Lekarz oświadcza po badaniach, że płód będzie fizycznie lub umysłowo „odmienny”

Ale jak wiemy temat nie jest łatwy, prosty. Jest cała masa okoliczności, stawiających ten temat pod znakiem zapytania.

 Na ten temat wypowiadają się politycy – pracujący nad niby to właściwym prawem.

Ale jest jeszcze prawo moralne.

Najprostszy przykład. Kobieta została haniebnie zgwałcona i zaszła w ciążę. To jej dziecko jest tak z jej krwi (genów) jak i gwałciciela.

Może mieć z tym momentem gwałtu ogromne negatywne przeżycia.

Ale czy musi się zabić dziecko?

Moim zdaniem nie. Jeśli go nie chce – to może go zostawić w szpitalu lub miejscu, gdzie takie niemowlaki są przyjmowane do opieki nad nimi i ich dalszym losem. Do adopcji.

 Innym tematem jest taki, gdy rodzice dowiadują się w dość krótkim czasie, że płód nie rozwija się normalnie. Że grozi dziecku kalectwo fizyczne lub umysłowe. To najcięższe wyzwanie życia, pewien dla nich sprawdzian. Sprawdzian człowieczeństwa. Droga niezwykle trudna i dziękuję Bogu, że mnie nie spotkała. Ale mam ogromny szacunek i podziw dla osób które tą drogę wybierają. Kłaniam się im nisko.

Czy dokonać aborcji? Jeśli nie zdecydują się na opiekę nad takim dzieckiem – niech ono trafi do ośrodka, które się nim zajmie.

Swego czasu – 2003-2005 pracowałem na zlecenia firm angielskich i niemieckich z bezrobotnymi, celem ich przekwalifikowania. W sumie w ciągu prawie 4 lat temat realizowany przeze mnie objął prawie 2000 osób bezrobotnych z Podkarpacia.

Sporą część zajęć realizowałem w Przemyślu. Jako miejsce wybrałem pewien Szkolny Ośrodek Specjalno Wychowawczy, ulokowany na górkach Przemyśla.

Bo jeśli miałem płacić za wynajem Sali – to właśnie dla tego ośrodka.

Poznałem wówczas jego dyrektorkę, Panią Barbarę J. Cudowna kobieta z którą wspaniale mi się rozmawiało.  Po prostu rozumieliśmy się czasami bez słów.

Płaciłem jej ośrodkowi z niezwykła starannością za korzystanie z jej klasopracowni oraz niektórym z jej pracowników prowadzących zajęcia na tych kursach.

W wolnych chwilach przyglądałem się funkcjonowaniu tego ośrodka. Masa młodzieży z inwalidztwem fizycznym, niektórzy wożeni windami na wózkach, niektórzy o kulach pod opieką sprawniejszych.

Strasznie mi się to podobało.

Któregoś dnia, mając chwilę wolnego czasu od zajęć zajrzałem do pewnej klasy.

I zobaczyłem wyświetlany tym niepełnosprawnym fizycznie dzieciakom film o człowieku – pająku – drapiącym się  po budynkach chyba NY – sparaliżowało mnie to. Zacząłem się zastanawiać czemu robi to nauczycielka.

Poszedłem do Basi – Pani dyrektor i zadałem jej właśnie takie pytanie.

Odpowiedziała mi prosto – a co w tym widzisz dziwnego? Czy oni są inni?

No tak, pomyślałem sobie, przecież są ludźmi, mają swoje emocje, przeżycia, miłości i marzenia.

Dostałem ciekawą nauczkę od życia i od mądrych ludzi.

Któregoś dnia jechałem na kolejne zajęcia z bezrobotnymi w Przemyślu.

O dziwo miałem sporą przewagę czasową. Na wjeździe do Przemyśla od strony Sanoka na światłach moją uwagę zwrócił samochód oznakowany jako z ośrodka dla niepełnosprawnych i PFRON.

Coś się w mojej głupiej głowie zagotowało, skupiłem się i pozwoliłem się prowadzić intuicji, jako, że czasu do zajęć miałem ok. 40 min.

W efekcie jej prowadzenia dotarłem na peryferia Przemyśla i stanąłem. Koło mnie były jakieś zabudowania, strzeżony wjazd itp. Wysiadłem z auta i powoli podszedłem do tych strzeżonych, ze szlabanem, zabudowań.

Pojawił się ochroniarz i spytał – czego tutaj szukam. Powiedziałem, że nie wiem ale co to za ośrodek za tym szlabanem?

Roześmiał się i powiedział – to ośrodek dla małp.

Jakich małp spytałem?

Powiedział: to nie wie pan o co chodzi? Chodzi o małpy z zespołem Downa.

Byłem tak zaskoczony całą sytuacja, intuicją, która doprowadziła mnie do tego miejsca i jego odpowiedzią, że nie pomyślałem by mu dać pięścią w pysk.

Czy to by coś zmieniło? Nie wiem – ale obecnie dałoby mi  to lepsze samopoczucie.

Na zajęcia wróciłem na czas.

I tak się zastanawiam czasami – czy to był jeden z wielu przypadków w moim życiu?

Bo co to jest przypadek ?

To taki wykręt Pana Boga by się nie pokazać.