KA§TA – Sekta Mansona

Zapraszam 10 lutego o godz. 10 na rozprawę, którą poprowadzi Prezes Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Agnieszka Kałużna-Rudowicz na rzecz koleżanki prokurator Anny Surowiak mimo braku skargi uprawnionego oskarżyciela i z naruszeniem postępowania prywatnoskargowego oraz zasady nemo iudex in causa sua

Zbrodniarze pokroju NKWD osądzają ofiarę swoich 14 letnich zbrodni

Sprawcy osądzają ofiarę

 

Przyczyna

Prowadzenie egzekucji czynności zastępowalnej I C 1062/08 (I Co 3259/08, I Co 441/16) w stosunku do Grzegorza Niedźwieckiego i postępowań odwoławczych w sposób upokarzający, przez 4444 dni co stanowi 12 lat, 2 miesiące, sprzecznie z prawem (vide I Co 2801/12 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973) i zasadami współżycia społecznego.

• Lucyna Mikołajczak (Domagała) – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze (I Co 3259/08)
• Paweł Siwek – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze (I Co 3259/08)
• Paweł Woźniak – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze (I Co 441/16)
• Beata Kostaś – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze (II Cz 233/17, II S 16/18, II S 33/18, II S 4/19)
• Beata Glazar – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze (II Cz 233/17, II Cz 675/17, II S 22/16, II S 12/18, II S 12/19, II S 14/19)
• Alicja Izydorczyk – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze (II S 25/16, II Cz 233/17, II Cz 675/17, II S 22/16, II S 8/17, II S 22/18, II S 33/18, II S 4/19, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19, II S 13/20, II S 13/20, II S 18/20)
• Sylwia Bańka-Mrozewska – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze (II Cz 675/17, II S 5/18, II S 12/18, II S 8/19, II S 31/19, II S 8/20)
• Urszula Wiewióra – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze (II S 8/17, II S 22/18, II S 33/18, II S 4/19, II S 6/19, II S 22/20)
• Piotr Gregier – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze (II S 11/16, II S 14/16, II S 22/16, II S 8/17, II S 11/17, II S 16/17, II S 22/17, II S 35/17, II S 41/17, II S 6/18, II S 14/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 31/19, II S 34/19)
• Wojciech Damaszko – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze (II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19)
• Ewa Byik – Sędzia Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze (II S 21/20)

 

Skutek

Sfingowane procesy karne przeciwko ofierze sprawców trzynastoletniego uporczywego nękania Grzegorza Niedźwieckiego, w odwecie za udowodnienie im winy, fałszu intelektualnego i przekroczenia uprawnień (vide I Co 154/20 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973), prowadzone z obrazą przepisów prawa procesowego i przepisów prawa materialnego oraz Polskiej Karty Praw Ofiary.

• Grzegorz Chojnacki – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze (3 Ds. 359/17)
• Anna Surowiak – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze (3 Ds. 359/17)
• Maciej Bogucki – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze (3 Ds. 183/18)
• Grażyna Tygielska-Białek – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie (1 Ds. 535/19)
• Michał Laskowski – Sędzia Sądu Najwyższego (V KO 85/17)
• Piotr Mirek – Sędzia Sądu Najwyższego (V KO 86/18)
• Kazimierz Chłopecki – Sędzia Sądu Rejonowego w Legnicy (II K 38/19)
• Aneta Andel – Sędzia Sądu Rejonowego w Legnicy (II K 38/20)
• Jacek Kielar – Sędzia Sądu Rejonowego w Złotoryi (II K 851/18)
• Joanna Dworzycka-Skrobowska – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze (II K 900/19)
• Rafał Kuśmierek – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze (I Co 852/18, I Co 170/19, I C 4851/18, I C 1028/19, I C 1756/19, I C 3035/19, I C 3266/19, I C 3792/19, I C 1566/20, II K 900/19)
• Agnieszka Kałużna-Rudowicz – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze (A-0231-30-31/2015, A-050-4(18)/19, A-050-4(48)/20, A-050-4(51)/20, A-050-4(107)/20, A-050-4(130)/20, II K 900/19)
• Agnieszka Makowska – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze (I C 3490/19, I C 3611/19, K 900/19)
• Andrzej Środek – Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy (IV Kz 259/19, IV Ko 44/20, IV Kz 465/20)
• Lech Mużyło – Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy (IV Ko 44/20)
• Marek Poddębniak – Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy (IV Ko 44/20)
• Aleksander Żurakowski – Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy (IV Ko 44/20)
• Paweł Pratkowiecki – Sędzia Sądu Okręgowego w Legnicy (IV Kz 442/20, IV Ka 436/20)

Do postępowań karnych by nie doszło gdyby nie było przyczyny, gdyby organ egzekucyjny i organy odwoławcze przestrzegały zasad działania organów państwa, praworządności, obowiązku przestrzegania prawa, ochrony godności człowieka. Winę za postępowania karne ponoszą wyłącznie ci, którzy się do nich przyczynili (konsekwencja), co je sfingowali i to oni winni stanąć na ławie oskarżonych.

Polska Karta Praw Ofiary

5. Nie można przerzucać odpowiedzialności za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę. Nie można usprawiedliwiać przestępstwa tradycją, kulturą, stereotypami minimalizującymi winę sprawcy.

 

Paweł Pratkowiecki stalinowskim sędzią – Grzegorz Niedźwiecki nie podlegał odpowiedzialności karnej, skazano ofiarę za czyny sprawców

 

Paweł Pratkowiecki jest stalinowskim przestępcą, wydał nielegalny wyrok IV Ka 436/20 pokroju Jana Hryckowiana, utrzymując w mocy mafijne czynności prawne. Utrzymał w mocy wyrok SSR Anety Andel w sprawie II K 38/19, który nie zapadł. Sygnatura II K 38/20 dotyczy zupełnie innego podmiotu. Złożyłem na bezprawie zażalenie.

1. Postępowanie II K 38/19 – V KO 85/18 – II K 1423/18 – PR 3 Ds. 359/17 było niedopuszczalne, prowadzone na rzecz sprawców obstrukcji, trzynastoletniego[1] terroryzowania i upokarzania Grzegorza Niedźwieckiego prowadzeniem egzekucji czynności zastępowalnej określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08 (I Co 3259/08, I Co 441/16) sprzecznie z prawem (vide I Co 154/20 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973).

Naruszono art. 5 i 2 Polskiej Karty Praw Ofiary:

5. Nie można przerzucać odpowiedzialności za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę. Nie można usprawiedliwiać przestępstwa tradycją, kulturą, stereotypami minimalizującymi winę sprawcy.
6. Ofiara ma prawo do: (1) pomocy; (2) godności, szacunku i współczucia; (3) wolności od wtórnej wiktymizacji; (4) dostępu do wymiaru sprawiedliwości; (5) mediacji i pojednania ze sprawcą; (6) do restytucji i kompensacji.

Akt oskarżenia PR 3 Ds. 359/17 był przekroczeniem uprawnień, kwalifikacja prawna czynu była sprzeczna z prawdziwymi ustaleniami stanu faktycznego i postępowanie o czyn z art. 226 § 1 k.k. było niedopuszczalne (vide Wyrok TK P 3/06, Uchwała SN I KZP 8/12).

Przewodnicząca rozprawy II K 38/19 Aneta Andel nie miała prawa zmienić kwalifikacji prawnej czynu ściganego z oskarżenia publicznego (art. 226 § 1 k.k.). na prywatnoskargowy (art. 216 § 1 k.k.). Sędzia nie jest uprawnionym oskarżycielem, jest „kontradyktoryjnym” arbitrem.

„Jeżeli przewód sądowy w sprawie wszczętej z oskarżenia publicznego ujawni, że czyn oskarżonego kwalifikuje się jako przestępstwo ścigane li tylko w trybie oskarżenia prywatnego, należy postępowanie z oskarżenia publicznego umorzyć„.

WYROK Z DNIA 2 GRUDNIA 2005 R.

IV KK 98/05

Z chwilą wniesienia aktu oskarżenia, prokurator traci uprawnienia do modyfikowania zarówno opisu, jak i kwalifikacji prawnej zarzucanego czynu. Może jedynie albo odstąpić od oskarżenia (art. 14 § 2 k.p.k.), albo złożyć wniosek o zmianę opisu lub kwalifikacji prawnej czynu, jednakże pod warunkiem niewykroczenia poza zakres tożsamości czynu wyznaczony zdarzeniem faktycznym, stanowiącym podstawę faktyczną oskarżenia.

 

Postępowanie publiczno skargowe i przekwalifikowanie postępowania karnego II K 38/19 na prywatnoskargowe było niedopuszczalne, ponieważ nie było wniesionej skargi przez pokrzywdzonego (brak skargi uprawnionego oskarżyciela). Gdyby były przesłanki zmiany kwalifikacji prawnej czynu na prywatnoskargowe, to postępowanie należałoby prowadzić od nowa, włącznie z przeprowadzeniem posiedzenia pojednawczego, bądź rozprawy mediacyjnej.

 

BRAK SKARGI UPRAWNIONEGO OSKARŻYCIELA

 

Zgodnie z art. 17 § 1 pkt 9 – niedopuszczalność postępowania powoduje brak skargi uprawnionego oskarżyciela.

 

Uprawnionym do wniesienia i popierania oskarżenia prywatnego jest pokrzywdzony. Wniesienie oskarżenia polega na skierowaniu do właściwego sądu prywatnego aktu oskarżenia albo na złożeniu ustnej lub pisemnej skargi do Policji (art. 488 kpk), natomiast popieranie takiego oskarżenia polega na prawie do występowania przed sądem w charakterze czynnej strony postępowania prywatnoskargowego na każdym jego etapie.

Brak takiej skargi powoduje niedopuszczalność postępowania. Przesłanka ta nawiązuje do zasady skargowości, a przede wszystkim do art. 14, który w § 1 stanowi: wszczęcie postępowania sądowego następuje na żądanie uprawnionego oskarżyciela lub innego uprawnionego podmiotu. Przepis ten wskazuje, że istnienie skargi uprawnionego oskarżyciela odnosi się do postępowania jurysdykcyjnego.

