Kult wizerunku proroka

W islamie można robić rysunki i wizerunki. Można rysować wizerunki podobne i niepodobne, udane i nieudane, przeinaczone i wierne. To nie jest grzechem. Nie można tylko czynić ich przedmiotem kultu. A więc nie wolno w jakikolwiek sposób czcić wizerunków. A obrażanie się za rysunki przedstawiające proroka w złym świetle, w ośmieszającym kontekście, w prześmiewczej formie, i zabijanie za to, jest formą czci rysunków prawidłowych. Jeśli ktoś się obrusza na źle narysowane obrazki proroka to tym samym wyraża chęć, prośbę, żądanie by go rysować dobrze, ładnie, poważnie, w dobrym kontekście. To jest przejaw kultu obrazu. To jest islamski grzech.

Więc ci muzułmańscy mordercy na pewno smażą się w piekle za grzech dubeltowy – za morderstwo i za kult obrazu. Wojna wojujących islamistów z karykaturzystami europejskim to nie jest wojna cywilizacyjna islamu z chrześcijaństwem. To jest wojna niemoralnych muzułmanów wyznających kult wizerunku proroka, gotowymi w imię czystości tego wizerunku zabijać, z niemoralnymi rysownikami, którzy są gotowi obrażać wszystkie religie. Żadna z tych grup nie należy ani do cywilizacji islamskiej, ani do cywilizacji łacińskiej. To są barbarzyńcy, ciała obce, to ludzie antycywilizacyjni. To są grzesznicy.

Mordercy rysowników w istocie niszczą islam i jego zasady moralne.