KAMIEŃ FILOZOFICZNY

to takie widowiskowe gdy można na oczach wszystkich pluć na tradycję…

To takie widowiskowe

Gdy można na oczach wszystkich

Pluć na tradycję

Z ostatniego piętra literatury

Na jej tle dobrze widać

Zdradliwą panoramę wyobraźni

Z odległej perspektywy

Wydaje się że wszystko

Jest dziwnie małe

I nierealne jak z lotu ptaka

Ci którzy nie mają okazji

By trzymać się portek noblistów

I są za biedni

By dodać sobie blasku podróżami

Do Ziemi Świętej

Paryża czy Nowego Jorku

Siedzą prowokacyjnie

W otwartym wychodku prowincji

Demonstrując chorobliwie

Swoją zasraną niezależność

Lub włóczą zdechłego kota poezji

Po cmentarzu wiary

I w czasie czarnych mszy

Mordują sadystycznie Miłość…

To takie widowiskowe

Pluć na tradycję z ostatniego piętra

Na jej tle dobrze widać

Napięte muskuły młodej literatury

Która macha na oślep piórem

Jak bejsbolowym kijem

I wygraża zlęknionemu społeczeństwu

Kastetem anarchii

Dziwi się śmierci

Że przychodzi tak łatwo

I tak nieodwracalnie

I ze zdumieniem stwierdza

Że kamień nagrobny

Jest jej jedynym

Kamieniem filozoficznym

Którego nie potrafi unieść

W chwili – zmartwychwstania !