Obowiązkiem oskarżyciela prywatnego jest złożenie dowodu wpłaty do kasy sądowej zryczałtowanej równowartości wydatków (aktualnie wysokość tej opłaty wynosi 300 zł) przy złożeniu aktu oskarżenia albo oświadczenia o przyłączeniu się do oskarżenia. Oskarżyciel prywatny z uwagi na sytuację materialną może zostać przez Sąd zwolniony od ponoszenia wskazanej opłaty.

Uzasadnieniem dla przyjęcia konstrukcji przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego jest koncepcja, iż w przypadku tych przestępstw naruszeniu uległ tylko interes indywidualny, natomiast interes zbiorowy wyłącznie w ograniczonym zakresie.

Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego toczy się zgodnie z trybem przewidzianym dla postępowania zwyczajnego z uwzględnieniem przepisów rozdziału 52 k.p.k. odnoszącego się wyłącznie do spraw prywatnoskargowych (art. 485 k.p.k.).

Zasadą jest, iż w sprawach ściganych z oskarżenia prywatnego nie działa prokurator jako oskarżyciel publiczny, lecz wyłącznie pokrzywdzony wchodząc w rolę oskarżyciela prywatnego (zob. Wniesienie prywatnego aktu oskarżenia). Podmiotem inicjującym postępowanie jest pokrzywdzony, który z momentem wniesienia do sądu aktu oskarżenia o przestępstwo ścigane w trybie prywatnym staje się oskarżycielem prywatnym.

 

Jeżeli byłby oskarżyciel prywatny, to musiałby się stawić na obligatoryjnym posiedzeniu pojednawczym i na każdej rozprawie głównej. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego, bądź jego pełnomocnika na jakimkolwiek etapie postępowania skutkuje odstąpieniem od oskarżenia. Prokurator jest oskarżycielem, a nie adwokatem pokrzywdzonego.

 

Art. 489. Posiedzenie pojednawcze, postępowanie mediacyjne

• 1. Rozprawę główną poprzedza posiedzenie pojednawcze, które prowadzi sędzia lub referendarz sądowy.

Art. 491. Niestawiennictwo strony na posiedzenie pojednawcze

• 1. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na posiedzenie pojednawcze bez usprawiedliwienia uważa się za odstąpienie od oskarżenia; w takim wypadku prowadzący posiedzenie postępowanie umarza.

Art. 496. Odstąpienie oskarżyciela od oskarżenia

• 1. Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego umarza się za zgodą oskarżonego, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed prawomocnym zakończeniem postępowania.
• 2. Zgoda oskarżonego nie jest wymagana, jeżeli oskarżyciel prywatny odstąpi od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej.
• 3. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej bez usprawiedliwienia uważa się za odstąpienie od oskarżenia.

 

UCHWAŁA Z DNIA 23 WRZEŚNIA 2008 R. ‎I KZP 19/08

Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej bez usprawiedliwienia, w każdej fazie jej prowadzenia, powoduje umorzenie postępowania na podstawie art. 496 § 3 i § 1 k.p.k., przy czym, jeżeli niestawiennictwo takie ma miejsce po rozpoczęciu przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej, warunkiem umorzenia jest wyrażenie zgody przez oskarżonego – art. 496 § 2 k.p.k.

 

Sędzia Sądu Rejonowego w Złotoryi Jacek Kielar ogłosił kapturowo, bez procesu, nielegalny wyrok II K 851/18 i uprawomocnił go z naruszeniem fundamentalnego prawa do obrony. Czynu zabronionego nie popełniono, Grzegorz Niedźwiecki nie podlegał odpowiedzialności karnej.

1. Postępowanie II K 851/18 – V KO 86/18 – II K 1456/18 – PR 3 Ds. 183/18 było niedopuszczalne, prowadzone na rzecz sprawców obstrukcji, trzynastoletniego[2] terroryzowania i upokarzania Grzegorza Niedźwieckiego prowadzeniem egzekucji czynności zastępowalnej określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08 (I Co 3259/08, I Co 441/16) sprzecznie z prawem (vide I Co 154/20 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973).

Naruszono art. 5 i 2 Polskiej Karty Praw Ofiary:

5. Nie można przerzucać odpowiedzialności za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę. Nie można usprawiedliwiać przestępstwa tradycją, kulturą, stereotypami minimalizującymi winę sprawcy.
6. Ofiara ma prawo do: (1) pomocy; (2) godności, szacunku i współczucia; (3) wolności od wtórnej wiktymizacji; (4) dostępu do wymiaru sprawiedliwości; (5) mediacji i pojednania ze sprawcą; (6) do restytucji i kompensacji.

Akt oskarżenia PR 3 Ds. 183/18 był przekroczeniem uprawnień, kwalifikacja prawna czynu była sprzeczna z prawdziwymi ustaleniami stanu faktycznego i postępowanie o czyn z art. 226 § 1 k.k. było niedopuszczalne (vide Wyrok TK P 3/06, Uchwała SN I KZP 8/12).

Zarzut z art. 238 k.k. był również niedopuszczalny, ponieważ wysłanie w dniu 24 lipca 2018 r. za pośrednictwem wiadomości e-mail słusznej krytyki prowadzenia przez SSR Pawła Siwka egzekucji czynności zastępowalnej sprzecznie z prawem (vide I Co 154/20 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973), nie było fałszywym zawiadomieniem o popełnieniu przestępstwa spełniającym elementy pisma procesowego (art. 119 § 1 pkt 4 k.p.k.). Dyspozycyjny prokurator Maciej Bogucki miał obowiązek pismo elektroniczne w myśl art. 120 § 2 k.p.k. uznać za bezskuteczne, a sędzia Jacek Kielar nie miał prawa wydać wyroku skazującego, ponieważ czynu z art. 238 k.k. nie popełniono. Dopuszczono się obrazy przepisów prawa procesowego i prawa do obrony oraz dwuinstancyjności, a podwładni prezesa Pawła Pratkowieckiego zatuszowali te oszustwa orzekając fałszywie w niewnioskowanej materii (IV Kz 259/19, IV Kz 465/20, IV Ko 44/20, IV Ko 44/20).

 

Każde postępowanie karne, musi być poprzedzone oględzinami, wyjaśnieniem przyczyn procesu. Mogą pojawić się okoliczności łagodzące, bądź wykluczające sprawstwo.

Podstawowym celem oględzin jest obiektywna rekonstrukcja przebiegu zdarzenia i zabezpieczenie rzeczowego materiału dowodowego dla potrzeb postępowania karnego. Osiągnięcie głównego celu możliwe jest dzięki realizacji celów cząstkowych, które określa reguła tzw. 7 złotych pytań kryminalistyki – co? gdzie? kiedy? jak? czym? dlaczego? kto?

 

Należy udzielić odpowiedzi:

• Czy gdyby SSR Lucyna Domagała i SSR Paweł Siwek prowadzili postępowanie egzekucyjne I Co 3259/08 zgodnie z literą prawa i oddalili w dniu 13 stycznia 2009 r. wniosek o wszczęcie egzekucji świadczeń niepieniężnych w trybie art. 1050 k.p.c., tak jak uczyniła to SSR Romańczyk-Symonowicz (vide I Co 154/20 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973), to czy do postępowania karnego II K 851/18 by doszło?

Oczywiście, że nie. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne. Nie wyjaśniono przyczyny skutku. Naruszono cele postępowania karnego (art. 2 § 1 i 2 k.p.k.).

 

• Czy gdyby organ odwoławczy nie uprawiał poplecznictwa, nie brał współudziału w obstrukcji, nie orzekał z rozdwojeniem jaźni (II S 22/16, II Cz 233/17, II Cz 675/17), dopełnił obowiązku rzetelnego zbadania sprawy i SSO Wojciech Damaszko nie przekraczał uprawnień, nie uprawiał koterii (II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19), nie postępował złośliwie i nie naruszał 58 k.c. oraz art. 379 pkt 4 k.p.k. w postępowaniu II S 14/19 będąc z mocy ustawy wyłącznym (iudex inhabilis w związku z II K 38/19), to czy postępowanie karne II K 38/19 miałoby rację bytu?

Oczywiście, że nie. Podstawę wszelkich rozstrzygnięć powinny stanowić prawdziwe ustalenia faktyczne. Nie wyjaśniono przyczyny skutku. Naruszono cele postępowania karnego (art. 2 § 1 i 2 k.p.k.).

 

Koteryjna SSR Joanna Dworzycka-Skrobowska (wydała niedopuszczalny wyrok nakazowy II K 900/19), a SSR Rafał Kuśmierek (zarządza wyrokiem nakazowym, który utracił moc w całości, nieobowiązującym, tak jakby nigdy nie istniał – unicestwienie jego bytu prawnego wynika ex lege – vide I KZP 15/12, jako prawomocnym tytułem wykonawczym), orzekają z naruszeniem art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. (brak skargi uprawnionego oskarżyciela). To jest stalinowskie kryminalizowanie.

• Przestępcy w togach wynajęli prokuratorkę Annę Surowiak do represjonowania ofiary swojej obstrukcji I Co 441/16, która przekraczając uprawnienia (próba ubezwłasnowolnienia pokrzywdzonego za pomocą psychiatrów, przywłaszczenie cudzego mienia, niewłaściwa kwalifikacja prawna czynu) pilotowała po stalinowsku proces karny II K 38/19(20) – V KO 85/18 – II K 1423/18 – 3 Ds. 359/17 i teraz w ramach długu wdzięczności, z naruszeniem prawa procesowego, prowadzą nielegalny proces karny II K 900/19 przeciwko Grzegorzowi Niedźwieckiemu, o czyn ścigany z oskarżenia prywatnego, na rzecz dyspozycyjnej prokurator. Za nic mają odbiór społeczny.

