Kwestia młodego Tuska

Kilka słów o sprawie.

Sporą burzę w opozycyjnych mediach oraz w blogosferze wywołała wiadomość, iż syn premiera – Michał Tusk został zatrudniony przez Port Lotniczy im. Lecha Wałęsy w Gdańsku. Jego właścicielem są gminy Gdańsk, Sopot i Gdynia, województwo pomorskie oraz nadzorowane przez Ministerstwo Transportu Przedsiębiorstwo Państwowe "Porty Lotnicze".

Na pierwszy rzut oka wszystko jest jasne. Tatuś – premier załatwił swojej latorośli ciepłą, państwową posadkę. Wziął telefon do ręki i złożył swoim podwładnym zarządzającym wyżej wymienionymi instytucjami propozycję nie do odrzucenia, czyli zatrudnić swoją pociechę. I niestety wszelkie znaki na niebie i ziemi na to wskazują, że jednak tak jest… Syn szefa rady ministrów został zatrudniony z pominięciem procedur konkursowych (które są niepotrzebne), choć nawet sprzątaczka musi je przejść. Nikt nawet nie zadał sobie trudu, by stworzyć jakiekolwiek pozory uczciwości, by postawić takie wymagania, które mogła spełnić tylko "ta jedyna" osoba. I to pomimo tego, że dla każdego trzeźwo myślącego człowieka było jasne jaką taka akcja wywoła to reakcję…

Jednak warto na sprawę spojrzeć z dystansem, bez patrzenia się na nieprawidłowości. Puśćmy wodze fantazji i przyjmijmy, że Michał Tusk znalazł pracę bez pomocy swojego nazwiska. Gdziekolwiek nie znalazłby zatrudnienia, niektórzy doszukiwaliby się drugiego dna. Jeśli dostałby etat w państwowej spółce, to byłyby podejrzenia o nepotyzm i kolesiostwo. Natomiast jeśli pracowałby w prywatnym przedsiębiorstwie, to pojawiłyby się zarzuty o nieuczciwych kontaktach na lini władza – biznes…

A tak swoją drogą to szefowie gdańskiego lotniska nie wystawiają sobie najlepszego świadectwa. Można nawet rzec, że przez przypadek ujawnili swoją niekompetencję. Bo jeśli "szeregowy" dziennikarz musi podpowiadać rozwiązania wykwalifikowanym specjalistom, to coś jest nie tak…