Kryzys; rewolucja, rozwój czy zniewolenie?

Ponadto światowy kryzys finansowy nakłada się w naszym kraju na postępujące od dwudziestu lat niszczenie wielu przedsiębiorstw i całej gospodarki, a w efekcie – finansów publicznych, co prowadzi kraj do bankructwa. Taka niszczycielska transformacja wywołała masowe bezrobocie i biedę społeczną. Odrębny kryzys dotyczy krajowych władz państwowych, całej struktury politycznej i administracyjnej, co powoduje ogólną niewydolność państwa. Wreszcie trzecia warstwa kryzysu związana jest z postępującą destrukcją więzi i świadomości społecznej, demoralizacji i wyobcowania.Tak więc obecny polski kryzys jestniewątpliwie bardzo głęboki, dokuczliwy, długotrwały i groźny w dalszych skutkach.

Wskazane trzy warstwy kryzysu krajowego trzeba wyraźnie rozróżniać, wbrew propagandzie rządowej, która tylko z trudem dostrzega jedynie finansowy kryzys światowy. Każda z tych warstw ma inną specyfikę i w inny sposób musi być przezwyciężana. Dlatego konieczny jest narodowy, kompleksowy program przezwyciężenia kryzysu, we wszystkich jego warstwach.

Potrzebna jest tu rządowa polityka i program walki z kryzysem gospodarczym;programy władz samorządowych, zwiększona aktywność i solidarność polskich przedsiębiorców oraz powszechny ruch organizacji i samoobrony społeczeństwa obywatelskiego. Po pierwsze, władze powinny bronić, skonsolidować i zaktywizować w kraju resztki krajowego kapitału finansowego. Po drugie trzeba bronić wszelkich form krajowej przedsiębiorczości w miastach i na wsi oraz odbudować krajowe związki kooperacyjne. Po trzecie, potrzebne są wszelkie ułatwienia formalne i organizacyjne dla rozwoju spółdzielczości oraz dla podejmowania drobnej przedsiębiorczości, która nadal napotyka dotkliwe bariery Formalne, organizacyjno-rozwojowe.

Po czwarte, potrzebna jest ofensywa gospodarcza państwa; wielkie programy inwestycji rządowych, za którymi pójdą polscy przedsiębiorcy. Jeśli rząd jest bierny i rząd się cofa w gospodarce, to piechota przedsiębiorców też się cofa. Przeciwnie się dzieje, gdy rząd podejmuje dynamiczne działania ofensywne i sam angażuje się w wielkie przedsięwzięcia gospodarcze. Takim doniosłym przykładem przezwyciężania kryzysu gospodarczego jest rządowy program Eugeniusza Kwiatkowskiego w okresie międzywojennym(obejmujący budowę Centralnego Okręgu Przemysłowego, Gdyni i portu, kolejowej magistrali węglowej, zapory wodnej w Rożnowie i innych). Po piąte, konieczna jest zwiększona, powszechna troska władz i społeczeństwa o rzesze ubogich i warunki bytu rodzin wielodzietnych.

     Okres kryzysu najlepiej wykorzystać do realizacji szerokiego programu (rządowego i samorządowego) remontu bardzo zaniedbanych obiektów gospodarki wodnej i mieszkaniowej oraz remontu i modernizacji sieci drogowej i kolejowej. Za tym powinien pójść szerszy program rozbudowy polskiej energetyki i społecznego budownictwa mieszkaniowego. Pozwoli to zatrudnić większą ilość bezrobotnych w kraju i zaktywizować inne sektory.

     Osobnego wysiłku, powszechnej mobilizacji i woli politycznej Narodu potrzeba do uzdrowienia i odnowy struktury władz państwowych. Jeszcze trudniejsze jest powstrzymanie postępującej destrukcji więzi i świadomości społecznej oraz odbudowa solidarności, patriotyzmu i uczciwości.

                                                                *

Obecny okres światowego kryzysu może, a nawet powinien ożywić i zaktywizować władze gospodarcze i szerokie rzesze społeczeństwa. W okresie narastającej biedy niewątpliwie zostanie spopularyzowane stale aktualne hasło: Proletariusze wszystkich krajów łączcie się !Powiększający się gniew ludu łatwo może wykorzystać i porwać za sobą nowa, rewolucyjna lewica światowa, globalistyczny ruch niezadowolonych i anarchiści. A straszliwe skutki rewolucji dobrze już znamy z historii XX wieku i nie chcemy doświadczać ich ponownie.