Sąd orzeka w oparciu o trzy rzeczy: dowody, przepisy i sumienie.

Prokurator Grażyna Tygielska-Białek z Dzierżoniowa i sędzia Joanna Dworzycka-Skrobowska z Jeleniej Góry przekroczyły uprawnienia (PR 1 Ds. 535.2019 – II K 900/19) orzekając na rzecz koleżanki Anny Surowiak, a Prezes Sądu Rejonowego w Bochni Anna Migdał przywłaszczyła cudze mienie (I Co 288/20 – Kms 46/20), w związku z faktem, że niedopuszczalny wyrok nakazowy, w wyniku wniesionego przez jedną ze stron postępowania sprzeciwu, utracił moc w całości.

Szczegóły w publikacji Stalinowskie-kryminalizowanie:

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wp-content/uploads/2016/11/Stalinowskie-kryminalizowanie.pdf

 

W związku z faktem, że sędziowie jeleniogórscy są stroną (sprawcą – iudex inhabilis) niedopuszczalnego procesu II K 900/19, ponieważ gdyby nie prowadzili egzekucji czynności zastępowalnej I Co 3259/08, I Co 441/16 (II Cz 233/17, II Cz 675/17, II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 22/16, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19) sprzecznie z prawem (vide I Co 2801/12 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973), to do sfingowanego procesu karnego by nie doszło; potwierdza to fakt, że dla dobra wymiaru sprawiedliwości wyłączyli się (II K 1423/18) z aktu oskarżenia PR 3 Ds. 359.2017 dyspozycyjnej prokurator Anny Surowiak na rzecz SSO Wojciecha Damaszko, a zatem utrzymują z koleżanką kontakty służbowe, oczekuję dla dobra wymiaru sprawiedliwości i ze względu na ochronę równości i niedyskryminacji wyłączenia wskazanych i wszystkich sędziów okręgu jeleniogórskiego z nielegalnego procesu II K 900/19 i odwołania rozprawy w dniu 10 lutego 2021 r. w związku z przekroczeniem uprawnień, brakiem skargi uprawnionego oskarżyciela, naruszeniem zasady praworządności,  nemo iudex in causa sua, gangsterstwem, poplecznictwem i stalinowskim penalizowaniem / kryminalizowaniem.

 

Gdyby organ egzekucyjny, czyli sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze nie prowadzili trzynaście lat egzekucji czynności zastępowalnej sprzecznie z prawem, w sposób upokarzający, to do postępowań karnych by nie doszło, a zatem oni winni stanąć na ławie oskarżonych.

 

Nie zachowano zasad praworządności, dwuinstancyjności, budowania zaufania do organów państwa, a stan faktyczny, na którym oparto podjęte rozstrzygnięcia został przez funkcjonariuszy zignorowany.

Zaniechano fundamentalnych wyjaśnień, elementarnych etapów stosowania prawa.

Naruszono Polską Kartę Praw Ofiary.

 

Każde postępowanie karne musi być poprzedzone wyjaśnieniem przyczyn procesu.

Żądam udzielenia informacji i wyjaśnień procesowych mających istotne znaczenie (związek przyczynowo-skutkowy) w sprawie wytoczonych procesów karnych przeciwko Grzegorzowi Niedźwieckiemu oraz osobom postronnym.

Biorąc pod uwagę art. 3-7 k.p.c., Polską Kartę Praw Ofiary, warunki odpowiedzialności karnej, cele postępowania karnego, czas i miejsce popełnienia czynu zabronionego (art. 6), zasady działania organów państwa, konstytucyjne zasady praworządności, obowiązku przestrzegania prawa, ochrony godności człowieka, zakaz tortur, nieludzkiego i poniżającego traktowania, zasadę prawdy materialnej, art. 4 k.p.k., art. 7 k.p.k., art. 16 k.p.k. w zw. z art. 42 ust. 2 konstytucji i art. 45 konstytucji oraz art. 6 ust. 1 EKPCz, żądam udzielenia wnioskodawcy oraz wydziałom karnym wymienionych sądów fundamentalnej odpowiedzi:

• Czy gdyby organ egzekucyjny, czyli Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze (pomijając współudział sędziów Sądu Okręgowego II Cz 233/17, II Cz 675/17, II S/14…), postanowieniem I Co 3259/08 z dnia 13 stycznia 2009 r. oddalił wniosek wierzyciela z dnia 10 listopada 2008 r. o wszczęcie egzekucji świadczenia niepieniężnego w trybie art. 1050 k.p.c., ponieważ był niedopuszczalny, sprzeczny z prawem (vide I Co 154/20 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973), to czy do postępowań odwoławczych, skarg na przewlekłość postępowania i sfingowanych procesów karnych by doszło?
• Jeżeli odpowiedź brzmi NIE, to czy winę za przytoczone procesy karne nie ponosi wyłącznie organ egzekucyjny, w związku z uporczywym nękaniem dłużnika i nieprawidłowym prowadzeniem przez dwanaście lat egzekucji czynności zastępowalnej, określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08 (nie ma skutku bez przyczyny – 17 § 1 punkty 1-4 k.p.k.)?

 

Każde postępowanie karne musi być poprzedzone wyjaśnieniem przyczyn skutku.

Czy postępowania karne przeciwko Grzegorzowi Niedźwieckiemu o krytykę sędziów prowadzących postępowanie egzekucyjne sprzecznie z prawem (vide I Co 154/20 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973) miałyby miejsce, gdyby organ egzekucyjny uszanował zasady działania organów państwa, praworządności, obowiązku przestrzegania prawa oraz godności człowieka i oddalił wadliwą dyspozycję wierzyciela postanowieniem I Co 3259/08 w dniu 13 stycznia 2009 r.?

Nie miałyby miejsca, ponieważ nie byłoby o co kruszyć kopii.

Kto jest winien sfingowanych postępowań karnych?

Organ egzekucyjny, czyli sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze – zasada winy i skutku.

Czy za wyrządzone szkody moralne i materialne ma zapłacić ofiara?

Jeżeli tak, to mamy do czynienia z gangsterstwem, a nie praworządnością i realizacją celów postępowania karnego.

 

Należy udzielić odpowiedzi ofierze i opinii publicznej na pytania:

1. Czy można prowadzić postępowania karne zawisłe od postępowań egzekucyjnych?
2. Czy nie należało ich zawiesić do czasu rozstrzygnięcia przyczyny?
3. Czy istoty czternaście lat terroryzujące człowieka mają prawo go osądzać?

Reasumując

Sąd orzeka w oparciu o trzy rzeczy: dowody, przepisy i sumienie.

Wysłanie słusznej krytyki w związku z obstrukcją sędziów za pośrednictwem wiadomości e-mail przez czternaście lat uporczywie nękanego Grzegorza Niedźwieckiego nie było czynem zabronionym, było działaniem w pełni uzasadnionym.

Czynu z art. 226 § 1 k.k., art. 238 k.k., art. 216 § 1 k.k., art. 212 § 2 k.k. nie popełniono.

Zorganizowana grupa przestępcza orzeka na zasadzie dajcie mi człowieka, a paragraf się znajdzie. Równie dobrze, mogli mi zarzucić gwałt.

 

Kto podlega odpowiedzialności karnej według Kodeksu karnego?

Odpowiedzialność karna jest jednym z podstawowych pojęć prawa karnego, a mówiąc precyzyjniej jest jednym z pojęć wyjściowych w odniesieniu do przepisów ustawy karnej. Innymi słowy określa ona zasady, które muszą wystąpić, aby w ogóle ktokolwiek mógł odpowiadać karnie.

Podstawa prawna i komentarz

Zgodnie z art.1 §1 Kodeksu karnego (dalej: k.k.) odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto popełnia czyn zabroniony pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Nadto, w myśl art. 2 k.k. odpowiedzialności karnej za przestępstwo skutkowe popełnione przez zaniechanie podlega ten tylko, na kim ciążył prawny, szczególny obowiązek zapobiegnięcia skutkowi.

Innymi słowy popełniony czyn zabroniony należy rozumieć w taki sposób, w jaki został określony w przepisach ustawy (art. 115 §1 k.k.), a „nie według uznania czy wręcz w sposób dalece odbiegający od brzmienia właściwego przepisu ustawy„, co wynika z wyroku SA w Gdańsku o sygn. akt II AKa 250/15 z dnia 9 września 2015 roku.

Czyn w prawie karnym

Polskie prawo karne jest prawem karnym czynu; tak więc tylko czyn może być podstawą odpowiedzialności, a jego brak wyklucza konieczność zastanawiania się nad innymi warunkami ponoszenia odpowiedzialności karnej.

Art. 2. Zasada demokratycznego państwa prawnego

Art. 30. Zasada ochrony godności człowieka

Art. 7. Zasady działania organów państwa

Art. 84. Obowiązek ponoszenia ciężarów

Art. 40. Zasada zakazu tortur

 

Ad 1.

IV Ka 436/20 w zw. z II K 38/20(19)

Przestępca Paweł Pratkowiecki i jego podwładna Aneta Andel zapomnieli, że niestawiennictwo strony Wojciecha Damaszko na obligatoryjnym posiedzeniu pojednawczym i jakiejkolwiek rozprawie głównej uważa się za odstąpienie od oskarżenia, co skutkuje umorzeniem postępowania. Przestępcy ci zapomnieli, że nie można było zmienić kwalifikacji prawnej czynu z art. 226 § 1 k.k. na art. 216 § 1 k.k. w trakcie procesu bez inicjacji i woli pokrzywdzonego Wojciecha Damaszko. Brak skargi uprawnionego oskarżyciela powoduje nieważność postępowania ze względu na negatywne przesłanki procesowe na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. i postępowanie należało umorzyć. Zapomniał przestępca Paweł Pratkowiecki, że zgodnie z art. 42 ust. 2 Konstytucji oskarżonemu przysługuje prawo do obrony we wszystkich stadiach postępowania, o zasadzie prawa do adwokata z art. 6 k.p.k. i o bezwzględnych przyczynach odwoławczych.

