Jakucja, skarbiec Rosji

„Jakucja może również dawać Moskwie możliwość tworzenia nowych pól naftowych, będących w stanie zastąpić tradycyjne rosyjskie pola w Syberii Zachodniej, które są bliskie wyczerpania.”

Trzecia co do wielkości firma wydobywająca ropę naftową w Rosji – Surgutnieftiegaz oświadczyła we wtorek, iż rozpoczęła produkcję na nieużytym terenie we wschodniej Syberii, w regionie strategicznym dla stabilnej produkcji ropy naftowej przez kluczowego globalnego producenta energii. Firma, z siedzibą w zachodnio-syberyjskim mieście Surgut, zakomunikowała, że rozpoczęła wydobycie ropy naftowej na polu północno-Talakanskoye w Republice Sacha. Produkcja na polu ma wynosić 800.000 ton (16.000 baryłek dziennie) w 2013 roku. Północno-Talakanskoye jest trzecim polem zleconym przez Surgutnieftiegaz w Jakucji, jak nazywana jest Republika Sacha, po uruchomieniu Talakan w 2008 roku i Alinskoye rok później.

Położona na 3 103 200 kilometrów kwadratowych (1198200 mil²), Republika Sacha jest nie tylko największym regionem na terytorium Federacji Rosyjskiej, ale także największym subnarodowym podmiotem na świecie, ponad 40% którego leży poza kołem podbiegunowym. Region jest w piśmie nazywany skarbem Rosji. W rzeczywistości, Jakucja posiada 26% diamentów na świecie, 5% zasobów cyny, 4,5% zasobów antymonu 3,4% zasobów uranu, 2% zasobów rudy żelaza i 2,5% światowych lasów, ale republika posiada również znaczne rezerwy ropy naftowej i gazu ziemnego. Nic więc dziwnego, że Jakucja jest drugim, po obwodzie Sachalin, wśród regionów Dalekiego Wschodu pod względem wielkości inwestycji zagranicznych.

Po uruchomieniu "Kompleksowego Programu Rozwoju Sił Produkcyjnych, Transportu i Przemysłu Energii do roku 2020," zainteresowanie rosyjskich i międzynarodowych inwestorów Jakucją gwałtownie wzrosło. W 2007 roku, kiedy memorandum zostało ogłoszone, republika zaprezentowała swoją gospodarkę na wielu forach inwestycji międzynarodowych, takich jak St Petersburg International Economic Forum, Pacific Economic Congress we Władywostoku, Far Eastern Economic Forum w Chabarowsku i Kuban-2007 International Investment Forum w Soczi. Jakucja miał również pomyślne prezentacje w Chinach, Korei Południowej i Japonii, a gospodarki azjatyckie wydają się rzeczywiście dawać  obecnie najbardziej opłacalne możliwości handlowe tak dla Jakucka, jak i Moskwy.

W latach 2012-2015, Gazprom spodziewa się odkrycia złoża gazu ziemnego na półwyspie Jamał w Syberii Wschodniej i zbudowania trasy transportu gazu z Jakucji do Władywostoku. Jak wyjaśnił szef Narodowego Instytutu Energii Siergiej Pravosudov, "Gazprom musi zdobyć nowe rynki. Wcześniej skupiono się głównie na Europie, ale trasy azjatyckie również oferują lukratywne rozwiązania. Zużycie energii w Chinach rośnie, więc na pewno będzie duże zapotrzebowanie na rosyjski gaz. Teraz, gdy Japonia odrzuca ideę elektrowni jądrowych, zwiększone ilości gazu zostaną zużyte również tam. Oznacza to, że nowe projekty są niesłychanie ważne. "

Plany Gazpromu na najbliższe lata obejmują rurociąg Jakucja-Chabarowsk-Władywostok, przewidziany do transportu gazu Jakucji do Primorskiego Kraju i krajów Dalekiego Wschodu. Rurociąg rozpocznie się od pól ropy naftowej Chayandinskoye i złóż gazu w Jakucji, częściowo działając w ramach zintegrowanego korytarza z drugiego etapu rurociągu ropy naftowej Syberia Wschodnia-Ocean Pacific do Chabarowska, gdzie będzie ostatecznie połączony z rurociągiem Sachalin-Chabarowsk-Władywostok. Wszystkie te rurociągi razem będą zaopatrywały planowaną instalację LNG, która będzie produkować skroplony gaz ziemny na eksport do Japonii, oraz planowany kompleks petrochemiczny w Primorskim Kraju, dostarczając nie mniej niż 30 mld metrów sześciennych gazu rocznie.

Podczas gdy stworzenie programu przesyłu gazu w systemie gazu wschodniego ma się rozpocząć w 2012 roku, w niedalekiej przyszłości Jakucja może również dawać Moskwie możliwość tworzenia nowych pól naftowych, będących w stanie zastąpić tradycyjne rosyjskie pola w Syberii Zachodniej, które są bliskie wyczerpania. W związku z tym, ten zimny i odizolowany ląd może stać się w następnych latach sercem rosyjskiej gospodarki i jednym z głównych alternatywnych źródeł dostaw energii do coraz bardziej spragnionych rynków azjatyckich.

Giovanni D. Valvo jest ekspertem geopolityki Eurazji. Współpracuje z m.in. EkonomiaPolityczna.pl, World Security Network, oraz Equilibri.net. Prowadzi blog http://windowonheartland.blogspot.com/