Dlatego, po skompromitowaniu się neoliberalizmu i ideologii globalizmu, trzeba tym pilniej powrócić do pokojowej budowy sprawiedliwego ustroju społeczno-gospodarczego i posłuchać naszego papieża Jana Pawła II, który w 1991 r. nauczał : „Nie do przyjęcia jest twierdzenie, jakoby po klęsce socjalizmu realnego kapitalizm pozostawał jedynym modelem organizacji gospodarczej. Należy obalić bariery i monopole, które wielu Narodom nie pozwalają na włączenie w ogólny proces rozwoju…” (Encyklika Centesimus annusp.35).

 Jest to szczególnie aktualne wezwanie dla naszego społeczeństwa, któremu chrześcijańskie zasady sprawiedliwości społecznej są stale bliskie. Zostały one częściowo postanowione w polskiej konstytucji z 1997 r. i poparte referendum narodowym , jako forma ustrojowa Społecznej Gospodarki Rynkowej. Niestety, została ona prawie całkowicie zlekceważona i odrzucona w okresie kapitalistycznej transformacji, co stało się główną przyczyną wskazanego powyżej, polskiego kryzysu. Dlatego teraz pomyślne przezwyciężenie kryzysu wymaga powrotu do tych zasad i ich wdrożenia do praktyki życia państwowego i gospodarczego. Dawniejsze i współczesne, pozytywne doświadczenia społecznej gospodarki rynkowej w różnych krajach świata pozwalają na dostosowanie najlepszych rozwiązań do krajowych warunków XXI wieku i społeczności bardziej dziś pluralistycznej. Ich konkretne wdrożenie do praktyki umożliwi przejście z zapaści kraju do rozwoju oraz budowania sprawiedliwości i pokoju.

Gdyby zabrakło skutecznego powrotu do większej sprawiedliwości i warunków rozwoju społecznego, to w sytuacji pogłębiającego się kryzysu i zaostrzanych napięć trzeba się obawiać rozpanoszenia ponadnarodowych, totalitarnych działań polityczno-gospodarczych. W tym kierunku zmierza wyraźnie Unia Europejska, niektóre kraje oraz rząd w Polsce. Nieudolne władze i niesprawiedliwe, niewydolne rządy najłatwiej sięgają po przemoc i ograniczenie wolności obywateli, lekceważąc konstytucje państwowe. Wystarczy przypomnieć działania władz związane z „pochodem niepodległości” 11 listopada 2011 r., odmowę jedynej katolickiej telewizji Trwam miejsca w nowoczesnej przestrzeni emisyjnej, forsowany przez Unię, zniewalający władze pakt fiskalny oraz wylansowany ostatnio przez Stany Zjednoczone i podpisany przez rząd w Warszawie, wielonarodowy układ Acta, zagrażający wolności międzyludzkich kontaktów internetowych.

Zamiast odnowionej i udoskonalonej, społecznej gospodarki rynkowej, mnożą się formy różnych ograniczeń wolności i zniewolenia. Szerzą się praktyki i powstają struktury totalitarne, które mogą wprowadzać najgorsze i zniewalające rozwiązania, czerpane z różnych skompromitowanych już ustrojów.Kapitał światowy sprawnie porozumiewa się ponad ustrojami, państwami i społeczeństwami w celu realizacji swoich interesów i „utrzymania wszystkiego pod kontrolą”. Skutecznie wpływa na władze wielu krajów, obieg światowej informacji i środki masowego przekazu. Obecny kryzys finansowy może być celowo pogłębiany, aby ułatwić wprowadzenie „nowego porządku światowego” (może to być jakiś nowy faszyzm), opartego na kontroli ideologicznej, politycznej i finansowej ludzi, instytucji, partii, rządów i państw (karty płatnicze i inne) oraz na powszechnym dozorze obywateli (telefony komórkowe, czipy i inne). Przeciw temu trzeba zdecydowanie i masowo protestować.