Ad 2.

II K 851/18

Przestępca Jacek Kielar i jego zwierzchnicy zapomnieli, że zarządzenie z art. 429 § 1 k.p.k. o odmowie przyjęcia środka odwoławczego może wydać tylko Prezes sądu pierwszej instancji, a on jeszcze za swoje zasługi tak wysoko nie awansował. Notabene wydał zarządzenie w dniu 27 listopada 2020 r. na apelację z dnia 14 listopada 2020 r., a przy wstępnej apelacji z dnia 8 kwietnia 2019 r. zarządzenia o odmowie przyjęcia środka odwoławczego nie wydał, na które zgodnie z art. 429 § 2 k.p.k. przysługuje zażalenie. Przestępca Jacek Kielar dopuścił się rażącej obrazy przepisów prawa procesowego. Dopuścił się również rażącej obrazy przepisów prawa materialnego art. 238 k.k. w zw. z art. 119 § 1 pkt 4 k.p.k., ogłaszając wyrok karny bez procesu. Jacek Kielar ma jeszcze możliwość naprawienia szkody, nie naruszając prawa do rzetelnego procesu sądowego (Art. 6 EKPCz), rozpatrując merytoryczny wniosek o obligatoryjne wznowienia postępowania z dnia 21 stycznia 2021 r. w sprawie II K 851/18, opartego na podstawie art. 540 § 1 pkt 1 i2a) k.p.k.

Ad 3.

II K 900/19

Przestępca Rafał Kuśmierek zapomniał o zasadzie nemo iudex in causa sua (przekracza uprawnienia i orzeka w zmowie prokuratorsko-sędziowskiej na rzecz lokalnej sitwy – prokuratorzy Grażyna Tygielska-Białek, Anna Surowiak, SSO Wojciech Damaszko) i że złożenie sprzeciwu od niedopuszczalnego wyroku nakazowego Joanny Dworzyckiej-Skrobowskiej w sprawie z oskarżenia prywatnego, skutkuje nieważnością wyroku nakazowego w całości ex lege, unicestwienie go, tak jakby wyrok nakazowy w ogóle nie zapadł, nigdy nie istniał,. Rafał Kuśmierek dopuścił się przestępstwa kradzieży pieniędzy niesłusznie współoskarżonemu (obowiązek wynikający z art. 304 k.p.k.) Tadeuszowi Gałowi. Oskarżony z art. 212 § 2 k.k. Grzegorz Niedźwiecki złożył wniosek o doręczenie mu skargi uprawnionego oskarżyciela, bądź umorzenie postępowania ze względu na negatywne przesłanki procesowe na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. Mamy tu do czynienia z barkiem skargi uprawnionego oskarżyciela i brakiem postanowienia prokuratury o odmowie wszczęcia dochodzenia, bądź postanowienia o uwzględnieniu skargi pokrzywdzonego ze względu na słuszny interes społeczny. Złożyłem zawiadomienie o przestępstwie, które winno być ścigane z urzędu.

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/2016/11/16/poklosie-niczego/

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wymiar-niesprawiedliwosci/

http://trybunal-narodowy.pl/producenci-przestepcow/

Zbrodniarze-osądzają-Sekta-Mansona

Stalinowskie-kryminalizowanie

Szkody-moralne-i-materialne

 

Grzegorz Niedźwiecki „Nil” – 5055 dni co stanowi 13 lat, 10 miesięcy politycznie represjonowany

 

Jelenia Góra, dnia 6 lutego 2021 r.

Grzegorz Niedźwiecki

1. Działkowicza 19

58-506 Jelenia Góra

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze

II K 900/19

 

Żądam uszanowania zasady nemo iudex in causa sua

 

Art. 31. Właściwość miejscowa sądu

• 3. Jeżeli przestępstwo popełniono w okręgu kilku sądów, właściwy jest ten sąd, w którego okręgu najpierw wszczęto postępowanie przygotowawcze.

 

Właściwy miejscowo jest

Sąd Rejonowy w Lwówku Śląskim, ponieważ postępowanie przygotowawcze wszczęto w

Prokuraturze Rejonowej w Lwówku Śląskim – 2 Ds. 424.2018, sprawę przekazano do dalszego prowadzenia

Prokuraturze Rejonowej w Dzierżoniowie – 1 Ds. 535.2019 w związku z tym, że przestępstwo popełniono w

• Jeleniej Górze
• Bochni

 

Przedmiotem niedopuszczalnego (brak skargi uprawnionego oskarżyciela), sfingowanego procesu karnego I K 900/19, jest sprawa trzynastoletniej obstrukcji organu egzekucyjnego, czyli Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze oraz organu odwoławczego w związku z prowadzeniem egzekucji czynności zastępowalnej I C 1062/08 (I Co 441/16, II Cz 233/17, II Cz 675/17, II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19) w sposób upokarzający, niedopuszczalny, sprzeczny z prawem (vide SN III CZP 23/06). Jest rzeczą logiczną i oczywistą, że nie może tego realizować winowajca.

Mając na uwadze zasady działania organów państwa, praworządności, obowiązku przestrzegania prawa i uszanowania godności człowieka oraz cele postępowania karnego, żądam zaniechania przekraczania uprawnień i orzekania we własnej sprawie.

Każdy poważny i nieskazitelny sędzia, gdyby miał kwalifikację prawną do orzekania w przedmiotowej sprawie, musiałby w pierwszej kolejności odpowiedzieć na poniższe 23 wnioski, którym nie nadano biegu, zaniechano wyjaśnienia fundamentalnych okoliczności. Każdy wniosek musi być rozstrzygnięty formalnoprawnie. Taka jest powaga sądu i takie są etapy stosowania prawa.

 

• W dniu 26 sierpnia 2019 r. złożyłem wniosek o oddalenie aktu oskarżenia, uszanowanie zasady nemo iudex in causa sua i zaniechanie tortur.

 

• W dniu 2 lipca 2020 r. złożyłem wniosek o oddalenie aktu oskarżenia z art. 212 § 2 k.k. przeciwko mojej osobie.

 

• W dniu 21 sierpnia 2020 r. złożyłem wniosek o podjęcie czynności w trybie 37 k.p.k.

 

• W dniu 4 września 2020 r. złożyłem wniosek o wyjaśnienie:

1. Czy w związku z wniesieniem w porozumieniu z Tadeuszem Gałem w dniu 23 października 2019 r. w myśl 506 § 1 k.p.k. sprzeciwu przez współoskarżonego w sprawie II K 900/19 Grzegorza Niedźwieckiego i wnioskiem o jego uchylenie, wyrok sprzeczny z prawem z dnia 16 października 2019 r. zgodnie z prawem procesowym utracił moc w całości w trybie art. 506 § 3 k.p.k.?

 

• W dniu 5 października 2020 r. złożyłem wniosek o doręczenie oskarżonemu Grzegorzowi Niedźwieckiemu z 212 § 2 k.k., potwierdzonych za zgodność z oryginałem kopii kart z akt sprawy II K 900/19 dotyczących wniosku pokrzywdzonego Anny Surowiak o wszczęcie śledztwa w przedmiotowej sprawie oraz postanowienia Prokuratury uwzględniającego wniosek o ściganie z urzędu za przestępstwo zniesławienia, tj. za czyn ścigany wyłącznie z oskarżenia prywatnego.

 

• W dniu 4 listopada 2020 r. złożyłem wniosek o skierowanie sprawy na posiedzenie w przedmiocie umorzenia postępowania ze względu na negatywne przesłanki procesowe.

 

• W dniu 26 listopada 2020 r. złożyłem wniosek o doręczenie mi pism procesowych w sprawie II K 900/19 w postaci:

1. Złożonego przez pokrzywdzoną Annę Surowiak do organów ścigania zawiadomienia o przestępstwie Tadeusza Gała i Grzegorza Niedźwieckiego i wniosku o wszczęcie postępowania o czyn z 212 § 2 k.k.
2. Postanowienia Prokuratury Rejonowej uwzględniającego wniosek pokrzywdzonej Anny Surowiak o ściganie karne Tadeusza Gała i Grzegorza Niedźwieckiego o zniesławienie, tj. o czyn z 212 § 2 k.k. i wszczęcie postępowania w sprawie o czyn ścigany z oskarżenia prywatnego, bądź postanowienia o odmowie wszczęcia śledztwa o czyn z art. 212 § 2 k.k. w zw. z brakiem interesu społecznego w objęciu ściganiem z urzędu.
3. Wniesionego przez pokrzywdzoną Annę Surowiak do Sądu prywatnego aktu oskarżenia przeciwko Tadeuszowi Gałowi i Grzegorzowi Niedźwieckiemu o czyn z 212 § 2 k.k..
4. Wstąpienia Prokuratury do postępowania wszczętego o czyn ścigany z oskarżenia prywatnego.

 

• W dniu 21 grudnia 2020 r. złożyłem wniosek o udostępnienie informacji publicznej pism procesowych w sprawie II K 900/19 – PR 1 Ds. 535/19.

 

• W dniu 22 grudnia 2020 r. złożyłem wniosek o doręczenie kopii pism procesowych:

1. Zawiadomienia organów ścigania przez pokrzywdzoną Annę Surowiak o przestępstwie zniesławienia i wniosek o wszczęcie postępowania karnego przeciwko Tadeuszowi Gałowi i Grzegorzowi Niedźwieckiemu o czyn z art. 212 1 k.k.
2. Postanowienia Prokuratury Rejonowej w sprawie zniesławienia, tj. o czyn z art. 212 § 1 k.k. postanawiającego na podstawie art. 305 § 1, 2, 3 k.p.k. odmówić wszczęcia dochodzenia wobec stwierdzenia czynu ściganego z oskarżenia prywatnego i braku interesu społecznego w objęciu ściganiem z urzędu tj. o czyn z art. 322 k.p.k., bądź
3. Postanowienia Prokuratury Rejonowej w sprawie zniesławienia, tj. o czyn z art. 212 § 1 k.k. postanawiającego wszcząć dochodzenie, wskazując na istnienie słusznego interesu społecznego do ścigania przestępstwa z oskarżenia publicznego.
4. Wniesienia prywatnego aktu oskarżenia do Sądu Rejonowego przez pokrzywdzoną Annę Surowiak przeciwko Tadeuszowi Gałowi i Grzegorzowi Niedźwieckiemu o zniesławienie, tj. o czyn z art. 212 § 1 k.k.
5. Wstąpienia prokuratora do postępowania wszczętego o czyn ścigany z oskarżenia prywatnego.

