz Społecznej Gospodarki Rynkowej Świat – Europa – Polska, zorganizowanej przez: Warszawską Szkołę Zarządzania, Szkołę Wyższą, Polskie Towarzystwo Ekonomiczne oraz Krajową Radę Spółdzielczości, w Warszawie, w dn. 27-28 czerwca 2012 roku.

Informacyjne i finansowe uwarunkowania ekospołecznej gospodarki rynkowej

Tezy
1. Ekospołeczna gospodarka rynkowa (E-SGR):
– wizyjna („idealna” – Nadler) forma gospodarki trwałego rozwoju światowej społeczności, (ultrastabilna, bez cyklicznych kryzysów), antycypacyjnie elastyczna, dostosowana do zmian szybko zachodzących w uwarunkowaniach życia ludzi i przyrody;
– holistycznie kierowana aksjologią dobra wspólnego/win-win, integrująca społeczno-gospodarczą aktywność Człowieka z rozwojową aktywnością Natury (TdeCh, JPII, LE);
– oparta na kompleksowym rachunku korzyści i kosztów gospodarowania, dalekowzrocznie ujmującym społeczne i przyrodnicze jego składniki;
– stymulująca powszechną, ekospołecznie użyteczną, zwłaszcza poznawczo-innowacyjną, aktywność społeczno-gospodarczą;
– optymalizująca konsumpcję sprawnościową, przy eliminowaniu konsumpcji hedonistycznej i prestiżowej.

2. Zastąpienie przez E-SGR, gospodarki kierującej się socjal-darwinistycznym egoizmem, w tym neo-liberalnej – jako podstawowy warunek uniknięcia ekologicznego holokaustu (1 mld Ziemian) oraz globalnej katastrofy

3. Dla dokonania cywilizacyjnej transformacji, od „rozwoju cyklicznego” (Capra) do rozwoju trwałego, konieczność:
– faktycznego odrzucenia Konsensusu Waszyngtońskiego, oraz spekulacyjnych/kosztem środowiska metod bogacenia się;
– opanowania przez administrację – państwową, ponadpaństwową, globalną (BXVI, CIV, p. 67) – umiejętności realizowania strategicznego programowania wizyjnego/backcasting (opartego na adekwatnej teorii rozwoju) oraz prognostycznie wspomaganej inwigilacji interwencyjnej (Kotarbiński), jak również
– powszechnego ekohumanistycznego upodmiotowiania.

4. Dla realizacji ww wizji także konieczność ukształtowania :
4.1. (w ramach globalnej współpracy) powszechnie dostępnego – globalnie zintegrowanego, lecz terytorialnie rozproszonego – sieciowego systemu informacyjnych podstaw polityki i gospodarki trwałego rozwoju, umożliwiającego dostęp do warunkującej trwały rozwój wiedzy, zwłaszcza o prawdopodobnych kompleksowych (pozytywnych i negatywnych, krótko-  i długo-terminowych) skutkach społeczno-gospodarczych zamierzeń i dokonań oraz innych zmian w uwarunkowaniach życia ludzi i przyrody, w tym monitoring dynamiczny i wczesne ostrzeganie.
4.2. systemu finansowego stymulowania ekospołecznie użytecznej – zwłaszcza poznawczo – innowacyjnej, aktywności społeczno-gospodarczej.

5. System ekospołecznej polityki monetarnej i finansowej:
5. 1 „deflacyjne” stymulowanie popytu „innowacyjnego” oraz innych form postępu społecznego i naukowo-technicznego:
pieniądze (zaoszczędzone w wyniku ograniczenia konsumpcji hedonistycznej i prestiżowej) przekazywane „na procent” do banków (prywatnych lub publicznych), wykorzystywane, poprzez celowe kredytowanie (nielichwiarsko oprocentowanym kredytem), do intensyfikowania  ekospołecznie użytecznej innowacyjności, a wraz z tym dostarczania na rynek wyrobów lub usług o coraz to wyższym poziomie rozwoju;
5.2. system podatkowy stymulujący ekospołecznie użyteczną aktywność społeczno-gospodarczą, w tym konsumpcję sprawnościową, zaś ograniczający konsumpcję hedonistyczną i prestiżową;
5.3. gromadzone, poprzez podatki, środki finansowe wykorzystywane m.in. do:
– finansowania rozwoju wiedzy, systemu informacyjnych podstaw polityki i gospodarki trwałego rozwoju oraz rezerwotwórczości;
– dotowania dalekosiężnych projektów rozbudowy zaplecza naukowo-technicznego oraz infrastruktury;
– inicjowania budowy przedsiębiorstw niezbędnych dla eliminowania prognozowanych zagrożeń;
– poszerzanie ekohumanistycznej podmiotowości, w tym eliminowanie nieuzasadnionych różnic społecznych.

6. Podstawowymi warunkami wdrażania E-SGR są:
6.1. uznanie za możliwe i niezbędne dla uniknięcia globalnej katastrofy dokonanie postulowanej przemiany cywilizacyjnej; od socjal-darwnistycznego egoizmu do globalnej, dla dobra wspólnego/win-win, poinformowywanej współpracy;
6.2. podjęcie budowy ww systemu informacyjnych podstaw polityki i gospodarki trwałego rozwoju;
6.3. włączenie, w ramach ustaleń Rio+20, do wieloletniego programu realizacji Celów Trwałego Rozwoju (SDG) ww strategicznego zadania informacyjnego.
================================================================
Szersze uzasadnienia ww wniosków:
http://www.kte.psl.pl/wpubllm.htm.
Patrz także: Sustainable development requires redefinition of costs, including short-term and long-term economic and social costs: http://english.people.com.cn/102774/7851483.html .

Lesław Michnowski