ISTOTA RUCHU PALIKOTA?

„Słownik Języka Polskiego” PWN pod redakcją prof. dr Mieczysława Szymczaka:
– „Cywilizacja – stan rozwoju społeczeństwa w danym okresie historycznym, uwarunkowany stopniem opanowania przyrody przez człowieka; ogół dóbr materialnych, środków i umiejętności produkcyjnych oraz instytucji społecznych.
Cywilizacja Majów, grecka, rzymska.”

Zatrzymajmy się na „opanowaniu przyrody”, której jednym ze składowych jest Człowiek.

Można powiedzieć, że człowiek cywilizowany, w procesie tego cywilizowania, wykorzystuje swoje umiejętności do opanowania tych rewirów przyrody, które są dla niego nieprzyjazne. (upraszczając i w skrócie, z uwagi na…ograniczenie czasowe). Pierwsze ludzkie potrzeby na ziemi to bezpieczeństwo, które pojawia się często ze strony przyrody. Istota ludzka jest tak zbudowana, by umożliwić i to (podstawowe zabezpieczenie – wzrok czyli oczy, które powalają widzieć…, kończyny, które pozwalają chodzić, uciekać, tworzyć, budować itd., itd.).
Człowiek jest stworzeniem żyjącym w gromadzie. Stworzony do życia wśród sobie podobnym stworzeniom – „Kobietą i mężczyzną stworzył ich”. Rodziny, plemiona, narody…
Do współistnienia w harmonii z biegiem czasu wymyślono pewne zasady, reguły, które przyjęte przez społeczności na terenach przez nie zamieszkałych, pozwalały na w miarę bezkolizyjne życie. Wszystkie te prawa, zwyczaje ewoluowały – zrozumiałe. Również zrozumiałe i to, że nie wszystkie były jednakowe na całym świecie. Niemniej wszystkie jakoś porządkowały współistnienie ludzi, wprowadzając ład i pozwalając rozumieć się wzajemnie.

Człowiek, niezależnie od stron świata, wierzył w To, czego nie mógł zrozumieć, a co zawsze kazało mu pokornie uznawać Wielkość, Mądrość, Piękno i najczęściej Dobro współistniejące z Człowiekiem – Boga. Monoteizm, politeizm – różnie, ale wszędzie pojawiają się ślady wiary Człowieka w to, że nie jest najważniejszą istotą na ziemi. Jednym słowem – uznał Człowiek, że są świętości, wobec których należy się szacunek, którym buduje się świątynie ku należnej czci itp… Naukowcy określają „moment” uznający cywilizowanego człowieka wtedy, kiedy widzą ślady pochówków ludzkich, ślady wiary w Coś, co jest poza widocznym życiem ziemskim…, w jakąś świętość nie do poznania tu, na ziemi…

Powyższe kanony funkcjonowały i w Europie od tysiącleci! W kulturze, którą chełpiła się Europa.
Tymczasem pojawia się towarzystwo, które słowami Przedstawiciela Ruchu Palikota, Andrzeja Rozenka (w wywiadzie z Robertem Mazurkiem), tak oto głosi:

„PROSZĘ PANA, MAMY XXI WIEK, MY CHCEMY ZŁAMAĆ WSZYSTKIE TABU!”

Proponuję już samodzielne sięgnąć np. do słownika i poszukanie znaczenia słowa: tabu.

„Mądrej głowie, dość dwie słowie”.