 

• W dniu 30 grudnia 2020 r. złożyłem wniosek o doręczenie następujących kopii pism z akt sprawy II K 900/19:

1. Zawiadomienie o przestępstwie ściganym z oskarżenia prywatnego / ustna lub pisemna skarga złożona na policji

i

1. Wszczęcie przez prokuratora postępowania, jeżeli zawiadomienie o przestępstwie ściganym z oskarżenia prywatnego daje podstawy do wszczęcia postępowania z urzędu

lub

1. Postanowienie o odmowie wszczęcia dochodzenia

 

 

Alternatywnie

1. Wniesienie prywatnego aktu oskarżenia

i

2. Wstąpienie prokuratora do postępowania wszczętego o czyn ścigany z oskarżenia prywatnego

 

• W dniu 5 stycznia 2021 r. złożyłem wniosek o:

1. bezwzględne umorzenie postępowania II K 900/19 w związku z negatywnymi przesłankami procesowymi na podstawie 17 § 1 pkt 9 k.p.k. (brak skargi uprawnionego oskarżyciela),
2. udzielenie odpowiedzi Sądowi Rejonowemu w Bochni i Sądowi Rejonowemu we Włoszczowej, czy w związku ze złożonym w dniu 23 października 2019 r. przez jedną ze stron postępowania II K 900/19 sprzeciwem, niedopuszczalny wyrok nakazowy ( 501 pkt 2 k.p.k.) utracił moc na podstawie art. 506 § 3 k.p.k. w zw. z art. 506 § 1 k.p.k.

 

• W dniu 7 stycznia 2021 r. złożyłem wniosek o skierowanie sprawy na posiedzenie pojednawcze, bądź do postępowania mediacyjnego.

 

• W dniu 8 stycznia 2021 r. złożyłem wniosek o wyjaśnienie wątpliwości:

1. Kiedy pani Anna Surowiak i w jaki sposób (od kogo) powzięła wiedzę o zniesławieniu jej przez Tadeusza Gała i Grzegorza Niedźwieckiego?
2. Czy pani Anna Surowiak złożyła w organach ścigania skargę o zniesławienie jej przez Tadeusza Gała i Grzegorza Niedźwieckiego?

 

• W dniu 8 stycznia 2021 r. złożyłem wniosek o doręczenie raportu z losowania sędziów do sprawy II K 900/19.

 

• W dniu 12 stycznia 2021 r. złożyłem wniosek ze względu na dobro wymiaru sprawiedliwości o zachowanie powagi sądu, uszanowanie godności człowieka, nie przekraczanie uprawnień w związku z brakiem skargi uprawnionego oskarżyciela i nie orzekanie we własnej sprawie z naruszeniem Polskiej Karty Praw Ofiary.

 

• W dniu 12 stycznia 2021 r. złożyłem wniosek o wyłączenie niżej wskazanych i wszystkich sędziów okręgu jeleniogórskiego z postępowania II K 900/19 i odwołanie rozprawy w dniu 10 lutego 2021 r. w związku z przekroczeniem uprawnień, brakiem skargi uprawnionego oskarżyciela, naruszeniem zasady nemo iudex in causa sua, gangsterstwem, poplecznictwem i stalinowskim kry minowaniem.

 

• W dniu 18 stycznia 2021 r. złożyłem wniosek o ustanowienie obrońcy z urzędu.

 

• W dniu 21 stycznia 2021 r. złożyłem wniosek o wyjaśnienie stanu faktycznego wyroku nakazowego w sprawie II K 900/19.

 

• W dniu 25 stycznia 2021 r. złożyłem wniosek o:

1. wydanie skargi uprawnionego oskarżyciela, bądź w przypadku braku skargi uprawnionego oskarżyciela,
2. skierowanie sprawy na posiedzenie w przedmiocie umorzenia postępowania ze względu na negatywne przesłanki procesowe na podstawie 17 § 1 pkt 9 k.p.k.

 

• W dniu 29 stycznia 2021 r. złożyłem wniosek o doręczenie wykazu wszystkich aktów oskarżenia jakie złożyła prokurator Anna Surowiak do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, celem wykluczenia, że łączą ją więzi zawodowe z sędziami jeleniogórskimi.

 

• W dniu 1 lutego 2021 r. złożyłem wniosek o zaprzestanie przekraczania uprawnień, wyłączenie SSR Agnieszki Kałużnej-Rudowicz i jej podwładnych z niedopuszczalnego postępowania II K 900/19.

 

• W dniu 1 lutego 2021 r. złożyłem wniosek o odwołanie rozprawy głównej z dnia 10 lutego 2021 r. i skierowanie sprawy na posiedzenie w przedmiocie umorzenia postępowania na podstawie 17 § 1 pkt 9 k.p.k.

 

• W dniu 2 lutego 2021 r. złożyłem wzajemny akt oskarżenia o czyn ścigany oskarżenia prywatnego w sprawie II K 900/19 przeciwko:

Annie Surowiak – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze, 58-500 Jelenia Góra, ul. Matejki 17

Grażynie Tygielskiej-Białek – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie, 58-200 Dzierżoniów, ul. Rolna 1

Joannie Dworzyckiej-Skrobowskiej – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, 58-500 Jelenia Góra, ul. Mickiewicza 21

Agnieszce Kałużnej-Rudowicz – Prezes Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, 58-500 Jelenia Góra, ul. Mickiewicza 21

 

Na koniec należy udzielić odpowiedzi, co było pierwsze, jajko czy kura. Czy faktycznie zniesławiłem prokurator Anna Surowiak – koleżankę Prezesa Sądu Rejonowego Agnieszki Kałużnej-Rudowicz i czy to ja sam sobie zrobiłem ten czternastoletni Auschwitz? Czy kat, sprawca przestępstw może osądzać ofiarę?

 

Nikt nie może być sędzią we własnej sprawie – V KO 85/18

Sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze nie mają legitymacji procesowej do prowadzenia sprawy II K 900/19 ściganej z oskarżenia prywatnego. Nie mogą osądzać ofiary za swoje winy, za swoją obstrukcję. Nie mają prawa mnie osądzać za 4475 dni co stanowi 12 lat, 3 miesiące znęcania się. Nie mogą osądzać pokrzywdzonego o zniesławienie prokurator, która przekroczyła uprawnienia prowadząc śledztwo 3 Ds. 359/17 na rzecz sędziów jeleniogórskich II K 1423/18. Krytyka dotyczyła poplecznictwa w sprawie prowadzenia przez sędziów jeleniogórskich egzekucji czynności zastępowalnej I Co 441/16, II Cz 233/17, II Cz 675/17, II S 12/18, II S 16/18, II S 14/19 sprzecznie z prawem (vide SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973). Prezes Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Agnieszka Kałużna-Rudowicz chce rozstrzygać we własnym interesie. Nie ma przepisu prawa zezwalającego na naruszenie zasady nemo iudex in causa sua (orzekania we własnej sprawie). Jest również coś takiego, jak zasady współżycia społecznego i przyzwoitość. Tym bardziej, że obstrukcja organu egzekucyjnego, czyli Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze (przyczyna tego procesu), trwa nadal.

 

Grzegorz Niedźwiecki „Nil” – 5055 dni co stanowi 13 lat, 10 miesięcy politycznie represjonowany

 

Jelenia Góra, dnia 2 lutego 2021 r.

Grzegorz Niedźwiecki
zam. w Jeleniej Górze (58-506)
ul. Działkowicza 19
oskarżyciel prywatny

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze
Wydział II Karny
ul. Mickiewicza 21
58-500 Jelenia Góra

Sygn. akt II K 900/19

Wzajemny akt oskarżenia

W imieniu własnym, oskarżam:

Annę Surowiak – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze, 58-500 Jelenia Góra, ul. Matejki 17

Grażynę Tygielską-Białek – Prokurator Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie, 58-200 Dzierżoniów, ul. Rolna 1

Joannę Dworzycką-Skrobowską – Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, 58-500 Jelenia Góra, ul. Mickiewicza 21

Agnieszkę Kałużną-Rudowicz – Prezes Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, 58-500 Jelenia Góra, ul. Mickiewicza 21

o to, że: poświadczyli nieprawdę, nadużyli uprawnień, sfingowali śledztwa i postępowania karne przeciwko mojej osobie (I Co 3259/08 – I Co 441/16 – 3 Ds. 359/17 – II K 1423/18 – 1 Ds. 535/19 – II K 900/19), z naruszeniem warunków odpowiedzialności karnej oraz zasady in dubio pro reo, norm postępowania w sprawach z oskarżenia prywatnego w związku z oczywistym brakiem faktycznych podstaw oskarżenia, z obrazą Polskiej Karty Praw Ofiary przerzucając winę ze sprawcy na ofiarę, czym naruszyli moje dobra osobiste i popełnił czyn zabroniony stypizowany w art. 212 § 2 k.k.

https://www.infor.pl/prawo/kodeks-karny/odpowiedzialnosc-karna/3003515,Kto-podlega-odpowiedzialnosci-karnej-wedlug-Kodeksu-karnego.html

 

Uzasadnienie

W załączeniu, wraz z fakturami VAT o naprawienie szkody, bądź przywrócenie stanu poprzedniego.

Jestem gotów do pojednania.

 

Dowód:

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wp-content/uploads/2016/11/Zbrodniarze-osadzaja-Sekta-Mansona.pdf

Zważywszy na to, iż oskarżeni dopuścili się przeciwko mnie przestępstwa w tym samym zdarzeniu, którego dotyczy wniesiony i prowadzony przez nich prywatny akt oskarżenia, sporządzenie i wniesienie wzajemnego aktu oskarżenia jest w pełni uzasadnione.

