Królewska Mowa

Nie znającym zbyt dobrze nowożytnej historii Wielkiej Brytanii po obejrzeniu mogą zalec w głowach pewne uproszczenia fabuły, które nieco fałszują historię  Oglądając film mamy wrażenie, że jego akcja toczy się w niedługim odcinku czasu – ot jakiś rok, może dwa lata. W rzeczywistości współpraca między Lionelem Logue’m a przyszłym Jerzym VI trwała przez ponad 12 lat do dnia owej słynnej wzywającej do wojny przemowy kończącej film  i była kontynuowana przez wiele lat później. Praktycznie do śmierci króla w 1952 roku!!! Świadczyć to może o tym jak długo, i jak wiele uprzedzeń trzeba było w sobie zwalczyć, by takowa współpraca mogła dojśc do skutku. Film pokazuje oczywiście początkowy brak zaufania Jego Wysokości do metod domniemanego logopedy. Do swoistej rywalizacji o wpływy […]

Nie znającym zbyt dobrze nowożytnej historii Wielkiej Brytanii po obejrzeniu mogą zalec w głowach pewne uproszczenia fabuły, które nieco fałszują historię  Oglądając film mamy wrażenie, że jego akcja toczy się w niedługim odcinku czasu – ot jakiś rok, może dwa lata. W rzeczywistości współpraca między Lionelem Logue’m a przyszłym Jerzym VI trwała przez ponad 12 lat do dnia owej słynnej wzywającej do wojny przemowy kończącej film  i była kontynuowana przez wiele lat później. Praktycznie do śmierci króla w 1952 roku!!! Świadczyć to może o tym jak długo, i jak wiele uprzedzeń trzeba było w sobie zwalczyć, by takowa współpraca mogła dojśc do skutku. Film pokazuje oczywiście początkowy brak zaufania Jego Wysokości do metod domniemanego logopedy. Do swoistej rywalizacji o wpływy i sposoby widzenia problemu a także stopniową zażyłośc przechodzącą w jak najszczerszą przyjaźń.

Poznajemy przyczyny dla których Jerzy VI jest taki jaki jest – cofamy się w jego przeszłość i widzimy trudne relacje między nim a ojcem Jerzym V i to w jaki sposób jest traktowany i jaką rolę w owym zhierarchizowanym społeczeństwie, jakim jest Rodzina Królewska musi pełnić. Nie widzimy w nim buntu, tak jak w jego bracie Edwardzie, który woli małżeństwo z rozwódką i zrzeczenie się tronu, niźli wchodzenie w konwenanse. Widzimy człowieka szczerze zakochanego we własnej rodzinie i umiejącego okazywać miłość swoim dzieciom jak i małżonce. Szczególnie wzruszająca jest opowieść o pingwinie – bajka na dobranoc opowiedziana zasłuchanym w słowa króla córkom Elżbiecie i Małgorzacie. Człowieka dalekiego od dworskiego życia – marzacego o spokojnej pracy w Royal Navy – na czym, jak sam twierdzi, naprawde się zna. Jednak gotowego w każdej chwili poświecić się  losowi  – nawet w imię własnych utraty przekonań i ideałow.

Film nie pokazuje nam życia Jerzego VI nie zgłębia się w sytuacje polityczną tamtych czasów – jedynie tylko wspomina niejako mimochodem o rodzącym się zagrożeniu ze strony faszyzmu – skupia się na problemie walki z wadą wymowy. Pokazuje przygotowania do koronacji i potem nagle niespodziewanie ogniskuje się na radiowej transmisji przemówienia, które jest faktycznym wypowiedzeniem hitlerowskim Niemcom wojny. Ale dlaczego do tego doszło, co było przyczyną? – o tym milczy. Czy to dobrze? Myślę że jest to zaletą filmu ale i jego wadą. Zaletą – bo pozwala skupić się na subtelnosciach gry prowadzonej między dwoma silnymi osobowościami. Wadą – bo pomija znaczacy kawał historii dwudziestolecia międzywojennego.

Żal mi jeszcze jednego wątku. Nasz logopeda stara się o rolę Ryszarda III w jednym z amatorskich ale uznanych grup teatralnych. Nie otrzymuje jej między innymi z powodu, iż za mało w nim "królewskości". Aż żal, że ten wątek nie został kontynuowany – nawet w imię pewnego odstępstwa od prawdy historycznej. Louge mógł przeciez też nauczyć sie owej "królewskości" od Jerzego VI. W ten sposób król mógłby też "coś ofiarować" Louge’owi. Poza oczywiście satysfakcją jaką ma z chwilą kiedy przedstawia swojej małżonce królewską parę.

Mimo to film jest znakomity i szczerze warty polecenia.