Królowa Poezji

Manifest literatów miał zachęcić władzę do przyspieszenia wykonania wyroków śmierci na księżach krakowskich, stąd zarzut, iż poetka ma krew na piórze.
Lenin został przez nią nazwany „nowego człowieczeństwa Adamem”.
tekst – Wikipedia

Królowa Poezji



Nie wszystko da się zatrzeć, zatopić, zakopać, spalić bezwonnie, 

Krew pozostawia mocny ślad, i pamięć nie pozwala zapomnieć.

Za zbrodnie ordery i Nobel? Pomylka to? czy masonów zmowa?

Milcz chamie! – odpowiedź slyszę – Toć tam leży Poetów Królowa!

– A Oni! Co ich na śmierć rezolucją poslala? Gdzie Oni leżą, czy kto ich pamięta?

– Pamięta? A po co pamiętać? Nad nimi już trumna zamknięta!

– Przeklęta! Przeklęta! – echo powtarza, a ja w milczeniu stoję

i wiem już, że zaraz obrzucą mnie gnojem.



aut. Szerszeń (3 luty 2012 r)



W lutym 1953 r., gdy księża oczekiwali w celach śmierci na wykonanie wyroku, grupa literatów krakowskich, wśród których była przyszła noblistka, Wisława Szymborska, podpisała i przekazała komunistycznym władzom haniebną “Rezolucję Związku Literatów Polskich w Krakowie w sprawie procesu krakowskiego” popierającą wyroki śmierci.

(Fragment z art. p.t. Jak noblistka Szymborska przeciw księżom rezolucję podpisała

namiar – http://www.infonurt3.com/index.php?option=com_content&view=article&id=1339:jak-noblistka-szymborska-przeciw-ksiom-rezolucj-podpisaa-&catid=44:sensacje&Itemid=53)



Zastanawiam się – co myślala Królowa Poezji, gdy pisala ten piękny wiersz o zgnilym zachodzie?



Nienawidzą naszego węgla.

Nienawidzą naszych cegieł i przędzy.

Nienawidzą tego, co już jest.

Nienawidzą wszystkiego, co będzie.



Naszych okien i kwiatów w oknach.

Naszych lasów i ciszy leśnej.

Nawet wiosny, bo to nasza wiosna.

Nawet szkoły z wesołymi dziećmi.



Rozpruli atom jak pancerną kasę,

lecz nic prócz strachu nie znaleźli w kasie.

O, gdyby mogli, gdyby mogli tym strachem

Uderzyć w domy i fabryki nasze.



W nasze okna i kwiaty w oknach. 

W nasze lasy i ciszę leśną. 

Nawet w wiosnę, bo to nasza wiosna.

Nawet w szkoły z wesołymi dziećmi.



O, gdyby mogli – gdyby mogli… wiemy.



Wiec oczy mamy przenikliwe.

Więc serca mamy niełamliwe. 

Więc czoła mamy nieustraszone. 

Więc ręce mamy niezwyciężone.



Wieslawa Szymborska



Tak źle o zachodzie piala,tak go opluwala i blyskawicami ranila – lecz jak Nobel przylecial z zachodniej granicy, starą waśń odrzucila – kieckę zadarla i biegusiem po mamonkę i slawę poplynęla.

Ot, czlowiek liść – gdzie wiatr wieje, tam i on z wiatrem.

Dziś już ją wiatr nie poniesie – odeszla tam – gdzie sprawiedliwie zostanie za czyny swoje nagrodzona.

Gdzie Bóg wydaje wyroki i gdzie nie sięga czerwony sztandar – gdzie towarzysz Lenin nie jest nowego człowieczeństwa Adamem.

– Szerszeń, 3 luty 2012 r –