 

Grzegorz Niedźwiecki „Nil” – 5055 dni co stanowi 13 lat, 10 miesięcy represjonowany

 

Jelenia Góra, dnia 1 lutego 2021 r.

Grzegorz Niedźwiecki

1. Działkowicza 19

58-506 Jelenia Góra

 

Pan Marek Gajdecki

Wiceprezes Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

I inni

 

Wniosek

o zaprzestanie przekraczania uprawnień, wyłączenie SSR Agnieszki Kałużnej-Rudowicz i jej podwładnych z niedopuszczalnego postępowania II K 900/19

 

Uzasadnienie

Zawiadomienie o przestępstwach

 

Art. 231. § 2 Nadużycie uprawnień przez funkcjonariusza

Art. 271. Poświadczenie nieprawdy

Art. 234. Fałszywe oskarżenie

Art. 235. Tworzenie fałszywych dowodów

Art. 236. Zatajanie dowodów niewinności

Art. 207. § 2 Znęcanie się

Art. 284. Przywłaszczenie

Art. 286 § 1. Oszustwo sądowe

Art. 239. Poplecznictwo

Art. 240. Zatajanie przestępstw

Art. 245. Używanie przemocy lub groźby w celu wywarcia wpływu na uczestnika postępowania

Art. 190a. Uporczywe nękanie – stalking

Art. 212. Zniesławienie

Art. 217. Przestępstwo przeciwko czci

Art. 246. Znęcanie się funkcjonariusza w celu uzyskania oświadczenia

Art. 191. Zmuszanie do określonego zachowania, zaniechania lub znoszenia

Art. 119. Dyskryminacja

Art. 151. Namowa i pomoc do samobójstwa

Art. 156. § 3 Ciężki uszczerbek na zdrowiu

Art. 160. Narażenie na niebezpieczeństwo

Art. 162. Nieudzielenie pomocy

Art. 240. Karalne niezawiadomienie o czynie zabronionym

Art. 296. § 3 Wyrządzenie szkody w obrocie gospodarczym

 

popełnionych przez SSR Agnieszkę Kałużną-Rudowicz i SSR Agnieszkę Makowską.

 

Prowadzenie postępowania karnego II K 900/19 ściganego wyłącznie z oskarżenia prywatnego przez sędziów Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze na rzecz dyspozycyjnej prokurator Anny Surowiak, z którą łączą więzi zawodowe (co potwierdza wyłączenie się w trybie art. 37 k.p.k. z jej aktu oskarżenia 3 Ds. 359/17 na rzecz byłego prezesa SO), którzy jako organ egzekucyjny prowadzą przez trzynaście lat egzekucję czynności zastępowalnej I C 1062/08 (I Co 3259/08, I Co 441/16, I Co 154/20) sprzecznie z prawem (vide I Co 2801/12 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973), upokarzają pokrzywdzonego Grzegorza Niedźwieckiego, jest szczytem bezczelności i wierutnym kłamstwem, że nie są stroną postępowania i że będą obiektywni w sprawie. Zwykłe zasady przyzwoitości nakazują im wyłączyć się z parodii prawa oraz dobro wymiaru sprawiedliwości i ogląd społeczny z kontynuowania represji. Gdzie pani Anna Surowiak składała generalnie akty oskarżenia, jak nie do Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze (vide II K 1423/18). Postępowanie II K 900/19 jest skutkiem obstrukcji sędziów Sądu Rejonowego i Okręgowego w Jeleniej Górze i dyskryminacji Grzegorza Niedźwieckiego. Ma ono ścisły związek przyczynowo skutkowy ze sfingowanym (bez cudzysłowie) postępowaniem karnym II K 38/19 – II K 1423/18 – 3 Ds. 359/17, prowadzonym na zlecenie sędziów jeleniogórskich w związku z wyżej wskazaną obstrukcją, z naruszeniem Polskiej Karty Praw Ofiary. Jest konsekwencją i ciągiem dalszym działań stalinowskich sędziów Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze, w tym kradzieży mienia Tadeuszowi Gał. To jest cyniczne gangsterstwo (niedopuszczalny wyrok nakazowy utracił moc w całości, a wy nim operujecie w obrocie prawnym), żaden przyzwoity sąd by do tego łapy nie przyłożył. Mam dzieci, rodzinę, dom, chorą mamę, ukradliście mi z pomocą przedmiotowej prokurator czternaście lat życia i jeszcze chcecie mnie osądzać? Co ja wam takiego zrobiłem? Jesteście gorsi od funkcjonariuszy NKWD. Przysięgam, że jak dopuścicie się przekroczenia uprawnień, nie uszanujecie prawa, godności człowieka i będziecie nadal dopuszczać się obrazy przepisów prawa materialnego i procesowego, w tym art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k., to będziecie mieli mnie na sumieniu i spełnią się wasze marzenia. Nawet skała nie wytrzyma piętnastu lat tortur. Jesteście bestiami a nie sędziami. Złożyłem wniosek o doręczenie mi skargi uprawnionego oskarżyciela i o adekwatne postanowienia prokuratur w tej materii, o raport z losowania sędziów, o obligatoryjne posiedzenie pojednawcze[3], o adwokata z urzędu, o odwołanie rozprawy i skierowanie sprawy na posiedzenie w przedmiocie umorzenia postępowania ze względu na negatywne przesłanki procesowe, o wyjaśnienie czy wyrok nakazowy ex lege utracił moc w całości oraz o skopiowanie czynności w trybie art. 37 k.p.k. Dlaczego milczycie, dlaczego stoicie ponad prawem, co oznacza wyznaczonej do rozpoznania sprawy sędzi? Przez kogo, przez ober herszta? Te zaniechania czynności procesowych są właśnie okolicznością uzasadniającą wyłączenie koteryjnego zwierzchnika.

 

Żeby rozwiać wątpliwości, czy Prezes Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze jest stroną postępowania II K 900/19, należy udzielić odpowiedzi co jest powodem tego postępowania i czy gdyby podwładni pani Agnieszki Kałużnej-Rudowicz rozstrzygnęli postępowanie egzekucyjne I Co 3259/08 w dniu 13 stycznia 2009 r. zgodnie z literą prawa (vide I Co 2801/12 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973), to czy do negatywnych skutków i do postępowania karnego przeciwko Grzegorzowi Niedźwieckiemu by doszło.

Nie doszłoby i wyłączną winę za przedmiotowy stan rzeczy ponosi organ egzekucyjny, czyli sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze. Sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze nie mają legitymacji procesowej do osądzania swojej ofiary, winni stanąć na ławie oskarżonych, a nie naruszać Polską Kartę Praw Ofiary. Jeżeli będziecie stale trzymać to pokłosie zła w swoich brudnych łapach, to ten dramat nigdy się nie skończy.

 

Polska Karta Praw Ofiary:

1. Prawo do godności, szacunku i współczucia
2. Ofiara ma prawo do traktowania jej z godnością, szacunkiem i współczuciem. Do szczególnego przestrzegania tego prawa zobowiązani są przedstawiciele wymiaru sprawiedliwości, służby zdrowia i służb socjalnych (art. 47 Konstytucji RP, art. 1 ust. 2 oraz art. 14.3 ustawy o Policji z 1990 r., Deklaracja o Policji, przyjęta w 1979 r. przez Radę Europy oraz Kodeks ONZ postępowania funkcjonariuszy porządku prawnego (Rezolucja nr 34/169 Zgromadzenia Ogólnego ONZ z 17 XII 1979 r.), art. 30 ustawy o zawodzie lekarza w zw. z art. 12 i art. 13 Kodeksu etyki lekarskiej z 1993 r., art. 8 Kodeksu postępowania administracyjnego z 1960 r. [k.p.a.]).
3. Nie można przerzucać odpowiedzialności za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę. Nie można usprawiedliwiać przestępstwa tradycją, kulturą, stereotypami minimalizującymi winę sprawcy.

 

Agnieszka Kałużna-Rudowicz trzyma się kurczowo tej koleżeńskiej sprawy, ponieważ wie doskonale, że żaden inny sąd i żaden inny sędzia nie dopuści się przestępstw, przekroczenia uprawnień, nielegalnego orzekania w związku z brakiem skargi uprawnionego oskarżyciela (vide kasacja SN V KK 85/17), i że tylko skorumpowany Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze z Wojciechem Damaszko na czele utrzyma w mocy wyroki pokroju Jana Hryckowiana (vide II Cz 233/17, II Cz 675/17, II S 22/16, II S 16/18, II S 14/19). To gangsterstwo dyskwalifikuje ją nie tylko z orzekania w tej s[prawie, ale z funkcji Prezesa Sądu Rejonowego (patrz definicja sędziego).

 

Okoliczności bezwzględne wyłączenia przywódcy zorganizowanej grupy przestępczej i jej podwładnych:

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/2016/11/16/poklosie-niczego/

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wymiar-niesprawiedliwosci/

http://trybunal-narodowy.pl/producenci-przestepcow/

4659-dzień-terroru-–-co-zrobiły-wam-moje-dzieci

Zbrodniarze-osądzają-Sekta-Mansona

Stalinowskie-kryminalizowanie

Szkody-moralne-i-materialne

 

Grzegorz Niedźwiecki „Nil” – 5055 dni co stanowi 13 lat, 10 miesięcy politycznie represjonowany

 

Sędzia Sądu Rejonowego w Bochni prowadzący niedopuszczalne postępowanie egzekucyjne I Co 288/20 – Kms 46/20 ukradł umyślnie Panu Tadeuszowi Gał z Bochni kwotę pieniężną w wysokości ca 1.250 zł wiedząc, że nie ma tytułu wykonawczego – prawomocnego wyroku nakazowego II K 900/19. Dopuścił się tego czynu wspólnie i w porozumieniu z oszustem sądowym z Jeleniej Góry, prawdopodobnie SSR Rafałem Kuśmierkiem, który przekazał mu nieważny z mocy ex lege wyrok nakazowy, aby wyłączyć z postępowania zwyczajnego współoskarżonego Tadeusza Gała i z naruszeniem prawa procesowego, w tym art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. (vide SN V KK 85/17) skazać z oskarżenia prywatnego czternaście lat uporczywie nękanego i upokarzanego przez organ egzekucyjny, czyli Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze Grzegorza Niedźwieckiego. Czynią to na rzecz dyspozycyjnej prokurator Anny Surowiak, którą wynajęli do sfingowanego procesu II K 38/19 – V KO 85/18 – II K 1423/18 – 3 Ds. 359/17, prowadzonego z naruszeniem Polskiej Karty Praw Ofiary. Prowadzić egzekucję czynności zastępowalnej I C 1062/08 (I Co 3259/08, I Co 441/16) sprzecznie z prawem, w trybie niedopuszczalnym (vide SN III CZP 23/06), zmuszać terroryzowanego do badań psychiatrycznych, aby narzucić mu adwokata z urzędu, przywłaszczać cudze mienie w postaci komputera i za to jeszcze kreować ofierze proces karny, to mogą tylko najgorsi zwyrodnialcy pokroju NKWD, a nie praworządni sędziowie. Nawet nie kryją, że są zorganizowaną grupą przestępczą, ponieważ nie legitymizują się uprawnieniami procesowymi, nie odpowiadają stronie w ogóle na wnioski procesowe. Oczekuję zaprzestania represji i uniewinnienia mnie ze wszystkich zarzutów stawianych przez sprawców terroru.

Polska Karta Praw Ofiary

5. Nie można przerzucać odpowiedzialności za przestępstwo ze sprawcy na ofiarę. Nie można usprawiedliwiać przestępstwa tradycją, kulturą, stereotypami minimalizującymi winę sprawcy.

 

2021-02-01

Grzegorz Niedźwiecki „Nil”, 58-506 Jelenia Góra, ul. Działkowicza 19

 

Jelenia Góra, dnia 1 lutego 2021 r.

Grzegorz Niedźwiecki

1. Działkowicza 19

58-506 Jelenia Góra

 

Pan Marek Gajdecki

Wiceprezes Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

 

Dotyczy: Nielegalnego postępowania II K 900/19

 

Wniosek

 

Wnoszę o odwołanie rozprawy głównej z dnia 10 lutego 2021 r. i skierowanie sprawy na posiedzenie w przedmiocie umorzenia postępowania na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.

 

Zarzucam rażące naruszenie prawa, to jest art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.. w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k.

zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art. 17 negatywne przesłanki procesowe § 1 pkt 5, 6 i 8-11;

brak skargi uprawnionego oskarżyciela;

 

Wykładnia:

Zarzucając rażące naruszenie prawa, to jest art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.. poprzez brak wyjścia poza granice i podniesione w apelacji R. O. zarzuty, mimo że skarżony nią wyrok Sądu I instancji dotknięty był bezwzględną, określoną w art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k., podstawą odwoławczą w postaci braku skargi uprawnionego oskarżyciela, co skutkowało utrzymaniem w mocy zaskarżonego orzeczenia – zażądał uchylenia wyroków Sądów obu instancji i umorzenia postępowania karnego wobec R. O.

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 czerwca 2017 r.

1. uchyla wyroki Sądów obu instancji w odniesieniu do R. O. i – na podstawie art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. – umarza postępowanie karne wobec tego oskarżonego;
2. obciąża Skarb Państwa kosztami procesu w sprawie.

V KK 85/17, Brak skargi uprawnionego oskarżyciela w … – Lex

 

Art. 51. Zastępstwo pokrzywdzonego nie będącego osobą fizyczną

Dz.U.2020.0.30 t.j. – Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego

• 1. Za pokrzywdzonego, który nie jest osobą fizyczną, czynności procesowych dokonuje organ uprawniony do działania w jego imieniu.

 

Sądowi drugiej instancji, rozpoznającemu wniesioną przez R. O. apelację, uszło to uwagi i wskutek tego rażąco naruszył art. 433 § 1 k.p.k. w zw. z art. 439 § 1 pkt 9 k.p.k.

Art. 433. Granice rozpoznawania sprawy przez sąd odwoławczy

Dz.U.2020.0.30 t.j. – Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego

• 1. Sąd odwoławczy rozpoznaje sprawę w granicach zaskarżenia, a jeżeli w środku odwoławczym zostały wskazane zarzuty stawiane rozstrzygnięciu – również w granicach podniesionych zarzutów, uwzględniając treść art. 447 zakres apelacji § 1–3, a w zakresie szerszym w wypadkach wskazanych w art. 435 wyjście sądu odwoławczego poza granice podmiotowe środka odwoławczego, art. 439 bezwzględne przyczyny odwoławcze § 1, art. 440 rażąca niesprawiedliwość orzeczenia i art. 455 poprawa błędnej kwalifikacji prawnej przez sąd odwoławczy.

Art. 439. Bezwzględne przyczyny odwoławcze

Dz.U.2020.0.30 t.j. – Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego

• 1. Niezależnie od granic zaskarżenia i podniesionych zarzutów oraz wpływu uchybienia na treść orzeczenia sąd odwoławczy na posiedzeniu uchyla zaskarżone orzeczenie, jeżeli:

9) zachodzi jedna z okoliczności wyłączających postępowanie, określonych w art. 17 negatywne przesłanki procesowe § 1 pkt 5, 6 i 8-11;

Art. 17. Negatywne przesłanki procesowe

Dz.U.2020.0.30 t.j. – Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks postępowania karnego

• 1. Nie wszczyna się postępowania, a wszczęte umarza, gdy:

9) brak skargi uprawnionego oskarżyciela;

 

Uzasadnienie

Przewodnicząca rozprawy II K 38/19 Aneta Andel nie miała prawa zmienić kwalifikacji prawnej czynu ściganego z oskarżenia publicznego (art. 226 § 1 k.k.). na prywatnoskargowy (art. 216 § 1 k.k.). Sędzia nie jest uprawnionym oskarżycielem, jest „kontradyktoryjnym” arbitrem.

„Jeżeli przewód sądowy w sprawie wszczętej z oskarżenia publicznego ujawni, że czyn oskarżonego kwalifikuje się jako przestępstwo ścigane li tylko w trybie oskarżenia prywatnego, należy postępowanie z oskarżenia publicznego umorzyć„.

WYROK Z DNIA 2 GRUDNIA 2005 R.

IV KK 98/05

Z chwilą wniesienia aktu oskarżenia, prokurator traci uprawnienia do modyfikowania zarówno opisu, jak i kwalifikacji prawnej zarzucanego czynu. Może jedynie albo odstąpić od oskarżenia (art. 14 § 2 k.p.k.), albo złożyć wniosek o zmianę opisu lub kwalifikacji prawnej czynu, jednakże pod warunkiem niewykroczenia poza zakres tożsamości czynu wyznaczony zdarzeniem faktycznym, stanowiącym podstawę faktyczną oskarżenia.

 

Postępowanie publiczno skargowe i przekwalifikowanie postępowania karnego II K 38/19 na prywatnoskargowe było niedopuszczalne, ponieważ nie było wniesionej skargi przez pokrzywdzonego (brak skargi uprawnionego oskarżyciela). Gdyby były przesłanki zmiany kwalifikacji prawnej czynu na prywatnoskargowe, to postępowanie należałoby prowadzić od nowa, włącznie z przeprowadzeniem posiedzenia pojednawczego, bądź rozprawy mediacyjnej.

 

BRAK SKARGI UPRAWNIONEGO OSKARŻYCIELA

 

Zgodnie z art. 17 § 1 pkt 9 – niedopuszczalność postępowania powoduje brak skargi uprawnionego oskarżyciela.

 

Uprawnionym do wniesienia i popierania oskarżenia prywatnego jest pokrzywdzony. Wniesienie oskarżenia polega na skierowaniu do właściwego sądu prywatnego aktu oskarżenia albo na złożeniu ustnej lub pisemnej skargi do Policji (art. 488 kpk), natomiast popieranie takiego oskarżenia polega na prawie do występowania przed sądem w charakterze czynnej strony postępowania prywatnoskargowego na każdym jego etapie.

Brak takiej skargi powoduje niedopuszczalność postępowania. Przesłanka ta nawiązuje do zasady skargowości, a przede wszystkim do art. 14, który w § 1 stanowi: wszczęcie postępowania sądowego następuje na żądanie uprawnionego oskarżyciela lub innego uprawnionego podmiotu. Przepis ten wskazuje, że istnienie skargi uprawnionego oskarżyciela odnosi się do postępowania jurysdykcyjnego.

Obowiązkiem oskarżyciela prywatnego jest złożenie dowodu wpłaty do kasy sądowej zryczałtowanej równowartości wydatków (aktualnie wysokość tej opłaty wynosi 300 zł) przy złożeniu aktu oskarżenia albo oświadczenia o przyłączeniu się do oskarżenia. Oskarżyciel prywatny z uwagi na sytuację materialną może zostać przez Sąd zwolniony od ponoszenia wskazanej opłaty.

Uzasadnieniem dla przyjęcia konstrukcji przestępstw ściganych z oskarżenia prywatnego jest koncepcja, iż w przypadku tych przestępstw naruszeniu uległ tylko interes indywidualny, natomiast interes zbiorowy wyłącznie w ograniczonym zakresie.

Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego toczy się zgodnie z trybem przewidzianym dla postępowania zwyczajnego z uwzględnieniem przepisów rozdziału 52 k.p.k. odnoszącego się wyłącznie do spraw prywatnoskargowych (art. 485 k.p.k.).

Zasadą jest, iż w sprawach ściganych z oskarżenia prywatnego nie działa prokurator jako oskarżyciel publiczny, lecz wyłącznie pokrzywdzony wchodząc w rolę oskarżyciela prywatnego (zob. Wniesienie prywatnego aktu oskarżenia). Podmiotem inicjującym postępowanie jest pokrzywdzony, który z momentem wniesienia do sądu aktu oskarżenia o przestępstwo ścigane w trybie prywatnym staje się oskarżycielem prywatnym.

 

Jeżeli byłby oskarżyciel prywatny, to musiałby się stawić na obligatoryjnym posiedzeniu pojednawczym i na każdej rozprawie głównej. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego, bądź jego pełnomocnika na jakimkolwiek etapie postępowania skutkuje odstąpieniem od oskarżenia. Prokurator jest oskarżycielem, a nie adwokatem pokrzywdzonego.

 

Art. 489. Posiedzenie pojednawcze, postępowanie mediacyjne

• 1. Rozprawę główną poprzedza posiedzenie pojednawcze, które prowadzi sędzia lub referendarz sądowy.

 

Grzegorz Niedźwiecki

 

Jelenia Góra, dnia 1 lutego 2021 r.

Grzegorz Niedźwiecki

1. Działkowicza 19

58-506 Jelenia Góra

 

Pani Agnieszka Kałużna-Rudowicz

Prezes Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze

 

I inni

 

Ostrzeżenie

Sędziowie Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze nie mają obiektywnych, moralnych i prawnych podstaw do prowadzenia postępowania II K 900/19 o zniesławienie dyspozycyjnej prokurator Anny Surowiak, tj. o czyn z art. 212 § 2 k.k.

Jeżeli nie zaniechajcie mafijnego procesu prowadzonego we własnej sprawie, to wydacie wyrok śmierci.

 

Zważyć należy, co następuje.

Brak skargi uprawnionego oskarżyciela (ujemne przesłanki procesowe) i postanowienia prokuratury uwzględniającego wniosek oskarżyciela prywatnego o wszczęcie dochodzenia ze względu na słuszny interes społeczny, nie daje sądowi uprawnień do prowadzenia postępowania II K 900/19 o przestępstwo ścigane z oskarżenia prywatnego, tj. o czyn z art. 212 § 2 k.k.

Sędzia Sądu Rejonowego w Jeleniej Górze Joanna Dworzycka-Skrobowska wydała w dniu 16 października 2019 r. niedopuszczalny wyrok nakazowy w sprawie II K 900/19, który notabene w wyniku wniesienia sprzeciwu przez jedną ze stron postępowania utracił moc w całości ex lege.

Niedopuszczalność wydania wyroku nakazowego wynika z naruszenia zasady nemo iudex in causa sua oraz naruszenia przepisów prawa karnego procesowego, to jest art. 501 pkt 2 k.p.k. i art. 500 § 3 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k. (vide SN III KK 561/17, V KK 555/18, III KK 87/17, II KK 314/16, III KK 453/16, III KK 281/16, IV KK 377/15, IV KK 327/15, II KK 82/15, II KK 36/15, II KK 23/13,

 

Jeżeli

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze w dniu 19 listopada 2018 r. postanowieniem II K 1423/18 wyłączył się z aktu oskarżenia 3 Ds. 359/17[4]  prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Anny Surowiak, który wniosła na rzecz byłego prezesa Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze Wojciecha Damaszko (przekraczając przy tym uprawnienia w związku z naruszeniem kwalifikacji prawnej czynu).

 

To dlaczego

Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze podjął akt oskarżenia 1 Ds. 535/19[5] prokurator Prokuratury Rejonowej w Dzierżoniowie Grażyny Tygielskiekj-Białek (dla zachowania pozorów przyzwoitości nie prowadziła tego formalnie Prokuratura Rejonowa w Jeleniej Górze), nie odpowiadając na wniosek oskarżonego z dnia 21 sierpnia 2020 r. o podjęcie czynności dla dobra wymiaru sprawiedliwości i pozytywnego odbioru społecznego w trybie art. 37 k.p.k. (vide II K 1423/18).

 

Skoro

Akt oskarżenia 3 Ds. 359/17 prokurator Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Anny Surowiak dotyczył niedopuszczalnego, sprzecznego z prawem prowadzenia egzekucji czynności zastępowalnej I C 1062/08 (I Co 3259/08, I Co 441/16) przez organ egzekucyjny, czyli Sąd Rejonowy w Jeleniej Górze oraz organ nadzoru, czyli Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze, w tym, SSO Wojciecha Damaszko:

• II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19
• Współudziałowcy w represjach (SSO Piotr Gregier, SSO Beata Glazar, SSO Alicja Izydorczyk, SSO Beata Kostaś, SSO Urszula Wiewióra, SSO Wojciech Damaszko, SSO Sylwia Bańka-Mrozewska, SSO Beata Mikołajczyk), migają się od uznania skargi na trzynastoletnią przewlekłość postępowania (II S 11/16, II S 14/16, II S 22/16, II S 8/17, II S 11/17, II S 16/17, II S 22/17, II S 35/17, II S 41/17, II S 5/18, II S 6/18, II S 12/18, II S 14/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 22/18, II S 33/18, II S 4/19, II S 6/19, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19, II S 31/19, II S 34/19, II S 8/20, II S 13/20, II S 18/20, II S 21/20, II S 22/20), nie biorąc pod uwagą jawnej obstrukcji, przestojów, bezczynności, związku przyczynowo-skutkowego, zasady winy i obowiązku przestrzegania prawa.

 

W związku z faktem, że sędziowie jeleniogórscy są zleceniodawcą, stroną (sprawcą – iudex inhabilis) niedopuszczalnego procesu II K 900/19, ponieważ sfingowany proces jest skutkiem przyczyn (ciągu zdarzeń[6]) i gdyby sędziowie rozstrzygnęli postępowanie egzekucyjne czynności zastępowalnej określonej w tytule wykonawczym I C 1062/08 w 2008 roku zgodnie z prawem, a nie prowadzili egzekucji I Co 3259/08, I Co 441/16 (II Cz 233/17, II Cz 675/17, II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 22/16, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19) sprzecznie z prawem (vide I Co 2801/12 w zw. z uchwałą SN III CZP 23/06 Legalis Numer 74973), to do postępowań odwoławczych, skarg na przewlekłość postępowania i sfingowanych procesów karnych, w tym II K 900/19 by nie doszło. Naruszono Polską Kartę Praw Ofiary.

Krytyka i prawda, to nie zniewaga, czy zniesławienie.

 

Czternaście lat naruszacie prawo, stosujecie obstrukcję, znęcacie się, uporczywie nękacie, upokarzacie Grzegorza Niedźwieckiego z pomocą dyspozycyjnej prokurator Anny Surowiak (wożenie do psychiatrów, narzucanie adwokata, zabór cudzego mienia, wyniszczenie ekonomiczne), a teraz będziecie obiektywni w tej samej, własnej sprawie?

 

Wyrok już wydaliście (dobrowolnie poddałem się karze):

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wp-content/uploads/2016/11/Wniosek-ze-wzgledu-na-dobro-wymiaru-sprawiedliwosci.pdf

W dniu 12 stycznia 2021 r. złożyłem obiektywny, uzasadniony wniosek o wyłączenie wszystkich sędziów okręgu jeleniogórskiego z postępowania II K 900/19 (13 lat terroru państwowego):

http://grzegorz-niedzwiecki.hexcom.net/wp-content/uploads/2016/11/Wniosek-o-wylaczenie-wszystkich-sedziow-jeleniogorskich.pdf

 

Oświadczam, że jeżeli chcecie kontynuować gangsterstwo to wydaliście wyrok śmierci.

 

Grzegorz Niedźwiecki „Nil” – 5055 dni co stanowi 13 lat, 10 miesięcy politycznie represjonowany

 

[1] 4444 dni co stanowi 12 lat, 2 miesiące.

[2][2] 4444 dni co stanowi 12 lat, 2 miesiące.

[3] W sprawach prywatnoskargowych rozprawę główną poprzedza obligatoryjne posiedzenie pojednawcze. Co to oznacza? Tyle, że takie posiedzenie musi się odbyć, czy się to komuś podoba czy nie. Podstawowym zaś obowiązkiem oskarżyciela prywatnego (osoby która została zniesławiona czy znieważona) jest stawiennictwo na tymże posiedzeniu.

[4] W dniu 1 grudnia 2017 roku w Jeleniej Górze woj. dolnośląskie za pośrednictwem Internetu w wiadomości tekstowej e-mail, podczas i w związku z pełnieniem obowiązków służbowych i wykonywanymi czynnościami służbowymi znieważył funkcjonariusza publicznego ówczesnego Prezesa Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze sędziego Wojciecha Damaszko słowami powszechnie uznawanymi za obelżywe tj. o czyn z art. 226§ 1 kk

[5] W dniu 17 czerwca 2018 roku w Jeleniej Górze zniesławił Prokuratora Prokuratury Rejonowej w Jeleniej Górze Annę Surowiak, w ten sposób, że pocztą elektroniczną do wielu jednostek organizacyjnych różnych szczebli prokuratury oraz sądów a także do Prokuratury Generalnej, Ministerstwa Sprawiedliwości, Centralnego Biura Antykorupcyjnego wysłał pismo, w którym pomówił pokrzywdzoną, iż ta jako nadzorująca postępowanie przygotowawcze PR3Ds.359.2017dopuściła się wielu przestępstw przeciwko wymiarowi sprawiedliwości, mieniu, wolności oraz zarzucił, działała identycznie jak prokuratorzy, którzy dopuścili się zbrodni przeciwko narodowi polskiemu co mogło poniżyć ją w opinii publicznej lub narazić na utratę zaufania potrzebnego wykonywania zawodu prokuratora tj. czyn z art. 212 S2 kk

 

[6] Obstrukcja – I Co 3259/08, I Co 441/16, współudział – II Cz 233/17, II Cz 675/17, II Cz 222/18, II Cz 260/18, II S 5/18, II S 12/18, II S 16/18, II S 21/18, II S 8/19, II S 12/19, II S 14/19, poplecznictwo – 3 Ds. 359/17, odwracanie kota ogonem – 1 Ds. 535/19